Oordeel niet ….. (3)

Ook Paul van Geest schrijft in zijn column ‘Reprimande en vergeving’ in het ND over oordelen (in de zin van ‘terechtwijzen’). “Zo schrijft Augustinus in het vijfde hoofdstukje van dit werk (AG: Praeceptum) dat iemand een ander mag terechtwijzen als deze inderdaad nalatig is geweest of laakbaar gedrag heeft getoond. Maar hij voegt daaraan toe dat de terechtwijzer moet oppassen voor zijn eigen harde woorden.  Voordat deze zijn woorden van terechtwijzing heeft uitgesproken moet hij al wél weten met welke genezende woorden hij de harde woorden verzacht. Augustinus acht het dus ontoelaatbaar dat iemand slechts kapittelt zonder de reprimande af te sluiten met woorden waaruit vergevingsgezindheid blijkt.”

Dallas Willard haalt in zijn boek ‘Gods geheime plan – De herontdekking van een leven met Jezus’ de heilige Dominicus aan en zegt over hem: “Hij berispte overtreders rechtvaardig en zo liefdevol dat niemand ooit opstandig reageerde op zijn correcties en bestraffing.” En Paulus zegt in Galaten 6: “Broeders en zusters, wanneer u merkt dat een van u een misstap heeft begaan moet u, die door de Geest geleid wordt, hem zachtmoedig weer op het rechte pad brengen. Pas op dat u ook zelf niet tot misstappen wordt verleid. Draag elkaars lasten, zo leeft u de wet van Christus na.”

En hoe zit het nu met ‘de tempelreiniging’ zoals Jezus die uitvoerde? Hier is toch ook sprake van veroordeling? Willard zegt daar dit over: “We moeten oppassen voor de gedachte dat we best mogen veroordelen, zolang we maar de juiste dingen veroordelen. Zo simpel is het niet. Het is Jezus toevertrouwd de tempel binnen te gaan en de mensen die van de godsdienst profiteerden met een zweep te verdrijven. Aan mij kun je zoiets niet toevertrouwen.” Ook Grün doet een soortgelijke waarschuwing in het boek ‘Beelden van Jezus’: “Een dergelijke identificatie met Jezus is altijd gevaarlijk. Ze leidt er toe dat ik blind ben voor mezelf. Ik ben Jezus niet.”