Eindelijk thuis: de vader
Henri schrijft in zijn boek ‘Eindelijk thuis’ dat het
schilderij in plaats van ‘De terugkeer van de verloren zoon’ ook de
titel ‘Het welkom door de Barmhartige Vader’ had kunnen meekrijgen. “Jezus’
gelijkenis is in feite een ‘gelijkenis van de liefde van de Vader’.” “Zelden
werd Gods onmetelijke, barmhartige liefde op een dergelijke aangrijpende manier
tot uitdrukking gebracht.” “Elk detail van de gestalte van de vader – (…) –
getuigt van Gods liefde voor de mensen, een liefde die er vanaf het begin al is
geweest en die er altijd zal zijn.” “Het hart van de vader brandt van een
mateloos verlangen om zijn kinderen thuis te brengen.”
Ik ben er van overtuigd schrijft Henri dat “veel van mijn
emotionele problemen als sneeuw voor de zon zouden wegsmelten, als ik de
waarheid van Gods moederlijke, niet-vergelijkende liefde kon laten doordringen
tot het diepste van mijn hart.” “Ik begin nu in te zien hoe radicaal het
karakter van mijn geestelijke reis zal veranderen, als ik mij God niet langer voorstel
als iemand die zich schuilhoudt en het mij zo lastig mogelijk maakt om Hem te
vinden.” Vervolgens stelt Henri zichzelf de vraag: “Accepteer ik wel dat ik het
waard ben gezocht te worden?” “Hier raak ik de kern van mijn geestelijke
strijd: de strijd tegen de miskenning, de verachting, de afkeer van mijzelf.”
“De gelijkenis van de verloren zoon is het verhaal over een liefde die al
bestond, voordat er van afwijzing sprake kon zijn en altijd zal blijven
bestaan, hoe vaak zij ook wordt afgewezen.”
Lange tijd heeft Henri geleefd in de overtuiging, dat
terugkeren naar het huis van de Vader de hoogste roeping is. Maar achter de
oproep om terug te keren naar huis gaat nog een andere oproep schuil, namelijk
de oproep om zelf de vader te worden. “Vader worden; die uitnodiging is de
verrassende conclusie van al mijn bespiegelingen over Rembrandts De terugkeer van de verloren zoon.”
“Ingaan in het huis van de Vader houdt in, dat ik het leven van de Vader tot
mijn leven maak en dat ik veranderd word tot zijn beeld.” “Worden als de
hemelse Vader is niet slechts een belangrijk aspect van Jezus’ leer, het is er
de kern van.”
“Jezus is de ware Zoon van de Vader. Wanneer wij de vader
worden, is Hij ons voorbeeld.” “Door hem (AG: Jezus) kan ik weer een ware zoon
worden en als een ware zoon kan ik groeien tot ik net zo barmhartig word als
onze hemelse Vader.” “Verdriet, vergeving en edelmoedigheid zijn (…) de drie
wegen waarlangs het beeld van de vader in mij kan groeien. Het zijn drie
aspecten van de oproep van de Vader om bij Hem thuis te blijven.”
“Met ontzag sta ik op de plek waar Rembrandt mij heeft
gebracht. Hij leidde mij van de knielende, verwonde jongste zoon naar de
staande, over hem heen buigende vader; van de plek waar ik gezegend word naar de
plek waar ik moet zegenen.”
Voor mij een heel verrassende ontdekking in dit boek, tegelijkertijd ook de mooiste: uiteindelijk zijn we geroepen vader te zijn.
BeantwoordenVerwijderenCynisme of vreugde, ik kan kiezen!