Tussen ideaal en werkelijkheid (1)

Dit is ook precies het spanningsveld dat ik de afgelopen jaren in toenemende mate ben gaan ervaren. In toenemende mate omdat ik de afgelopen jaren meer zicht kreeg op de details van dat Bijbelse ideaalbeeld en daarnaast meer oog kreeg voor de menselijke kant van het kerk-zijn. Daardoor ben ik het verschil tussen ideaal en werkelijkheid als een steeds maar groter wordend verschil gaan ervaren. Dit verschil deed mij duizelen. Dat er spanning blijft bestaan tussen ideaal en werkelijkheid begrijp ik, maar hoe ga ik nu om met dit grote verschil? Hoe word het verschil hanteerbaar en voorkom ik dat ik er ziek van word?
Dat de werkelijkheid zo afwijkt van het ideaalbeeld kan ik zien als een falen. Een persoonlijk en gemeenschappelijk falen, dat de werkelijkheid niet beter in overeenstemming te brengen is met het ideaal. Maar falen leidt gemakkelijk tot zelfverwijt en dat haalt mij geestelijk onderuit, zodat ik bij de pakken ga neerzitten. Het verschil kunnen we ook weg bagatelliseren door bijvoorbeeld te zeggen, dat dit spanningsveld er altijd geweest is en er altijd zal zijn. Het verschil is ook te verdringen. Je schenkt er zo min mogelijk aandacht aan en leeft je (geloofs)leven. Falen, bagatelliseren en verdringen zijn volgens mij niet de juiste opties. Maar wat dan wel? In de volgende blog wil ik eerst schrijven over de antwoorden die Theo Visser vond. Waarover hij vertelt in het genoemde interview.
Reacties
Een reactie posten