Hoe kwetsbaar is de kerk?

Bij het lezen van het boek ‘Adam – een vriendschap’ van Henri Nouwen dacht ik aan de blog van Jos Douma: ‘Kerst: kwetsbaar kerk zijn’. Jos brengt op een heel mooie manier onder woorden wat kwetsbaar kerk zijn is: “Dat vraagt om een kerk waar niet in algemene (theologische en vrome en ongetwijfeld ook correcte) termen wordt gesproken over zonde en schuld en genade en liefde, maar om geloofsgemeenschappen (groot of klein, oud of nieuw) waar mensen kwetsbaar kunnen zijn, waar gelovigen zich niet hoeven te schamen voor hun worstelingen, voor hun falen, voor hun pijn en frustratie.” De kerk zou een soort Daybreak-gemeenschap moeten zijn waar kwetsbare mensen liefdevol worden opgevangen. Waar ‘sterke’ mensen (zoals Henri) mogen ontdekken juist door de omgang met gekwetste en kwetsbare mensen (zoals Adam) hoe kwetsbaar ze feitelijk zelf zijn.

Ik moest denken aan het ‘ongeplande interactieve moment’ in een morgendienst van onze gemeente waarin iemand hardop de vraag stelde: “Als wij geloven dat Jezus onze Heer is en dat Hij één keer is gestorven voor al onze zonden, waarom staan wij hier dan schuldig?” De predikant wees als reactie op deze vraag naar de bede ‘vergeef ons onze schulden’. Maar is dat niet vooral een theologische reactie? Misschien was de vraagsteller wel een diep gekwetst mens die zo zielsgraag in de kerk hoort, dat hij een geliefd kind van God is. De genoemde reactie peilt die (mogelijke) gekwetstheid en kwetsbaarheid niet. Willen wij kwetsbaar kerk zijn? Een kerk waar een gekwetst mens ook echt kwetsbaar mag zijn? Een kerk waar ook ‘sterke’ mensen gaan ontdekken dat ze netzo kwetsbaar zijn als (andere) kwetsbare broers en zussen? Juist in onze kwetsbaarheid krijgt de Geest volop de ruimte om zijn werk te doen. Ik verlang naar zo’n kwetsbare kerk.

Reacties

  1. Romeinen 5:
    1 Wij zijn dus als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus. 2 Dankzij hem hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is, en in de hoop te mogen delen in zijn luister prijzen we ons gelukkig. 3 En dat niet alleen, we prijzen ons zelfs gelukkig onder alle ellende, omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, 4 volharding tot betrouwbaarheid, en betrouwbaarheid tot hoop. 5 Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is. 6 Toen wij nog hulpeloos waren is Christus immers voor ons, die op dat moment nog schuldig waren, gestorven. 7 Er is bijna niemand die voor een rechtvaardig mens wil sterven; slechts een enkeling durft voor een goed mens zijn leven te geven. 8 Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. 9 Des te zekerder is het dus dat wij, nu we door zijn dood zijn vrijgesproken, dankzij hem zullen worden gered en niet veroordeeld. 10 Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met hem zijn verzoend, worden gered door diens leven. 11 En meer nog, dat wij God prijzen danken we aan onze Heer Jezus Christus, door wie we nu al met God zijn verzoend.

    We hebben allemaal dezelfde basis die ons troost geeft: Zie Romeinen 5: Jezus is gestorven, we zijn niet schuldig meer, we worden gered en vrijgesproken.

    Jezus is liefde en toont dat elke dag aan ons kwetsbare mensen. Kwetsbaarheid tonen en voor kwetsbaarheid openstaan krijgt dan een andere betekenis.
    Wat een fundament met een hoeksteen. Hoe stevig hebben we het ontvangen. Daar zijn de piramides in Egypte die er al tig eeuwen staan helemaal niets bij. Hoe die piramides gebouwd zijn kunnen we al niet bevatten/verklaren,laat staan de liefde van God voor ons. Maar laten we Zijn liefde aannemen, omarmen en voor danken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Johannes 14:
    20 Dan zul je begrijpen dat ik in mijn Vader ben, dat jullie in mij zijn en dat ik in jullie ben

    Dit is één van de vele teksten uit de Bijbel waaruit blijkt dat Jezus in ons is (ik heb gehoord dat dit circa 300 keer in de Bijbel staat).
    Doordat onze ogen geopend zijn hebben we Jezus aangenomen. Allemaal liefde en genade vanuit God naar ons.
    Als we geloven is Jezus in ons.
    Met Jezus in ons kunnen we niet schuldig staan.
    God ziet ons door Jezus: onschuldig.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik moest gelijk denken aan 1 Cor 12:22 e.v. Waarin Paulus het opneemt voor het zwakke en kwetsbare als cruciaal onderdeel in een gemeente die we met zorg moeten omringen. "Toevallig" vanavond nog besproken op de bijbelstudie. Aan de andere kant is het niet eenvoudig of zelfs onmogelijk om als predikant in zo een verassende situatie genuanceerd te handelen en is een eerste relfex de vrager van theologische repliek te dienen te begrijpen. Hopelijk mag dit leiden tot verdere gesprekken vol van nederigheid, respect, en wederzijdse liefde. Maar ik houd mijn hart vast...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Na vraagsteller in een eerste reflex van theologische repliek te hebben gediend, heeft predikant vraagsteller direct de uitnodiging gedaan te blijven staan in plaats van de kerk uit te lopen. Door desondanks de kerkzaal te verlaten en daarmee het contact te verbreken, stokte het gesprek en heeft vraagsteller predikant gelegenheid ontnomen vraagsteller zijn gekwetstheid of kwetsbaarheid te peilen, maar ook zijn eigen gekwetstheid of kwetsbaarheid te laten zien.

    Het binnen dit blog onvolledig weergeven van de feiten is destructief, heeft niets met nederigheid, respect of wederzijdse liefde te maken en draagt op geen enkele manier bij aan de totstandkoming een kwetsbare kerk.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een blog schrijven over iemands gedachten, acties en beweegredenen is altijd moeilijk. Ik ga er van uit dat ook deze blog wordt geschreven om gedachten op papier te zetten en om tot nadenken aan te zetten (zo lees ik de blog).Ik ga er niet van uit dat de schrijver (Arjan in dit geval) oproept tot stemming makerij.

    Anoniem reageren schiet ook zijn doel voorbij. Zeker omdat (in dit geval schat ik zo in)de mensen die reageren elkaar kennen en zondags dezelfde kerk bezoeken. Hoe ga je dan met elkaar om. Groet je elkaar, ontwijk je elkaar. Ik hoop dat men zegt: ik heb anoniem gereageerd, maar zou toch graag verder op basis van wederzijds kennen met elkaar in gesprek gaan.
    Leendert

    BeantwoordenVerwijderen
  6. beste Sekel,

    Ik ben de vraagsteller. Als je contact met me opneemt, kunnen we een gesprek aangaan.

    Marnix Bassie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Beste Arjan
    Zie mijn reactie op

    http://www.keesdegraaf.com/index.php/116/ben-ik-nog-steeds-een-zondaar

    Met vriendelijke groet
    Kees de Graaf

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

Bevrijd van jezelf

De GKv moet verder met één predikant minder