Arjan's blog

Dallas Willard zegt ergens in zijn boek ‘Gods geheime plan – De herontdekking van een leven met Jezus’ dit: “ We kunnen zelfs door een wonder niet geloven in iets leegs of vaags, laat staan dat we ernaar kunnen handelen.” Ik denk dat hij daar (o.a.) mee aangeeft, dat geloven in een vage God, in een Godsbeeld waar wij nauwelijks of geen woorden aan kunnen geven, dat dat ondoenlijk is. Niet vol is te houden. Ook zal ons handelen niet veranderen, beïnvloed worden door ons geloof als wij een vaag Godsbeeld hebben. Maar is dat niet één van de redenen dat veel (?) mensen worstelen met hun geloof: ze hebben geen beeld bij en van God? God is abstract, vaag voor hun. Ze kunnen zich geen voorstelling maken van hun God. Maar Jezus Christus is niet alleen naar de aarde gekomen om te sterven voor zondaars, maar ook om te laten zien wie God is. Jezus is het evenbeeld van God. Kijk naar Jezus en wij zien God. God behoeft niet vaag te zijn voor ons. Grün schrijft aan het eind van zijn

Anselm Grün schreef het boek ‘Beelden van Jezus’. Hij schreef het boek omdat hem (en zijn broeders in het klooster) duidelijk was geworden hoeveel clichés er van Jezus zijn. ‘Zijn persoon, zijn leven en zijn werkelijke betekenis worden nauwelijks nog waargenomen.’ Met zijn boek wil Grün ons Jezus laten zien zoals Hij werkelijk was en belangstelling wekken voor de rabbi uit Nazaret. Hij wil met zijn boek de mensen stimuleren om zich opnieuw met Jezus bezig te houden. In het boek ‘Beelden van Jezus’ beschrijft Grün 50 beelden van Jezus. Daarbij gaat het om bekende (traditionele) beelden als Jezus - het brood, Jezus – het licht, Jezus – de goede herder, maar ook onbekende als Jezus – de wildeman, Jezus - de exorcist e.a. Grün heeft er bewust voor gekozen om geen ‘systematische geschiedenis of theologie van Jezus te schrijven’, maar beelden van Jezus. ‘Beelden willen een nieuw perspectief bieden zodat we op een andere manier naar Jezus kijken. Beelden laten iets van Jezus zien

Ook Paul van Geest schrijft in zijn column ‘ Reprimande en vergeving ’ in het ND over oordelen (in de zin van ‘terechtwijzen’). “Zo schrijft Augustinus in het vijfde hoofdstukje van dit werk (AG: Praeceptum) dat iemand een ander mag terechtwijzen als deze inderdaad nalatig is geweest of laakbaar gedrag heeft getoond. Maar hij voegt daaraan toe dat de terechtwijzer moet oppassen voor zijn eigen harde woorden.  Voordat deze zijn woorden van terechtwijzing heeft uitgesproken moet hij al wél weten met welke genezende woorden hij de harde woorden verzacht. Augustinus acht het dus ontoelaatbaar dat iemand slechts kapittelt zonder de reprimande af te sluiten met woorden waaruit vergevingsgezindheid blijkt.” Dallas Willard haalt in zijn boek ‘Gods geheime plan – De herontdekking van een leven met Jezus’ de heilige Dominicus aan en zegt over hem: “Hij berispte overtreders rechtvaardig en zo liefdevol dat niemand ooit opstandig reageerde op zijn correcties en bestraffing.” En Paulus zegt

Toch is volgens Dallas Willard (in zijn boek ‘Gods geheime plan – De herontdekking van een leven met Jezus’) ook oordelen in de zin van beoordelen een ingewikkelde taak. “(…) omdat degenen die beoordeeld worden misschien niet in staat zijn het anders op te vatten dan als een aanval op hun persoonlijkheid.” Een negatieve beoordeling van wat ze doen kunnen ze beschouwen als een veroordeling van zichzelf als persoon (‘Ik ben wat ik doe’). Maar waarom is veroordelen nu zo destructief? Omdat een veroordeling (actie) vaak leidt tot een veroordeling als reactie. Oordeel niet (actie), opdat er niet over jullie geoordeeld wordt (reactie). Willard zegt er dit over: “Het gevolg van veroordeling en beschuldiging is een tegenaanval (reactie) met vrijwel dezelfde inzet.” Met de maat waarmee je meet, zal jou de maat genomen worden. “Deze wisselwerking verklaart waarom veroordeling als manier om de mensen die ons het naast staan te corrigeren of te ‘helpen’, bijna altijd zal mislukken.” Dus de

Ik sprak recentelijk met anderen over ‘oordelen’ en ‘veroordelen’. We zeiden tegen elkaar dat het oordeel een relatie blokkeert (leidt tot onverbondenheid). Ook waren wij het er over eens dat veroordelen een soort primaire menselijke reactie is, waar we (in beginsel) allemaal last van hebben. En dat wij ‘veroordelen’ moeten nalaten. We vonden het wel lastig, omdat er in de bijbel ook voorbeelden staan van een Jezus die (ver)oordeelt. Denk maar aan de ‘tempelreiniging’ (Matteüs 21 / Marcus 11 / Lucas 19). Dallas Willard schrijft in zijn boek ‘ Gods geheime plan – De herontdekking van een leven met Jezus ’ over (ver)oordelen. Hij doet dit naar aanleiding van Matteüs 7 : 1 – 5 . “Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. ……” Willard stemt er mee in, dat veroordelen een soort primaire menselijke reactie is. Hij noemt het in zijn boek een diep gewortelde menselijke gewoonte om elkaar te veroordelen en te beschuldigen. Hij roept ons op die gewoonte af te leggen, er m

De vakantieperiode 2012 is definitief voorbij. Ook m'n laatste dochter is vandaag naar school gegaan. Tijd om weer eens een blog te publiceren, maar waarover? Ik heb overwogen om een blog te schrijven over ‘ Oproep: laat Stroom niet toe tot GKV ’, maar om nu na de vakantie direct al kritisch van start te gaan, dat lijkt mij niet wenselijk. Kritisch, omdat ik moeite heb met deze oproep! Laat ik bij iets positiefs beginnen: ik las de afgelopen weken het boek ‘ Gods geheime plan – De herontdekking van een leven met Jezus ’ van Dallas Willard . Wat een bijzonder boek! Via de blog van Jos Douma (dank je Jos) en via recensies over genoemd boek kwam ik ‘Gods geheime plan’ op het spoor. Het boek is er al langer, maar dan in de oorspronkelijke Amerikaanse uitgave. Daar kan ik vanwege de Engelse taal onvoldoende mee uit de voeten. Nu dus ook in het Nederlands, voor mensen met een beperking zoals ik.  ‘Gods geheime plan’ vind ik een fantastisch boek. Het is een boek dat het waard