Arjan's blog

“Welke houding neem je aan als jou onrecht wordt aangedaan?” Op die vraag geeft ds. Klaas van den Geest een antwoord in zijn artikel ‘Voor vals gerucht niet vrezen’ in de Reformatie . [1] Het antwoord op die vraag zoekt hij in Psalm 112 . In deze psalm gaat het over iemand die voor een vals gerucht niet zal vrezen (vers 7). Over iemand die niet vreest als anderen zijn woorden en zijn intentie achter die woorden anders uitleggen, dan hij voor ogen heeft. Wie is die iemand uit psalm 112? Een rechtvaardige noemt de psalm die mens. Een rechtvaardige is iemand die allereerst God zoekt in die afhankelijke houding van ‘vreze des Heren’, die het begin van wijsheid is. “Zo vind je rust. Je wilt niet meer hoe dan ook je gelijk bewijzen. Je hoeft je niet meer zo nodig te verdedigen: voor kwaad gerucht zal hij niet vrezen. Je vreest God alleen.” De rechtvaardige kiest niet “voor de tegenaanval, maar voor verdieping van zijn contact met God.” Intensief gebed, concentratie op God, kijken naar Jezus

“Interne spanningen en discussies verlammen kerken. Als er veel energie gaat zitten in het oplossen van conflicten, komen leven uit genade, getuigen van Gods liefde en dienen in de wereld in de verdrukking. Welke houding neem je aan als jou onrecht wordt aangedaan?” Dit is de inleiding van ds. Klaas van den Geest van zijn artikel ‘Voor vals gerucht niet vrezen’ in de Reformatie . [1] Van de Geest schrijft dat conflicten onvermijdelijk zijn. Dat conflicten en spanningen vaak niet eerlijk worden benoemd. Dat mooie woorden de werkelijkheid verdoezelen en dat conflicten vaak escaleren. Vervolgens stelt hij de vraag: “Hoe kun je escalatie voorkomen? Daarvoor moet je op zoek gaan naar wie de echte vijand is. Is dat die ander, met wie je in de clinch ligt? Nee, het is de duivel, die Gods gemeente uit elkaar wil drijven. Hij is uit op verdeeldheid, hij wil een gemeente die opgaat in haar interne verwikkelingen. De energie van Gods Geest moet wegebben in onderling gekrakeel. Dat is zijn doel:

Jos Douma schrijft in zijn boekje: ‘ De ontmoeting – 12 uren met Jezus ’ ook over een ‘verborgen betekenis’ van het woord ontmoeten. Ontmoeten kun je ook lezen als ont-moeten. Moeten tegenover ont-moeten, zoals haasten staat tegenover ont-haasten. “(…) in een echte ontmoeting met Jezus zullen we ook mogen leren ervaren hoe waardevol ont-moeten is.” Volgens Jos brengt een echte ontmoeting met Jezus deze verandering met zich mee: ont-moeting! In de ontmoeting met Jezus wordt de (wettische) last van je afgenomen. “Als je hem leert kennen, leer je de overvloed van het koninkrijk van God kennen. Die volheid van leven, die overvloedige goedheid van onze Heer valt je ten deel als je Jezus echt ontmoet. En uit deze overvloed gaat door de Geest in jouw leven de gehoorzaamheid stromen die Jezus aan je geeft.” Het moeten wordt via de ontmoeting met God steeds meer een ont-moeten. Het moeten verandert in een willen, een verlangen. Ik heb over die goedheid en overvloed de blog ‘ Je wordt wie je be

Ik schreef al dat de diepste ontmoeting die we mogen ervaren de ontmoeting met God is. Over deze ontmoeting schreef Jos Douma een mooi boekje: ‘ De ontmoeting – 12 uren met Jezus ’. In het boekje schrijft Jos allerlei mooie woorden over de ontmoeting tussen God en mensen en tussen mensen en God. De kern van dit boek vormen de twaalf overdenkingen (de twaalf uren met Jezus) waarin Jos ons wil helpen te luisteren naar Jezus. “Aan dat luisteren naar zijn stem is een belofte verbonden: dat het door de Geest tot een ontmoeting met de levende Heer komt.” Jos schrijft dat geloven ten diepste is dat je God ontmoet. En dat de Bijbel ook wel het ‘boek van de ontmoetingen’ genoemd. In de Bijbel lezen we over ontmoetingen tussen God en mensen. Ontmoetingen met gewone mensen die bijzondere mensen werden omdat God hen had ontmoet. En “omdat ze uit die ontmoeting als veranderde mensen tevoorschijn waren gekomen. Echte ontmoetingen waren het geweest, waar ze met huid en haar, met hart en ziel in betr

Op mijn blog ‘ mislukte ontmoeting ’ schreef ik over het boekje ‘Benedictijnse regels – voor een gelukkig leven’ van Anselm Grün. Ik schreef over echte ontmoetingen en mislukte ontmoetingen. Grün stelt in zijn boekje dat het niet beoordelen en niet veroordelen een kenmerk is van een ware ontmoeting. Een echte ontmoeting “ontlokt juist het goede aan de ander.” In plaats van de ander te willen veranderen, accepteer je hem of haar onvoorwaardelijk. “En juist deze ervaring van acceptatie biedt de ander de mogelijkheid tot verandering. Wanneer ik de ander echter wil veranderen, dan ervaart hij dat als de boodschap: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben. De ander wil me alleen maar aanvaarden als ik anders ben.’” Het Bijbels verhaal over Jezus en de tollenaar Zacheüs noemt Grün hierbij ter illustratie. “Jezus zegt tegen de kleine tollenaar Zacheüs, die zijn minderwaardigheidscomplexen probeert te compenseren door zoveel mogelijk geld bijeen te schrappen, dat hij mag zijn zoals hij is. Dat verand

Grün schrijft in het op mijn blog ‘ Het geluk van de ontmoeting ’ genoemde boek over geslaagde ontmoetingen, over ontmoetingen waarbij mensen ons schade willen toebrengen, over mislukte ontmoetingen en ontmoetingen die een strijd zijn. Hij schrijft over ontmoetingen die ons diep raken en over ontmoetingen tussen een man en een vrouw. En over de diepste ontmoeting die we mogen ervaren: de ontmoeting met God. Een ontmoeting kan mislukken doordat je op een bepaalde manier naar de ander kijkt. Zo kun je met een vooringenomen blik naar iemand kijken. Grün schrijft dat bij een ware of echte ontmoeting je altijd open moet staan voor het nieuwe en onbekende. “In de ontmoeting ben ik bereid om mezelf in twijfel te trekken en me te laten veranderen. Als ik de ontmoeting met vooringenomen beelden en mening inga, zal die mislukken.” Een ontmoeting mislukt nogal eens omdat we in die ontmoeting de uniciteit van de ander niet zien. “We nagelen hem vast op onze zienswijze.” Volgens Grün slaagt een o

In het boek ‘Benedictijnse regels voor een gelukkig leven’ schrijft Anselm Grün over grondhoudingen die de mens nodig heeft om geluk te ervaren. Over gouden regels die ons leven aangenamer maken en ons leven iets van glans van volmaaktheid en volledig geven. Over uitgangspunten die ons leven de oorspronkelijke glans geven die het van Godswege toekomt. Eén van de gouden regels die hij beschrijft is ‘het geluk van de ontmoeting’. Grün schrijft daar o.a. dit over: “Voor Martin Buber waren de ontmoeting met andere mensen en de ontmoeting met God er belangrijke voorwaarden voor dat de mens zichzelf vindt, dat hij zijn eigen ik kan ontdekken. Zijn beroemde stelling was: 'Ik word door jou.' In de ontmoeting ervaar ik wie ik werkelijk ben. In de ontmoeting vind ik de weg naar mijn ware ik. Een ware ontmoeting bevrijdt me van alle rollen die ik speel en van alle maskers die ik opzet.” In het hoofdstuk over ‘het geluk van de ontmoeting’ haalt Grün allerlei verhalen aan vanuit de Bijbe

In mijn vorige blog ‘ Alleen vrijheid door overgave en vertrouwen ’ schreef ik over overgave en vertrouwen . “Volkomen overgave kan alleen op basis van volkomen vertrouwen.” Maar hoe kom je tot overgave en vertrouwen? Het antwoord op die vraag werd mij duidelijk bij het lezen van het boek ‘ God speelt geen enkele rol in mijn leven … ’ van Wilkin van de Kamp. Van de Kamp zegt daar het volgende over: “Ik kan alleen mijn leven aan de regisseur in de hemel overgeven (AG: overgave ) als ik geloof dat Hij almachtig, alwetend en alomtegenwoordig is. Ik vertrouw op God omdat er geen grens is aan zijn kunnen of aan zijn macht.” Ik vertrouw op God omdat Hij mijn leven overziet, begrijpt wat er allemaal gebeurt. “Ik vertrouw op God omdat Hij de onbegrensde God is, die mij belooft bij te staan in elke situatie en op elke plaats waar ik ben. Er zijn geen grenzen aan zijn liefde, zijn genade en aan zijn macht. Door te geloven in deze almachtige, alwetende en alomtegenwoordige God kan ik tot wer

L.M. Vreugdenhil schrijft in zijn boek ‘Vriendschap met God’ over geestelijke groei, groeien in heiliging. Anders gezegd een steeds meer gaan lijken op Jezus. Hij noemt daarbij ook een aantal concrete handvatten. Het allereerste en allerbelangrijkste handvat is toewijding. “Dat je werkelijk je wil overgeeft aan God en zegt: Heer, U alleen bent goed en heilig, uw wil alleen is zuiver en volmaakt.” Vreugdenhil haalt daarbij een citaat aan uit het boek ‘De navolging van Christus’ van Thomas à Kempis: “Alleen een volkomen overgave aan God maakt ons innerlijk vrij.” Volkomen overgave zonder enig voorbehoud. “Volkomen overgave kan alleen op basis van een volkomen vertrouwen. Wie bepaalde gebieden van zijn leven uitzondert van de overgave aan Christus, heeft nog niet voldoende begrepen dat God altijd ons heil, ons welzijn en geluk op het oog heeft. Overgave aan de wil van God brengt dan ook altijd innerlijke vrede en blijdschap in ons hart.” Wat is volkomen overgave en volkomen vertrouwen moe