Leven met Jezus (2)

Als je de voorkeur geeft aan zo’n leven, boven religie, word je relatie met Hem vertrouwelijk. De vriendschap met Christus groeit. We gaan steeds meer het gesprek met Christus aan en bewaren dat spreken niet alleen meer voor onze tijden van gebed. Het is meer een voortdurende dialoog met Christus. We luisteren steeds meer naar de Geest die in ons leeft. ‘Leven in de Geest is niet: geleid worden door het systeem van een religie, het is geleid worden door de innerlijke aanwezigheid van God.’ Ortiz schrijft dat er (veel) christenen zijn die hun leven in tweeën delen: een geestelijk leven en een wereldlijk leven. Op die manier heb je twee middelpunten in je leven. Christus en iets of iemand anders. Op die manier leven wij het Koninkrijk van God niet voor aan de mensen om ons heen. Het licht zetten we zo onder de korenmaat. Laat zien wie je werkelijk bent. Laat zien dat je een levende relatie hem met God (een Persoon, niet een stel regels). Mensen om ons heen moeten volgens Ortiz de liefde van de Vader in ons zien.

Ortiz schrijft over de kerk en de verdeeldheid tussen kerkgenootschappen en zelfs binnen een kerkgenootschap. ‘Wij kunnen niet alle kerken in eenheid tot elkaar brengen, maar we kunnen ons wel steeds meer bewust worden van de verschrikkelijke situatie waarin we ons bevinden.’ Bewustwording is het begin van de verandering. Die verandering kan o.a. handen en voeten krijgen door hen lief te hebben die niet denken zoals wij. Ortiz stelt in zijn boek de vraag: “(…) hoe kan ik iemand accepteren, als ik geloof dat zijn leer helemaal fout is?” ‘Ons probleem is dat de basis waarop we iemand accepteren fout is.’ God accepteert ons op grond van het bloed van Christus. God heeft ons lief omdat Hij ons gemaakt heeft en wij zijn kinderen zijn. Diezelfde maatstaf zullen we ook moeten aanleggen naar andersdenkenden. ‘Als u degenen liefhebt die u liefhebben, en met wie u het eens bent, bent u dan anders dan de wereld?’ Onze problemen met mensen om ons heen zijn soms een afspiegeling van de problemen die we met onszelf hebben. Die problemen ontstaan volgens Ortiz doordat we niet echt geloven dat ons probleem met God volkomen en voor altijd is opgelost. ‘Je hebt jezelf niet geaccepteerd zoals je bent.’ Innerlijke vrede ontstaat als we onszelf accepteren. ‘Toen ik (AG: Ortiz) mezelf eenmaal had aanvaard en mezelf al mijn zonden had vergeven, liet de Heer me zien dat ik mijn broeders en zusters moest accepteren zoals ze zijn en hun ook alle zonden moest vergeven.’