Een kerk die prikkelt

Ik heb op mijn blog al eerder aandacht gevraagd voor het boek ‘Een kerk die prikkelt’ van Graham Tomlin. In de weekendbijlage (20 februari 2009) van het ND staat een boekbespreking door Jan van Langevelde afgedrukt: ‘Laat de kerk gewoon zichzelf zijn’.

Het boek geeft een antwoord op hoe wij evangelisatie het best handen en voeten kunnen geven en waarom wij aandacht zouden moeten schenken aan evangelisatie. Tomlin laat zien dat er een (belangrijk) verband is tussen het koninkrijk van God en evangelisatie en werkt uit hoe de kerk zich verhoudt tot dat koninkrijk. Tomlin schrijft over bekering, wedergeboorte en verandering. Dat spirituele groei en evangelisatie alles met elkaar te maken hebben. En over hoe kerken veranderende gemeenschappen kunnen worden. Een evangeliserende kerk vraagt ook om leiderschap. Leiderschap dat voorwaarden schept voor groei en niet denkt dat je de groei kunt genereren.

Langevelde schrijft in zijn recensie, dat hij het boek met veel plezier heeft gelezen. “Tomlin is scherp in zijn analyses, maar tegelijk ook heel ontwapenend en uitnodigend in de manier waarop hij de remedie aanreikt. Zijn beoordeling van de kerk die niet relevant is doet pijn omdat het zo herkenbaar is.”