Omgaan met verschillen in de kerk

In het ND van vandaag staat een recensie van het boek: Mijn gelijk en ons geluk van Piet Schelling. De recensie heeft de titel ‘Is diversiteit in de kerk altijd goed?’ en is geschreven door Hans Schaeffer.

Schaeffer vat het boekje zo samen: “In veel verschillende bewoordingen klinkt zo het refrein in dit boekje: praat met elkaar, veroordeel elkaar niet.” Ook zegt Schaeffer dit: “De diepste reden en motivatie om diversiteit te accepteren ligt voor de auteur in de stelling: diversiteit is goed. Moeilijk misschien, omdat je zelf iets anders vindt of beleeft, maar desondanks: goed.”

Het boekje, ik heb het nog niet gelezen, kan vanwege deze samenvatting al op mijn sympathie rekenen. Praat met elkaar: ga met elkaar de dialoog aan, want een dialoog aangaan betekent het aangaan van de verbinding (verbondenheid). En veroordeel elkaar niet. Veroordeling leidt tot scheiding, is destructief. En inderdaad: diversiteit is goed. Verschillen horen bij de schepping.

Schaeffer mist ook wat in het boekje: “Er hoort nog iets wezenlijks bij. Diversiteit die niet nadrukkelijk staat in een belijdend kader krijgt al snel een oeverloos karakter. Zeker, de waarheidsvraag moet altijd gesteld worden in de vorm van een vraag: lees ik de Bijbel goed, als ik meen dat zus of zo niet juist is? Maar de waarheidsvraag moet wel gesteld worden, (…).” Ook daar ben ik het mee eens. Ik heb op m’n blog al meerdere malen gezegd dat waarheid en liefde bij elkaar horen. “Wie de waarheidsvraag niet stelt, verzandt uiteindelijk in een postmoderne onverschilligheid. Wie zich niet oefent in de houding van Jezus Christus verlaat de weg die nog voortreffelijker is.” Waarheid en liefde horen bij elkaar.

Schaeffer zegt dat er volgens hem winst behaald zou worden als de waarheidsvraag consequent gepaard gaat met een bewuste bescheidenheid naar Christus’ voorbeeld (vergelijk Filippenzen 2). Het stellen van de waarheidsvraag in de vorm van een vraag en dat combineren met een bescheidenheid naar Christus’ voorbeeld, betekent dat wij elkaar niet met forse stellingen om de oren slaan of een waarheidsclaim neerleggen, maar een oprechte en eerlijke vraag stellen. Wat heilzaam zou het zijn, als we zo met verschillen en diversiteit in de kerk weten om te gaan.