Aangenomen kind krijgt vergeving

In mijn blog ‘Geaccepteerd en tegelijk zondig’ schrijf ik over Packer. Packer onderscheidt God als Vader en God als Rechter. Datzelfde onderscheid kom ik ook tegen bij Wolter Rose [1]. Rose zegt o.a. dit: “Het Evangelie is vergeving, of rechtvaardiging, maar ook heiliging. Ik ga nog een stap verder. Rechtvaardiging en heiliging samen is nog maar een half Evangelie. Rechtvaardiging en heiliging — daar zit nog het een en ander tussen. Je hebt minimaal vier woorden nodig om het Evangelie uit te leggen: vrijspraak, adoptie, glorie, en transformatie.” ‘Rechtvaardiging’ splitst Rose als het ware op in vrijspraak en adoptie en het begrip ‘heiliging’ in glorie en transformatie. Vrijspraak koppelt Rose aan zonden en aan God als Rechter. Bij adoptie ontmoeten we God als Vader. Een Vader die zegt ‘jij bent mijn aangenomen kind’. Voor de adoptie was ik slaaf en na de adoptie ben ik Gods zoon (of dochter). Ik krijg een bevoorrechte positie, een heel andere identiteit.

Ik vraag mij af of het verschil tussen ‘vrijspraak’ en ‘adoptie’ wel voldoende aandacht krijgt in ons spreken over zonden, schuld en vergeving. Adoptie: mijn zelfbeeld en identiteit hangt niet af van mijn morele (wan)prestaties. Door Christus en in Christus ben ik kind van God. Vrijspraak: mijn morele (wan)prestaties vragen om de bede ‘vergeef ons onze schulden’. Toch denk ik dat er veel mensen zijn die zonden en schuld (onbewust) betrekken op hun identiteit en zich zondaar (in de betekenis van slaaf) voelen in plaats van aangenomen kind van God. Ook denk ik dat er veel mensen zijn die hunkeren naar God als Vader die zegt: ‘Je bent mijn kind. Ik hou van je, mijn hart gaat naar je uit.’ Weten ze dat dan niet? Wordt dat hun niet verteld in de kerk? Wist Henri Nouwen het dan niet?[2] Ik denk het wel, maar ook hij had het zo nodig om dat te horen. Heel expliciet, steeds maar weer.

Rose pleit voor genoemd onderscheid tussen ‘vrijspraak’ en ‘adoptie’. Hij zegt daar dit over: ‘Je kunt het christelijke leven vergelijken met een vierwielaangedreven voertuig. Met alleen maar aandrijving op één wiel, dat van de vrijspraak, kom je niet ver: je blijft in een cirkeltje rondbewegen. Met aandrijving op twee wielen, vrijspraak en transformatie, kun je een eind komen, maar alleen zolang je je op de verharde weg bevindt. Als het terrein ruiger wordt, met hobbels en kuilen, hellingen, zand en modder kom je met tweewielaandrijving vroeg of laat vast te zitten. Een mensenleven speelt zich meestal op ruig terrein af. Als je in die omstandigheden vooruit wilt komen, dan heb je de vierwielaandrijving van het Evangelie nodig: vrijspraak, adoptie, glorie, en transformatie.’

[1] Verder met het evangelie van Jezus Christus
[2] Zie mijn blog 'Zijn zoals Adam'

Reacties

  1. Beste Arjan
    In grote lijnen ben ik het met je eens. Aanvullend commentaar tref je aan op mijn weblog:
    http://www.keesdegraaf.com/index.php/117/is-de-zonde-een-gepasseerd-station

    Groet
    Kees de Graaf

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

Bevrijd van jezelf

De GKv moet verder met één predikant minder