Arjan's blog

In de Reformatie van 24 augustus jl. (nr. 22) vertelt ds. Klaas van den Geest over de door hem gevolgde Master Missionaire Gemeente. Van den Geest zegt in dat interview o.a. het volgende: “’Ik denk echt dat de kerk in haar huidige vorm bezig is met een proces van innerlijke en geestelijke uitholling. Veel jongeren ervaren geen innerlijke band meer met het kerk-instituut en de burgerlijke cultuur in de kerk. Er is gebrek aan crisisbesef. Van de jongeren die belijdenis doen, staat binnen een paar jaar een aantal buiten de kerk. Dus ja: het roer moet om. Mijn studie heeft alleen maar mijn urgentiebesef versterkt.’” Dat gebrek aan of afwezigheid van crisisbesef noemt Van den Geest ook al eerder in het interview. Hij heeft het daarbij over de gemeente waarvan hij voorganger is. Hij noemt hier m.i. een terecht aandachtspunt. Ook in de gemeente waarvan ik lid ben, is er sprake van een (flinke) crisis. De feiten liegen er niet om. Daarbij realiseer ik mij dat feiten verschillend uitgel

Ds. Jacob Glas schreef in De Reformatie (nr. 23 – 2012) de column ‘Leerlingen maken’. Glas zegt daar o.a. het volgende: “De omschrijving ‘leerlingen maken’ danken we aan Jezus. Hij gaf zijn eigen leerlingen deze taak, maar beperkte die niet tot de eerste generatie. (…) Mensen moeten zich in vertrouwen aan Jezus overgeven en zich aansluiten bij deze gemeente. Maar dan begint een levenslang proces van discipelschap waarin de ene gelovige de ander in het volgen van Christus ten voorbeeld is.” Deze column trok mijn aandacht, omdat ik het boek ‘ Gods geheime plan ’ van Dallas Willard aan het doorwerken ben. Dit boek gaat ook over leerlingen zijn, leerlingen maken, over discipelschap. Willard zegt zelf over dit boek: “In dit derde boek wordt het leerlingschap van Jezus voorgesteld als de kern van het evangelie.” Maar, als discipelschap de kern van het evangelie is, welke plaats geven kerken dan aan discipelschap? Glas zegt er dit over: “Kerken zijn over het algemeen bijzonder sl

Albert van Dieren schrijft in het boek ‘Als jij en ik wij worden’ (van Hans Groeneboer) over ‘de dialoog – als weg naar vernieuwd vertrouwen’. ‘Dialoog gaat over een wijze van in relatie zijn en niet over alleen maar praten met elkaar. Het gaat over in relatie zijn op een manier waarmee men zichzelf laat zien, zijn eigen waarheid inbrengt en tegelijkertijd ook blijft openstaan voor de ander en diens waarheid.’ Twee belangrijke pijlers waarop een huwelijk gebouwd dient te zijn, zijn: liefde en vertrouwen. Naast de beide partners komt er een derde identiteit bij namelijk het ‘wij’. ‘De mate waarin iemand investeert (AG: in het ‘wij’ en daardoor in de ander), heeft te maken met hoe liefde en vertrouwen als fundamentele pijlers ontwikkeld zijn in ieders persoonlijk leven.’ De begrippen ‘liefde’ en ‘vertrouwen’ worden verder uitgewerkt in dit hoofdstuk. Verschillen tussen een man en een vrouw zijn waardevol en maken onze verbinding ook waardevoller. ‘Probeer nooit van elkaar te verw

‘Als jij en ik wij worden’ is een boek van Hans Groeneboer. De titel geeft al aan dat het boek over het huwelijk gaat. In het boek gaat Hans dieper in op de huwelijksrelatie en behandeld hij vragen als: Wat is een huwelijksrelatie? Wat maakt deze relatie uniek? Wat zijn gezonde voorwaarden? Wat mag je wel en wat mag je niet van elkaar verwachten? Veel mensen beginnen hun huwelijk met hooggespannen verwachtingen. Goede en terechte verwachtingen, maar ook met verwachtingen die in de praktijk onhaalbaar zijn. Die niet deugen, niet juist zijn. Verwachtingen zoals: We mogen geen ruzie maken of conflicten aangaan. We moeten zoveel mogelijk samen doen. We moeten altijd alles van elkaar weten. Hooggespannen verwachtingen kunnen dan onhaalbare idealen worden, die uiteindelijk kunnen uitmonden in onverschilligheid. De geschiedenis van het eerste huwelijk van Adam en Eva gebruikt Hans om allerlei basisprincipes van het huwelijk te beschrijven. Deze basisprincipes vormen de inhoud van zi