Anders-zijn van de ander

In mijn vorige blog schreef ik over ‘onbegrip’: ‘Onbegrip is zomaar gebaseerd op onwetendheid’. Tjeerd Boersma schrijft ook over begrip en onbegrip en wel in ‘Het conflict te lijf’.[1] Volgens hem ontstaan “verreweg de meeste conflicten door een ‘onschuldig anders-zijn’ van de ander, en maar weinig door echt boevengedrag en kwade opzet”. “Doordat iedereen uniek en dus anders is, is er ook niemand die ik helemaal begrijp. Dat levert spanning op – niet te voorkomen en heel normaal.” Hij geeft aan dat je met die spanning twee kanten op kan: het kan leiden tot meer begrip óf meer onbegrip. Begrip leidt tot vertrouwen, acceptatie, respect en verrijking. Onbegrip leidt tot wantrouwen, afwijzing, verachting en scheiding.

Onschuldig anders-zijn van de ander. Over anders-zijn schrijft ook Henri Nouwen mooie woorden.[2] “Vreemden, mensen die anders zijn dan wij, maken ons vaak angstig, achterdochtig, vijandig zelfs. Hun anderszijn zorgt ervoor dat wij ons onzeker voelen.” Hoe komen wij hier van af? Hoe gaan wij om met het anders-zijn van de ander? Henri schrijft verder: “Pas als we innerlijk echt overtuigd zijn dat God onvoorwaardelijk van ons en van die ‘anderen’ houdt, kunnen we inzien dat die rijke schakering van mensen beantwoordt aan Gods onuitputtelijke innerlijke rijkdom.” Op die manier zal onze vooringenomenheid en onze vooroordelen tegen mensen langzaam verdwijnen.

[1] CV•Koers, 4 maart 2011, nr 2
[2] Een jaar met Henri Nouwen, 8 maart: leven zonder vooringenomenheid.

Reacties

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

Bevrijd van jezelf

De GKv moet verder met één predikant minder