De gelovige ‘ik’

-

Onze gemeente is gestart met een gemeenteproject ‘Thuis in Gods huis’. Dit aan de hand van het gelijknamige boekje van de predikant Gerrit Gunnink.

Week 1 uit het boekje gaat over de ‘ik’ in de kerk. Gunnink schetst de ontwikkeling dat het ‘ik’ van de kerkganger veel belangrijker geworden is. Hij zegt dat die ontwikkeling goede kanten heeft én dat er risico’s aan vast zitten. “Dit risico: dat je als christen bescheidenheid afleert en meer met jezelf bezig bent dan met God. Het gaat toch om jou? ‘Ik wil geraakt worden!’” Hij schrijft dat onze cultuur stimuleert “dat wij ons eigen ‘ik’ in het centrum van alle dingen plaatsen. Het speelt ook in op onze ‘natuurlijke’ zelfzucht, een wortelzonde.” Daarmee zijn we weer aangeland bij hoofdstuk 11 van het boek van Tim Keller – In alle redelijkheid: Religie en het evangelie. De ik-gerichtheid van religie en het God-gericht zijn van het Evangelie. Het Evangelie van redding door Jezus Christus.

Gunnink schrijft dat juist omdat de gelovige ‘ik’ in de kerk veel belangrijker geworden is, het superbelangrijk is om naar God te luisteren. “Hij zegt: trek nu eens je aandacht bij jezelf vandaan (wat vind ik, voel ik, geloof ik en is het wel goed genoeg?) en wees radicaal op Mij gericht. Wees niet zo met jezelf bezig, vol zelfverwijt, of zelfingenomen, maar met MIJ!”

Dit doet mij ook denken aan de uitspraak in het boek In alle redelijkheid: zonde is allereerst het vergoddelijken van goede dingen. Goede dingen op de eerste plaats zetten, terwijl alleen God recht heeft op die eerste plaats in ons leven. Ook in de goede dingen kunnen we zo met onszelf bezig zijn, zo op onszelf gericht zijn. Iets om angstig voor te worden? Nee, maar het is wel belangrijk om de risico’s te onderkennen en er alert op te zijn.

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar . Br
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met mo
Meer lezen