Het juk van Jezus

In de Reformatie [1] staat een artikel van ds. Mark van Leeuwen over rust. In dit artikel staat hij stil bij de bekende tekst uit Matteüs 11 : 28 - 30: “ (28)’Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. (29) Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, (30) want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’”

In dit Bijbelgedeelte wordt het menselijk juk gezet tegenover het juk van Jezus. Het menselijk juk kan zijn: onrust over het komende oordeel van God (vers 20 – 24), gevoel van tekort schieten, falen. Het gevoel je te moeten bewijzen, persoonlijk, in het geloof of in de kerk. Of geestelijke dwang: in Jezus’ tijd eisten de geestelijke leiders van het volk, dat ze de wet en nog 613 andere geboden moesten houden, anders stond je plek, je positie bij God ter discussie. Of je bent verslaafd aan iets slechts of aan iets goeds. “Je werk, waardering, je relatie, zelfs je gehoorzaamheid aan God kan het zijn.”

Jezus brengt zijn rust ons leven binnen. Hoe? Door zijn juk op je te nemen. Dat lijkt nogal tegenstrijdig. Rust door iets te doen voor Jezus. Ontspanning door inspanning. Het juk van Jezus op je nemen, betekent dat je naast hem gaat lopen. Jezus (na)volgt. Daarbij mag die inspanning ook "ontspannend" zijn doordat je altijd mag terugvallen op werk dat af is (door Jezus). “De rust, dat je in je geloof mag bouwen op Jezus die het niveau heeft gehaald dat jij had moeten halen. Op Jezus, die alles heeft gedaan wat jij had moeten doen. Op Jezus, die al het ‘moeten’ uit je leven haalt.” Daarnaast stimuleert en helpt God je om Jezus (na) te volgen door het werk van de Heilige Geest. De Geest wil dolgraag ons maken tot trouwe (na)volgers van Jezus.

[1] De Reformatie, jg 84 – nr 46 – 12 september 2009, pagina 773 – 774.