Arjan's blog

In deze blog reageer ik op een anonieme reactie bij mijn blog ‘ Een gehandicapte kerk ’. Hoewel ik dat wel ‘lastig’ vind. Reageren op een anoniem iemand. Waarom reageren mensen eigenlijk anoniem ? In de reactie staat dat hij/zij mijn blogs verwijtend vindt overkomen op gemeente, kerkenraad, dominee en (sommige) gemeenteleden. Nu gaan (nagenoeg) al mijn blogs niet over onze gemeente, kerkenraad, dominee en gemeenteleden. Zo heb ik nagedacht en geschreven over wat Tim Keller ziet als het grootste probleem van de kerk. De kerk dus in het algemeen. Ik laat in het midden in hoeverre de inhoud van deze blog van toepassing is op onze gemeente. Ik schreef wat prof. Maris daarover gezegd heeft. Ook dan gaat het over de kerk in het algemeen. Ik maakte een uitzondering op de regel dat mijn blogs niet gaan over onze gemeente en wel in de blog ‘ Schapen zonder herder ’. Daar verwijst de anonieme lezer ook naar in zijn/haar reactie. In die blog laat ik de lezer in mijn hart kijken en geef ik aan h

Hans Schaeffer schrijft in de Reformatie [1] over ‘God en mens als bondgenoten’. Hij gaat in dit artikel in op ds. Wildschut [2] die stelt dat het kernprobleem van de secularisatie concreet wordt in het feit dat in veel opzichten in het kerkelijke leven binnen de GKv niet langer God in het middelpunt staat, maar de mens. Het gaat in dit artikel over “zorgen over de kerk, zorgen over de levenshouding van kerkleden die schijnbaar moeiteloos kernwaarden van onze cultuur als vrijheid, zelfontplooiing, en geluk overnemen.” Hoe moeten we dit tij keren? Volgens Schaeffer niet door ons erop te richten, dat wij als kerkleden in toenemende mate seculariseren. Het basisidee achter secularisatie is kortweg: God en mens zijn concurrenten. “De secularisatie is gebaseerd op een dilemma: God of de mens (…) en dan wordt het dus ‘de mens centraal’.” Vatbaar voor cultuurinvloeden zijn wij al sinds de zondeval en dat is dus niet het kernprobleem van deze tijd. Een oplossing is ook niet het tegenov

In de GSEv-bundel ‘Opdat zij allen een zijn’ staat een lezing van prof. Dr. J.W. Maris met de titel “Geestelijke groei en de eenheid van de kerk’. In deze lezing stelt hij de vraag “ Hoe staat het er voor met de kerk? ”. Hij vervolgt zijn betoog met te zeggen dat deze vraag onlosmakelijk verbonden is met de vraag “ Hoe staat het er voor met de christenen? ” Kerk-zijn en christen-zijn hebben alles met elkaar te maken. In datzelfde verband zegt hij het volgende: “ Bij de kerk behoren is een groot voorrecht, maar dit verlies zijn betekenis geheel als de identiteit van het christen-zijn niet levend functioneert in gelovige verbondenheid met het hoofd (AG: Christus).” Vanuit het Bijbelse beeld gedacht van leden die verbonden zijn met het hoofd, is dit goed te begrijpen. Het hoofd is als het ware de regelkamer van het lichaam. De lichaamsdelen functioneren juist doordat ze verbonden zijn, aangestuurd worden vanuit het hoofd. Als zo’n verbinding tussen het hoofd en lichaamsdelen uitvalt of s

Jos Douma is gestart met een prekenserie en het schrijven van blogs over de doop. In zijn blog ‘ Terugduwen in het doopwater ’ stelt hij de vraag of je in plaats van ‘je bent een zondaar, maar in Christus geheiligd’ niet beter kunt zeggen: ‘in Christus ben ik geen zondaar meer, maar een nieuwe schepping dankzij het vernieuwende werk van de Heilige Geest’. Kort samengevat: ben je een zondaar die geheiligd is of een heilige die zondigt? Jos benadrukt daarbij dat hij daarmee zeker niet wil beweren dat zonden en zondigen een gepasseerd station zijn. Ik schreef daar ook al blogs over en zei daarin o.a. dit: “ Maar hoe zit het met onze identiteit? Is onze identiteit die van een zondaar of wordt onze identiteit ten diepste bepaald door wie wij zijn in Christus? Ben ik een zondaar (identiteit) of een aangenomen kind van God (identiteit) die zondigt (gedrag)? ” Deze vraagstelling is verre van theoretisch. De vraag raakt juist de praktijk. Jos schrijft: “ Zit hier ook niet de pijn van heel

“Niet wat je meemaakt is belangrijk, maar hoe je ermee omgaat.” Bemind – Henri Nouwen in gesprek van Philip Roderick

Ik schreef in mijn blogs ‘ Grootste probleem van de kerk ’ en ‘ Oudste zonen en geestelijke lauwheid ’ over de toespraak van Tim Keller zoals hij die hield tijdens The Global Leadership Summit 2009. In deze toespraak schetste hij niet alleen het probleem, maar gaf hij ook een oplossing. Het probleem van geestelijke lauwheid en gebrek aan vitaliteit in de kerk (veroorzaakt door ‘oudste zonen’) moet volgens Keller bestreden worden door te komen tot een nieuw niveau van berouw en aanbidding. De Farizeeërs (oudste zonen) hadden berouw over hun zonden maar kwamen daarmee niet los van hun huichelarij. Het gaat om een dieper, nieuw niveau van berouw: spijt hebben over je motieven achter je goede daden. De oudste zoon moest spijt hebben over de motieven achter zijn gehoorzaamheid. Die gehoorzaamheid had niet de liefde voor de Vader als motief. Keller noemt nog een tweede ‘bestrijdingsmiddel’ tegen geestelijke lauwheid en gebrek aan vitaliteit: Kijk wat het kostte om de jongste zoon naar hu

“Zo ziet het leven eruit als je het van boven af bekijkt: al wat je doet is een kans om je hart te vernieuwen. Kijk je er van onderuit tegenaan, dan is het chronos: ik moet overleven, en daarvoor moet ik knokken.” Bemind - Henri Nouwen in gesprel Philip Roderick

“Eenzaamheid is luisteren naar de stem die zegt dat jij bemind bent, is alleen zijn met Hem die zegt: ‘Jij bent mijn geliefde, ik wil bij jou zijn. Doe niet zo druk, ga niet aan iedereen bewijzen dat je geliefd bent. Je bent al bemind.’” Bemind - Henri Nouwen in gesprek Philip Roderick