Christus: meer dan Verlosser
In cv•koers van januari 2009 staat een interview met Hans Burger: Meer dan Verlosser. Een interview naar aanleiding van zijn promotie over het ‘in Christus’ zijn. Ik heb al eerder over deze promotie geschreven. Fantastisch dat in de GKv zo “een theologische en bijbelse doordenking” beschikbaar komt over dé Persoon die in het christelijk geloof centraal staat: Jezus Christus.
De zaken uit het interview blijven mij verbazen. Wat te denken van zinnen als:
· (…) “dat het geloof in Christus problematisch is geworden in grote delen van de Nederlandse kerken.”
· (…) “de persoon van Christus als iemand met wie je als gelovige een daadwerkelijke relatie hebt, verdween uit beeld.”
· (…) “wat het betekent om ‘in Christus’ te zijn, is voor veel kerkgangers onhelder geworden.”Als ik dit lees, denk ik (opnieuw): zullen we in de kerk maar even alles aan de kant leggen en ons eerst eens gaan verbazen en verwonderen over wie Jezus Christus nu werkelijk is? Als we onvoldoende weten wie Jezus is, hoe zouden wij dan op hem kunnen gaan lijken? Als we navolgers willen zijn, moet ons toch klip en klaar voor ogen staan wie Diegene is die wij navolgen?
In het interview zegt Burger dat in de klassieke gereformeerde theologie vooral de rechtvaardiging door het geloof centraal staat. “Maar wat vaak buiten beeld bleef, was het effect daarvan.” Ton de Ruiter bracht dit ons ook al onder de aandacht. Burger stelt de vraag: Verandert het feit dat God je tot zijn kind aanneemt, ook daadwerkelijk je leven? Een confronterende vraag. Een vraag die wij elkaar zouden moeten stellen.
Ook vraagt Burger meer aandacht voor de persoonlijke geloofsdimensie in de GKv. “De mens en zijn ervaringen zijn te vaak buiten beeld.” Burger geeft een argument voor deze ‘stelling’: “Christus woont werkelijk in de gelovigen. Als dat zo is, moet je daar ook over praten en preken.” Het onvoldoende kennen van Jezus Christus heeft m.i. te maken met mate van veranderingen (effect) en de mate van geloofservaringen in het leven van een christen.
De zaken uit het interview blijven mij verbazen. Wat te denken van zinnen als:
· (…) “dat het geloof in Christus problematisch is geworden in grote delen van de Nederlandse kerken.”
· (…) “de persoon van Christus als iemand met wie je als gelovige een daadwerkelijke relatie hebt, verdween uit beeld.”
· (…) “wat het betekent om ‘in Christus’ te zijn, is voor veel kerkgangers onhelder geworden.”Als ik dit lees, denk ik (opnieuw): zullen we in de kerk maar even alles aan de kant leggen en ons eerst eens gaan verbazen en verwonderen over wie Jezus Christus nu werkelijk is? Als we onvoldoende weten wie Jezus is, hoe zouden wij dan op hem kunnen gaan lijken? Als we navolgers willen zijn, moet ons toch klip en klaar voor ogen staan wie Diegene is die wij navolgen?
In het interview zegt Burger dat in de klassieke gereformeerde theologie vooral de rechtvaardiging door het geloof centraal staat. “Maar wat vaak buiten beeld bleef, was het effect daarvan.” Ton de Ruiter bracht dit ons ook al onder de aandacht. Burger stelt de vraag: Verandert het feit dat God je tot zijn kind aanneemt, ook daadwerkelijk je leven? Een confronterende vraag. Een vraag die wij elkaar zouden moeten stellen.
Ook vraagt Burger meer aandacht voor de persoonlijke geloofsdimensie in de GKv. “De mens en zijn ervaringen zijn te vaak buiten beeld.” Burger geeft een argument voor deze ‘stelling’: “Christus woont werkelijk in de gelovigen. Als dat zo is, moet je daar ook over praten en preken.” Het onvoldoende kennen van Jezus Christus heeft m.i. te maken met mate van veranderingen (effect) en de mate van geloofservaringen in het leven van een christen.
Reacties
Een reactie posten