Kerkelijke regelzucht en Dr. J. Douma

-
In het Nederlands Dagblad van 8 november reageert Dr. J. Douma (emeritus hoogleraar ethiek – TU Kampen) met een column ‘Afspraak is afspraak’ op het artikel ‘Kerkelijke regelzucht nekt het geloof’ van Wubbo Scholte. Douma reageert vooral op één punt: waarom mensen de GKV verlaten. Hij zegt daarover: “Dat komt niet voort uit reactie tegen verstikkende regels, maar uit verzet tegen de kinderdoop en andere gereformeerde overtuigingen.”

Ik vind het jammer dat Douma zo reageert. Door zo te reageren versterkt hij het beeld dat broers en zussen de GKV vooral verlaten uit verzet tegen kinderdoop en andere gereformeerde overtuigingen. Ook doet hij Scholte m.i. tekort: kerkverlating zou volgens Scholte een reactie zijn tegen verstikkende regels. Waarom gaat Douma niet het gesprek aan van hart tot hart met Scholte? Probeert hij zich werkelijk te verplaatsen in Scholte? Scholte schreef niet zijn ergernis (voor zover daar sprake van is) van zich af, maar is geraakt door het vertrek van vrienden en kennis uit de vrijgemaakt-gereformeerde kerken. Heeft Douma dat “verdriet” wel voldoende gepeild? Er klinkt zo weinig bewogenheid door in zijn artikel.

Scholte vraagt aandacht voor dieper liggende oorzaken: onderliggende angst en wantrouwen. Hij stelt de vraag: “Welke geestelijke gesteldheid gaat er schuil achter deze regelcultuur?” Doordat “onderliggende angst en wantrouwen de sfeer in de kerken bepalen” vertrekken mensen uit de GKV. Het gaat Scholte m.i. vooral om de sfeer en het klimaat in de kerk. Sfeer en klimaat is meer, gaat verder dan regelzucht. Is de sfeer en het klimaat vooral geestelijk te noemen of spreekt er geestelijke armoede uit? Dat is toch een zeer valide vraag? Ik zei al eerder op deze blog, dat diezelfde vraag ook door Ad de Bruijne wordt gesteld in een artikel over kerkelijke eenheid. Het gevaar ligt altijd op de loer, dat regels, besluitvorming, gedrag in de kerk niet uit liefde (uit de Geest) voortkomt, maar een doel in zichzelf is geworden of (onbewust) gevoed worden door angst en wantrouwen. Maar, angst en wantrouwen zijn toch geen vruchten van de Geest?!

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar . Br
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met mo
Meer lezen