Gouden regel

Anselm Grün geeft in zijn boek ‘Benedictijnse regels – voor een gelukkig leven’ een voorbeeld van een gouden regel vanuit de Bijbel (Matteüs 7 : 12): Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen. “Het is een gouden regel, omdat hij het leven aangenamer maakt en omdat hij ons leven iets van de glans van volmaaktheid en volledigheid geeft.”

Wat een mooi en sprekend voorbeeld is dit! Stel je eens voor dat wij vanaf nu ons zouden laten leiden door deze regel: behandel anderen zoals jezelf behandeld zou willen worden. Het leven zou er drastisch anders uit gaan zien. Relaties zouden herstellen. Verdorde gemeenschappen zouden opbloeien. We zouden alleen nog maar eerlijk zaken met elkaar doen. Het percentage echtscheidingen zou teruglopen, etc., etc. Grün heeft gelijk: het leven zou iets van de glans van volmaaktheid en volledigheid terugkrijgen.

De praktijk is echter weerbarstig. Wij passen deze gouden regel onderling niet altijd toe. Wij hanteren een totaal andere regel: behandel anderen zoals jezelf behandeld bent. De schaduwkant, de destructieve kant van deze regel is: ‘De misbruikte misbruikt, de mishandelde mishandelt, de afgewezene wijst af.’ Dit rijtje is gemakkelijk uit te breiden met andere voorbeelden. Helaas passen christenen (de kerk) ook deze 'totaal andere regel' toe. Maar christenen hebben een gouden regel van hun Heer gekregen: behandel anderen zoals jezelf behandeld zou willen worden (dus niet zoals jezelf behandeld bent). Is deze gouden regel niet een teken van liefde?