Tussen ideaal en werkelijkheid (1)

-
In de Visie van de EO (nr. 22; 30 mei t/m 5 juni 2009) staat een interview met Theo Visser: ‘Luisteren naar de lokgroep van Gods Geest’. Hij vertelt daarin over zijn reis naar India, die een geestelijke ontdekkingsreis werd. Maar waarom zo’n reis naar India? Visser geeft o.a. dit als antwoord: “Ik kon het voor mezelf niet langer verkroppen dat er zo’n wereld van verschil is tussen wat ik in de Bijbel lees – over de kracht van de Geest en de overwinningen van Gods Koninkrijk op het rijk van de duisternis – en de toestand van de kerk in Nederland.” Zeg maar het spanningsveld tussen het ‘ideaalbeeld’ zoals de Bijbel daarover spreekt en de weerbarstige werkelijkheid in de kerk.

Dit is ook precies het spanningsveld dat ik de afgelopen jaren in toenemende mate ben gaan ervaren. In toenemende mate omdat ik de afgelopen jaren meer zicht kreeg op de details van dat Bijbelse ideaalbeeld en daarnaast meer oog kreeg voor de menselijke kant van het kerk-zijn. Daardoor ben ik het verschil tussen ideaal en werkelijkheid als een steeds maar groter wordend verschil gaan ervaren. Dit verschil deed mij duizelen. Dat er spanning blijft bestaan tussen ideaal en werkelijkheid begrijp ik, maar hoe ga ik nu om met dit grote verschil? Hoe word het verschil hanteerbaar en voorkom ik dat ik er ziek van word?

Dat de werkelijkheid zo afwijkt van het ideaalbeeld kan ik zien als een falen. Een persoonlijk en gemeenschappelijk falen, dat de werkelijkheid niet beter in overeenstemming te brengen is met het ideaal. Maar falen leidt gemakkelijk tot zelfverwijt en dat haalt mij geestelijk onderuit, zodat ik bij de pakken ga neerzitten. Het verschil kunnen we ook weg bagatelliseren door bijvoorbeeld te zeggen, dat dit spanningsveld er altijd geweest is en er altijd zal zijn. Het verschil is ook te verdringen. Je schenkt er zo min mogelijk aandacht aan en leeft je (geloofs)leven. Falen, bagatelliseren en verdringen zijn volgens mij niet de juiste opties. Maar wat dan wel? In de volgende blog wil ik eerst schrijven over de antwoorden die Theo Visser vond. Waarover hij vertelt in het genoemde interview.

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar . Br
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met
Meer lezen