Arjan's blog

Ik heb op m’n blog al eens geschreven over ‘de dialoog’. Over de dialoog in een huwelijk . Over de dialoog als manier waarop er omgegaan kan worden met verschillen in de kerk .  Maar, wat is een dialoog nu precies? Het woord ‘dialoog’ is eigenlijk een containerbegrip. Het woord kan allerlei verschillende betekenissen hebben. Zo kan ‘dialoog’ de wijze van communiceren aangeven: een gesprek tussen twee mensen. Het woord kan ook een politieke lading meekrijgen. Zo gaf het ND een artikel deze kop mee: ‘ FARC: dialoog is enige oplossing ’.  Daarnaast is dialoog ook een relationeel begrip. In de contextuele benadering (Nagy) is dialoog een belangrijke term. Een dialoog is in die benadering de werkelijke ontmoeting tussen mensen. Door dialoog te koppelen aan ontmoeting is al veel gezegd. Ik schreef er al eerder over: over ‘ het geluk van de ontmoeting ’ en over ‘ mislukte ontmoetingen ’. En over een echte ontmoeting die niet beoordeelt en niet veroordeelt . Een dialoog is d...

Ik hoor soms mensen zeggen dat ze dé  bijbelse waarheid (moeten) verdedigen. Op moeten komen voor de waarheid zoals die in de bijbel staat. Daar is op zich niets mis mee, maar weten ze wel zeker dat het om de waarheid gaat of is er sprake van hun waarheid? De bijbelse waarheid zoals zij die zien? In de gemeente waarvan ik lid ben, speelt een kwestie waarbij zustergemeentes een heel andere waarheid hanteren dan de gemeente waarvan ik lid ben. Zusterkerken dus die over dezelfde kwestie heel anders denken. Is dat niet een aanwijzing dat er bij ons in deze kwestie te snel gesproken wordt over de waarheid? En dat er sprake kan zijn van de waarheid zoals wij die zien in plaats van de waarheid? Iets het predicaat ‘ de bijbelse waarheid’ meegeven heeft nog een ander effect. Het zet de onderlinge communicatie op scherp. Een dialoog is daarmee nauwelijks meer mogelijk en daarmee de mogelijkheid van verbinding, onderlinge verbondenheid. Iemand zei eens: “ (…) als mens is h...

Jos Douma schrijft in zijn boekje: ‘ De ontmoeting – 12 uren met Jezus ’ ook over een ‘verborgen betekenis’ van het woord ontmoeten. Ontmoeten kun je ook lezen als ont-moeten. Moeten tegenover ont-moeten, zoals haasten staat tegenover ont-haasten. “(…) in een echte ontmoeting met Jezus zullen we ook mogen leren ervaren hoe waardevol ont-moeten is.” Volgens Jos brengt een echte ontmoeting met Jezus deze verandering met zich mee: ont-moeting! In de ontmoeting met Jezus wordt de (wettische) last van je afgenomen. “Als je hem leert kennen, leer je de overvloed van het koninkrijk van God kennen. Die volheid van leven, die overvloedige goedheid van onze Heer valt je ten deel als je Jezus echt ontmoet. En uit deze overvloed gaat door de Geest in jouw leven de gehoorzaamheid stromen die Jezus aan je geeft.” Het moeten wordt via de ontmoeting met God steeds meer een ont-moeten. Het moeten verandert in een willen, een verlangen. Ik heb over die goedheid en overvloed de blog ‘ Je wordt wie je be...

Ik schreef al dat de diepste ontmoeting die we mogen ervaren de ontmoeting met God is. Over deze ontmoeting schreef Jos Douma een mooi boekje: ‘ De ontmoeting – 12 uren met Jezus ’. In het boekje schrijft Jos allerlei mooie woorden over de ontmoeting tussen God en mensen en tussen mensen en God. De kern van dit boek vormen de twaalf overdenkingen (de twaalf uren met Jezus) waarin Jos ons wil helpen te luisteren naar Jezus. “Aan dat luisteren naar zijn stem is een belofte verbonden: dat het door de Geest tot een ontmoeting met de levende Heer komt.” Jos schrijft dat geloven ten diepste is dat je God ontmoet. En dat de Bijbel ook wel het ‘boek van de ontmoetingen’ genoemd. In de Bijbel lezen we over ontmoetingen tussen God en mensen. Ontmoetingen met gewone mensen die bijzondere mensen werden omdat God hen had ontmoet. En “omdat ze uit die ontmoeting als veranderde mensen tevoorschijn waren gekomen. Echte ontmoetingen waren het geweest, waar ze met huid en haar, met hart en ziel in betr...

Op mijn blog ‘ mislukte ontmoeting ’ schreef ik over het boekje ‘Benedictijnse regels – voor een gelukkig leven’ van Anselm Grün. Ik schreef over echte ontmoetingen en mislukte ontmoetingen. Grün stelt in zijn boekje dat het niet beoordelen en niet veroordelen een kenmerk is van een ware ontmoeting. Een echte ontmoeting “ontlokt juist het goede aan de ander.” In plaats van de ander te willen veranderen, accepteer je hem of haar onvoorwaardelijk. “En juist deze ervaring van acceptatie biedt de ander de mogelijkheid tot verandering. Wanneer ik de ander echter wil veranderen, dan ervaart hij dat als de boodschap: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben. De ander wil me alleen maar aanvaarden als ik anders ben.’” Het Bijbels verhaal over Jezus en de tollenaar Zacheüs noemt Grün hierbij ter illustratie. “Jezus zegt tegen de kleine tollenaar Zacheüs, die zijn minderwaardigheidscomplexen probeert te compenseren door zoveel mogelijk geld bijeen te schrappen, dat hij mag zijn zoals hij is. Dat verand...

Grün schrijft in het op mijn blog ‘ Het geluk van de ontmoeting ’ genoemde boek over geslaagde ontmoetingen, over ontmoetingen waarbij mensen ons schade willen toebrengen, over mislukte ontmoetingen en ontmoetingen die een strijd zijn. Hij schrijft over ontmoetingen die ons diep raken en over ontmoetingen tussen een man en een vrouw. En over de diepste ontmoeting die we mogen ervaren: de ontmoeting met God. Een ontmoeting kan mislukken doordat je op een bepaalde manier naar de ander kijkt. Zo kun je met een vooringenomen blik naar iemand kijken. Grün schrijft dat bij een ware of echte ontmoeting je altijd open moet staan voor het nieuwe en onbekende. “In de ontmoeting ben ik bereid om mezelf in twijfel te trekken en me te laten veranderen. Als ik de ontmoeting met vooringenomen beelden en mening inga, zal die mislukken.” Een ontmoeting mislukt nogal eens omdat we in die ontmoeting de uniciteit van de ander niet zien. “We nagelen hem vast op onze zienswijze.” Volgens Grün slaagt een o...

In het boek ‘Benedictijnse regels voor een gelukkig leven’ schrijft Anselm Grün over grondhoudingen die de mens nodig heeft om geluk te ervaren. Over gouden regels die ons leven aangenamer maken en ons leven iets van glans van volmaaktheid en volledig geven. Over uitgangspunten die ons leven de oorspronkelijke glans geven die het van Godswege toekomt. Eén van de gouden regels die hij beschrijft is ‘het geluk van de ontmoeting’. Grün schrijft daar o.a. dit over: “Voor Martin Buber waren de ontmoeting met andere mensen en de ontmoeting met God er belangrijke voorwaarden voor dat de mens zichzelf vindt, dat hij zijn eigen ik kan ontdekken. Zijn beroemde stelling was: 'Ik word door jou.' In de ontmoeting ervaar ik wie ik werkelijk ben. In de ontmoeting vind ik de weg naar mijn ware ik. Een ware ontmoeting bevrijdt me van alle rollen die ik speel en van alle maskers die ik opzet.” In het hoofdstuk over ‘het geluk van de ontmoeting’ haalt Grün allerlei verhalen aan vanuit de Bijbe...

In de laatste cv •koers (12/2009 – 1/2010) is een interview met Erik Borgman opgenomen: ‘ Stop met presteren, leer ontvangen ’. In dit interview doet hij een uitspraak die m.i. ook het onderwerp ‘communicatie’ raakt. “(…) als mens is het wezenlijk dat je de ontmoeting met ‘het andere’ of ‘de ander’ aankunt, dat je in staat bent je tot nieuwe inzichten te laten verleiden. Wie dat niet kan of wil, zit onwrikbaar vast in zijn eigen gelijk. Dat strijdt bovendien met het hart van het christelijk geloof, vindt Borgman: God is altijd groter dan wij, groter dan onze voorstellingen en ‘waarheden’ .” Als iemand onwrikbaar vast zit in zijn eigen gelijk, dan is communicatie nauwelijks zinvol te noemen. Dan blijft het bij het uitwisselen van standpunten. Dit is een vorm van communicatie die m.i. geen echt gesprek genoemd kan worden.

Wat vormt het genoemde ‘ideaalbeeld’ van Theo Visser? Wat zijn voor Theo vooral de verschillen tussen werkelijkheid en ideaal? Hij wijst in dit verband op het Bijbelboek Handelingen. “Daarin lees je voortdurende over de onstuitbare kracht van de Geest, terwijl ik merkte dat ik die bij mijzelf in de kerk maar mondjesmaat zag.” Het gaat Theo dus om het werk van de Geest. Hij tekent in het interview daarbij aan, dat het hem niet zozeer ging om de ‘spectaculaire gaven’ van de Geest. Nee, hij worstelde vooral met de volgende vragen: 1. Waarom versta ik de stem van God zo slecht? 2. Waarom zie ik niet veel meer dat mensen van buiten de kerk door tekenen en wonderen overtuigd worden van de realiteit van Jezus (…)? 3. Waarom zie ik niet de kracht van de Geest van Pinksteren ook vandaag nog in de kerk (…)? 4. Waarom zie ik zoveel wat ménsen doen in de kerk, maar zo weinig wat Gód doet? En hoe is Visser teruggekomen in Nederland na afloop van zijn reis naar India? Op welke manier is bij hem het ...

Afgelopen week sprak ik iemand over het onderwerp ‘persoonlijke getuigenissen in de kerk’. Hij gebruikte het veel gehoorde tegenargument: in de eredienst staat God centraal. Wat zouden mensen nu bedoelen met dat argument? Ik denk dat in de discussie over het wel of niet toelaten van persoonlijke getuigenissen in een kerkdienst het argument zoiets betekent als: God staat centraal en (dus) niet de mens. Daarom geen menselijke, persoonlijke getuigenissen, maar vooral Woordverkondiging. Maar is dat wel een terechte bewering: God staat centraal en niet de mens? Zo wordt er toch een tegenstelling gemaakt tussen God en mensen? God wel centraal en de mens niet? Bas Luiten schreef daar al eerder over: dat eredienst meer is dan Woordbediening, hoe centraal die bediening ook is. “Eredienst is ontmoeting , vernieuwing van het verbond! God is daarin de Eerste, toch komt ook de mens in beeld, groot en klein.” Het is het werk van de Geest die mensen brengt tot hun antwoord en hun overgave. Ja, een k...

Deze week had ik op een avond een ontmoeting met vier mannen uit onze gemeente. Om met elkaar door te praten over het geloof, onze ervaringen met elkaar te delen over zaken in de kerk. Om elkaar te stimuleren en te motiveren. Om onze geloofsverlangens aan elkaar te vertellen. Om naar elkaar te luisteren en met elkaar en voor elkaar te bidden. Best wel bijzonder! Een jaar geleden hadden wij met z’n vijven niet kunnen bevroeden, dat dit soort ontmoetingen zouden gaan plaatsvinden. Bijzonder zo’n ontmoeting, omdat een ieder op een andere “plaats” is in zijn ontdekkingstocht van het geloof. Zo helpen wij elkaar, door te vertellen over “locaties” waar de één ooit was en de andere onderweg naar toe is. Zo’n ontmoeting doet mij denken aan het woord ‘verbondenheid’. Zowel Larry Crabb als Jos Douma hebben er een boek over geschreven. Verbondenheid is een belangrijk onderwerp. Immers, als wij veranderen naar de luister van de Heer ( 2 Korintiërs 3 : 18), dan betekent dat ook dat ‘verbondenheid...