Antwoord aan reactie Anoniem

In deze blog reageer ik op een anonieme reactie bij mijn blog ‘Een gehandicapte kerk’. Hoewel ik dat wel ‘lastig’ vind. Reageren op een anoniem iemand. Waarom reageren mensen eigenlijk anoniem?

In de reactie staat dat hij/zij mijn blogs verwijtend vindt overkomen op gemeente, kerkenraad, dominee en (sommige) gemeenteleden. Nu gaan (nagenoeg) al mijn blogs niet over onze gemeente, kerkenraad, dominee en gemeenteleden. Zo heb ik nagedacht en geschreven over wat Tim Keller ziet als het grootste probleem van de kerk. De kerk dus in het algemeen. Ik laat in het midden in hoeverre de inhoud van deze blog van toepassing is op onze gemeente. Ik schreef wat prof. Maris daarover gezegd heeft. Ook dan gaat het over de kerk in het algemeen. Ik maakte een uitzondering op de regel dat mijn blogs niet gaan over onze gemeente en wel in de blog ‘Schapen zonder herder’. Daar verwijst de anonieme lezer ook naar in zijn/haar reactie.

In die blog laat ik de lezer in mijn hart kijken en geef ik aan hoe ik (deels) tegen de gemeente aankijk. De anonieme lezer heeft terecht aangevoeld dat dat een bezorgde kijk is. Een kijk die niet positief uitvalt. Ik heb in deze blog bewust geen voorbeelden genoemd ter onderbouwing van wat ik schreef. Ik kan deze woorden met voorbeelden (feiten) onderbouwen, maar ik wilde bij het schrijven van die blog en wil ook nu deze feiten niet voor het voetlicht halen. Niet alle wereldburgers behoeven te weten hoe de zaken er bij ons voorstaan. Wel wil ik de voorbeelden, de feiten in een persoonlijk gesprek met je delen. Over één feit heb ik eerder gepubliceerd en wel in de blog ‘Uittocht uit kerkelijke gemeente’. Inmiddels hebben al zo’n 150 – 200 mensen de gemeente verlaten. Is die uittocht nu achter de rug?

Je zegt je thuis te voelen in de kerk. Je hebt een fijne kerkelijke wijk en vindt de preken opbouwend. Daar ben ik blij om en vooral: dank God daarvoor. Met jou ben ik God dankbaar voor veel goeds in de gemeente. Zo beginnen ook de brieven van Paulus aan de Korintiërs en de Kolossenzen. Maar zeker in de brief aan de Korintiërs moet Paulus daarna veel misstanden en tekortkomingen benoemen. Dankbaarheid voor het goede in de gemeente kan blijkbaar samengaan met het de vinger leggen bij misstanden. Loopt de kerk totaal niet goed vraag je? Nee, er is ook veel goeds. Mankeert en er nogal wat aan? Ja, ik vind dat er het nodige aan mankeert.

Misschien speelt op de achtergrond dit ook wel een rol: er zijn mensen die tevreden zijn met de bestaande situatie in de kerk. Ik vraag mij af of dit wel juist is, zo’n tevredenheid. Van individuele christenen mag je verwachten dat er sprake is (met vallen en opstaan) van geloofsgroei. Die groei mag je ook verwachten van een groep christenen (de kerk). [1] Daarnaast schreef ik dat ‘gereformeerd’ allereerst een beweging aanduidt van correctie, vernieuwing en groei. [2] Iemand schreef: “We zien inderdaad vaak de status quo aan voor het volgen van Jezus.” De bestaande situatie wordt de norm, terwijl er een streven naar het hoogst haalbare zou moeten zijn (zonder door te slaan in perfectie).” [3] Ik wil je daarom de vraag stellen of het handhaven van de bestaande situatie en het tevreden daarmee zijn wel Bijbels juist, wel gereformeerd is?

Groei, beweging, vernieuwing, een opwekking dat brengt dynamiek met zich mee, maar je zou het ook als onrust kunnen ervaren. Is onrust fout, verkeerd? Moeten we onrust vermijden? Ik heb er al eens wat over geschreven: ‘Onrust is nuttig en heilzaam’. We kunnen onze ogen in de gemeente sluiten voor de onrust of stoppen met het lezen van mijn blogs, boeken, artikelen, etc.. Je kan de tv en de krant wegdoen en dan denken dat er geen onrust is in de wereld. Het tegendeel is het geval. Zo is het ook in de gemeente. De groep met verontruste gemeenteleden is best groot. En een grote groep verontrusten zijn al vertrokken. Onrust ontkennen of wegstoppen leidt niet tot een oplossing.

Natuurlijk kan ik begrip opbrengen voor hen die zich wel thuis voelen in de gemeente. Komt er onbegrip over deze groep voor in mijn blogs? Nee toch? Kan jij begrip opbrengen voor hen die veranderingen willen in de gemeente? Er zijn er die liever vandaag dan morgen afscheid nemen van deze groep (verontruste) mensen. Daar kan ik (Bijbels gezien) geen begrip voor opbrengen.

Anonieme persoon, je schrijft dat mijn blogs je pijn doen. Vanzelfsprekend is dat zeker niet mijn intentie geweest bij het schrijven van die blogs. Ik had jou niet voor ogen (hoe zou dat kunnen?) bij het schrijven. Ik gaf slechts aan mijn eigen gedachten (en gedachten van anderen) woorden. Als ik je toch pijn gedaan heb, kan ik alleen maar zeggen en je vragen: vergeef het mij. Ik wilde niet mijn broers en zussen kwalificeren of zelfs diskwalificeren. Ik wil wel in mijn blogs o.a. over de kerk mijzelf en ons de spiegel voorhouden. Een wazige spiegel (“gekleurde bril”) dat wel.

Zullen we hierover met elkaar doorpraten? Het initiatief moet wel van jou uitgaan, omdat ik niet weet wie jij bent.

Hartelijke groet, Arjan

Reacties

  1. Hallo Arjan,

    Bedankt voor je antwoord op mijn reactie.Voor mij is het allemaal een stuk duidelijker geworden,het voelt allemaal al anders (positief)aan na wat ik nu gelezen heb.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

Bevrijd van jezelf

De GKv moet verder met één predikant minder