Cultuur

Tomlin schrijft in zijn boek ‘Geestelijk Fit’ ook over ‘cultuur’. “In welke cultuur of tijd de kerk ook leeft, als ze haar cultuur en de geest van die cultuur niet probeert te begrijpen, zal ze zich ermee vermengen. Als de afgoden die haar verleiden om voor hen te buigen niet herkend worden, loopt de kerk het risico van een subtiele nauwelijks merkbare aanbidding van deze goden. In iedere culturele context moet de kerk enerzijds een sterk besef van haar identiteit hebben, en anderzijds een helder bewustzijn van de trends en verleidingen die haar omgeven, wil ze trouw zijn aan haar ware Heer, Jezus Christus. Iedere cultuur zal altijd een mix zijn van goed en kwaad, goedheid van God en bedrieglijke slechtheid.”

Culturele invloeden zijn niet (altijd) per definitie slecht of verkeerd. Zo zeggen wij dat wij nu leven in een gevoelscultuur. Gevoel is op zichzelf niet slecht (immoreel). Het is wel verkeerd als we ons alleen maar door gevoel laten leiden. Je kunt met de gevoelscultuur de goede of verkeerde kant uitgaan. Onze cultuur is ook heel divers. Zo is het eenzijdig om alleen maar te spreken over een gevoelscultuur. “Er is daarnaast ook nog steeds het staalharde skelet van het rationalisme. Dat wordt bijvoorbeeld voelbaar in de waarheidsclaim van de wetenschap.” Ook is de sterke nadruk op gevoel (deels) een correctie op rationalisme zoals dat sinds de verlichting opgang deed. De eenzijdigheid van het rationalisme wordt zo gecorrigeerd door een sterkere nadruk op het gevoel. Elke correctie brengt wel het risico met zich mee door te slaan in een andere eenzijdigheid, maar dat doet niets af of toe aan het nut van deze correctie.