Over kwetsbaarheid, intenties, persoon – zaak en wijsheid

Ik schreef op mijn blog ‘Zijn zoals Adam’ over kwetsbaarheid. Ook de blog ‘Hoe kwetsbaar is de kerk?’ gaat over (het peilen van) kwetsbaarheid. Mijn blog ‘Ongepland interactief moment’ gaat vooral over het stellen van de juiste vraag om zo door te dringen tot de kern. Doordringen tot de kern is nodig om uit te komen bij het kwetsbare, het gekwetste in mensenlevens. Om duidelijk te krijgen waar het iemand om gaat.

We geven door woorden een stukje van onze gedachten aan anderen. Dat heb ik gedaan met het schrijven van de genoemde blogs. Dat hebben anderen gedaan door hun reactie daarop te geven. Het is een vorm van je kwetsbaar opstellen. Je laat mensen in je hart kijken. Door te reageren vanuit anonimiteit geef je (wellicht onbewust) aan, dat we nog niet in alle opzichten een kwetsbare kerk zijn. Aan Anoniem en Sekel vraag ik in dit verband: waarom kom je niet voor je echte identiteit uit? Waarom stel je je niet kwetsbaar op?

Ik schreef eerder dat niet een mening of standpunt belangrijk is, maar waarom je die mening of dat standpunt hebt. Het gaat om het achterliggende motief, de intenties die je hebt. Die geven de doorslag of iets goed of fout is. Sekel verwijt mij gebrek aan (wederzijdse) liefde, ja zelfs liefdeloosheid. Liefde (en dus ook liefdeloosheid) heeft alles te maken met je hart, je motief. Over mijn motief voor het schrijven van genoemde blogs, schreef ik echter niet. Sekel kent mijn motief niet. Het is daarom ongepast om in dit verband zulke grote woorden als ‘liefdeloosheid’ te gebruiken. Waarom denk je dat ik mij liet leiden (motief) door ‘liefdeloosheid’ bij het schrijven van deze blogs?

Ik denk dat in sommige reacties persoon (predikant) en zaak (dat wat hij zegt/schrijft) met elkaar vereenzelvigd zijn (samenvallen). Ik schreef mijn blog over wat hij zegt (zaak) en dat moet je los zien van de persoon. Het (onder)scheiden van persoon en zaak kom je veel vaker tegen in kranten, bladen of op blogs. Het gaat mij in mijn blog helemaal niet om de predikant, maar om de reactie (tijdens de dienst en in het kerkblad). Die reactie is op zich niet onjuist, maar peilt niet het kwetsbare en dat was het onderwerp van genoemde blogs. Denk je dat het onderscheiden van persoon en zaak niet mogelijk is? Nee, scheiden van persoon en zaak is niet mogelijk, maar het onderscheiden van beiden wel. Bijvoorbeeld het geven van feedback is gebaseerd op precies dat principe: het gaat om gedrag (woorden, daden) en niet om de persoon. Waarom denkt Sekel dat ik de predikant onrecht aangedaan heb met mijn blog?

Zoals al eerder gemeld had ik afgelopen vrijdagavond een gesprek met iemand over deze blogs en zijn bedenkingen daartegen. Het was een goed en mooi gesprek. Zo zie je maar wat voor moois er uit kwetsbaarheid kan voortkomen! Dat had Henri Nouwen ook ervaren in Daybreak. Uit dit gesprek heb ik o.a. deze vraag voor mijzelf meegenomen: Was het wel wijs van mij om het ‘ongepland interactief moment’ als voorbeeld te noemen op m’n blog? Wijsheid heeft alles te maken met het zeggen of schrijven van het juiste woord op de juiste tijd (timing) op de juiste plaats (mondeling, per mail, een blog, etc.). Ik denk dat het een juist woord was, maar was het ook de juiste tijd en juiste plaats? Dat is een vraag voor mij.