Arjan's blog

Het onderwerp van afgoden naar zonde is één van de onderwerpen die m.i. een belangrijke rol speelt in het boek  Genadeloos goed van Arie de Rover. Ik schreef in mijn blog dat ik steeds meer op zoek ben naar het probleem-achter-het-probleem. Zo is zonde niet zozeer het probleem, maar afgoden is het ‘probleem’. Het lief hebben van afgoden leidt tot zonde. Wil je zonde nalaten, dan moet je je afgoden opsporen en wegdoen uit je leven. Arie behandelt dan ook in Genadeloos goed in de hoofdstukken 3 tot en met 7 allerlei verschillende afgoden . Vooral Tom Wright met zijn boek Goede Vrijdag – de dag dat de revolutie begon heeft mij doen beseffen hoe afgoden en zonde zich ten opzichte van elkaar verhouden. “’De Zonde’ is dus niet gewoon overtreding van Gods regels. Het is het uitvloeisel (AG: gevolg?) van afgoderij (p.300).” Zonde is een symptoom van een dieper liggend probleem, namelijk afgoderij. Je focussen op zonden is te oppervlakkig en gericht op symptoombestrijding. Het proble...

Het onderwerp van identiteit naar gedrag is één van de onderwerpen die m.i. een belangrijke rol speelt in zowel Genadeloos goed als in het eerste boek van Arie de Rover: Leven na de genadeklap . Ik schreef in mijn vorige blog dat ik steeds meer op zoek ben naar het probleem-achter-het-probleem. Gedrag is niet het ‘probleem’. Gedrag komt voort (o.a.) vanuit je identiteit. Wil je gedrag duurzaam veranderen, dan moet je starten bij je identiteit. Dat is niet een soort hype die bij Arie vandaan komt. Wij lezen dit principe ook bij Dallas Willard in zijn boek Gods geheime plan . Ik schreef daar al eerder over: “Juist omdat Jezus inzicht heeft in de structuur van de menselijke ziel, heeft Hij het over de oorzaken van onze fouten en niet over de daden zelf. (…) Hij wist heel goed dat het probleem van het menselijke bestaan niet zit in onze verkeerde daden, ook al wordt dat voortdurend zo gebracht. Onze daden zijn slechts een symptoom, (…).” “Hij (AG: Jezus) wist dat we de wet niet ku...

Recent verscheen het boek Genadeloos goed van Arie de Rover. Het boek heeft de volgende inhoud. In hoofdstuk 1 - Net echt en 2 - Godvervangers “gaan we deze twee ‘net echt’ varianten toepassen op ons eigen leven. De ‘net echt’ variant die ingezet wordt met dubieuze of kwade bedoelingen. En de ‘net echt’ variant “die heel positief vervullend en helend” werkt. “Eerst onderzoeken we (AG: in hoofdstuk 1) de schadelijke gevolgen van sluw nepnieuws dat we gemakkelijk voor waar kunnen aannemen.” “Daarna zien we in het volgende hoofdstuk (AG: in hoofdstuk 2) hoe bedreven we erin zijn om beperkte, tekortschietende gebrekkige, tijdelijke en aan afbraak onderhevige dingen en mensen een goddelijke status te geven.” In de daarop volgende hoofdstukken beschrijft Arie de meest voorkomende afgoden die een leven van genade verhinderen, belemmeren en verstikken. Dit doet hij door te kijken in de spiegel van de oudste zoon uit de gelijkenis van de verloren zoon ( Lukas 15 ). Hij noemt de volgende ...

Een reden voor Charles Swindoll om het boek ‘Genade is een risico’ te schrijven was: “Er gaat nauwelijks een dag voorbij of ik word herinnerd aan de noodzaak van een boek dat pleit voor de volle maat van de genade, waardoor mensen de ruimte krijgen vrij te zijn, volledig vrij in Christus.” Omdat niets zo aantrekkelijk is als genade, als vrijheid. Maar wat is genade? ‘Van boven komende liefde is genade.’ Het tegenovergestelde van genade is ‘rechtvaardiging door eigen werken’. Genade is Gods universele goede nieuws van verlossing.’ Genade is absoluut en totaal gratis. Genade krijgen we gratis, voor niets, zonder voorwaarden. Genade moet je wel aanpakken, zoals je een cadeau aanpakt. Maar heb je genade nodig? Swindoll pleit er voor ‘dat we onze nood toegeven en aanspraak maken op Gods genade. We moeten ons niet naar de hemel opwerken door grote prestaties te leveren en hard te werken (…).’ In plaats daarvan stelt hij voor dat we ons openlijk geestelijk failliet verklaren en Go...

Het nieuwe leven heeft een aantal basiskenmerken die gelden voor alle mensen die dat nieuwe leven leiden. Die kenmerken zijn basale levensvoorwaarden die onmiskenbaar horen bij kinderen van Gods huisgezin. Daar schrijft Arie de Rover in hoofdstuk 7 van zijn boek ‘ Het leven na de genadeklap ’ over.  “De motor achter jouw nieuwe identiteit is (…) het grote verlangen om te worden als de bron van je identiteit.” Er ontstaat een relatie tussen God en jou. Een relatie die gekenmerkt wordt door liefde. “Gods liefde verandert je van binnenuit, zodat je ook aan de buitenkant (je gedrag) steeds meer op je Vader wilt lijken.” Je houding in relaties met anderen verandert. In de Bergrede schetst Jezus het karakter van iemand die de genadeklap aan den lijve heeft ondervonden. Je meest persoonlijke en intiemste relaties met je ouders, partner en kinderen ondergaan een verandering. Je nieuwe identiteit en kijk op het leven verandert hoe je tegen je werk en talenten aankijkt. “Je hebt je gel...

Volgens Arie de Rover is er een gerede kans dat ondanks misschien een gelukkig leven, je gevangen zit. Hij vergelijkt in hoofdstuk 4 van zijn boek ‘ Leven na de genadeklap ’ het leven met een gevangenis. “Velen van ons leven zonder het te weten ook in zo’n gevangenis: de gevangenis van de transactionaliteit, het ‘voor wat hoort wat’. Maar we zijn daar zo aan gewend geraakt, dat ons dat beter en veiliger lijkt dan een leven in vrijheid. Bijna niemand kiest vrijwillig voor het leven in vrijheid. (…) Daarvoor is vaak eerst een crisis nodig. Een crisis die je als het ware richting de vrijheid duwt.” De enige uitweg uit de gevangenis is, je betekenis en zekerheid van buiten het ruilhandelsysteem laten komen. Arie gebruikt in zijn boek het beeld van een kind in de baarmoeder en van een geboorte. Hij noemt in hoofdstuk 5 een crisis of moment van inspiratie de weeën van een geestelijk geboorteproces. Ze vormen de inleiding tot een geestelijke geboorte. “Een geboorte brengt altijd een ...

Arie de Rover heeft (i.s.m. Wilfred Hermans) een boek uitgebracht: ‘ Leven na de genadeklap ’. Met het boek wil Arie bereiken dat jij vrij bent. Die vrijheid is volgens Arie afhankelijk van het (echt) kennen van Gods genade. “Genade verandert je leven. Het maakt je daadwerkelijk vrij.” Arie schrijft dat de scheurtjes in zijn levensgeluk grote barsten werden door glasheldere preken van Tim Keller . Keller heeft dus een belangrijke rol gespeeld in de verandering die Arie heeft doorgemaakt. Het is daarom niet zo verbazingwekkend dat Keller Arie geïnspireerd heeft bij het schrijven van het boek. Het door Arie gekozen thema ‘vrijheid’ vind je dan ook terug in o.a. het boekje ‘ Bevrijd van jezelf ’ van Keller.  Aan de hand van een plaatje of model legt Arie in hoofdstuk 1 uit hoe de persoonlijkheid van de mens in elkaar steekt. De bouwstenen van je persoonlijkheid zijn: je gedrag, je talenten, je drijfveren en je identiteit. De identiteit kent een natuurlijke behoefte om betekenis...

Albert van Dieren schrijft in het boek ‘Als jij en ik wij worden’ (van Hans Groeneboer) over ‘de dialoog – als weg naar vernieuwd vertrouwen’. ‘Dialoog gaat over een wijze van in relatie zijn en niet over alleen maar praten met elkaar. Het gaat over in relatie zijn op een manier waarmee men zichzelf laat zien, zijn eigen waarheid inbrengt en tegelijkertijd ook blijft openstaan voor de ander en diens waarheid.’ Twee belangrijke pijlers waarop een huwelijk gebouwd dient te zijn, zijn: liefde en vertrouwen. Naast de beide partners komt er een derde identiteit bij namelijk het ‘wij’. ‘De mate waarin iemand investeert (AG: in het ‘wij’ en daardoor in de ander), heeft te maken met hoe liefde en vertrouwen als fundamentele pijlers ontwikkeld zijn in ieders persoonlijk leven.’ De begrippen ‘liefde’ en ‘vertrouwen’ worden verder uitgewerkt in dit hoofdstuk. Verschillen tussen een man en een vrouw zijn waardevol en maken onze verbinding ook waardevoller. ‘Probeer nooit van elkaar te verw...

De afgelopen maanden maakte ik een cursusdag over ‘communicatie’ mee. De dag had als doel je bewust te worden van en je te trainen in communicatievaardigheden. Het was een boeiende dag waarvan ik veel geleerd heb. Vooral aan het volgende denk ik nog regelmatig terug: communicatie is óf aanvaarding / acceptatie óf afwijzing . Met ons spreken drukken wij aanvaarding óf afwijzing uit. Wat zal het een zegen zijn als wij ons hiervan wat meer bewust zouden worden en dit zouden toepassen in ons spreken. Wat zou het heilzaam zijn als ouders in de terechtwijzing van hun kinderen aanvaarding meegeven. Wat zou het constructief zijn als mannen en vrouwen in hun relatie acceptatie aan elkaar doorgeven. Wat zou het goed zijn als in de kerk (pastorale) gesprekken gekenmerkt worden door onderlinge aanvaarding en acceptatie in plaats van afwijzing. Ik snap nu ook beter dat Henry Cloud waarheid zonder genade (of liefde) veroordeling noemt. Het spreken van waarheid zonder aanvaarding (zonder g...

Ik las deze week een tweet (twitterbericht) van Wilkin van der Kamp: ‘Je kunt niet in een grote God geloven en klein en minderwaardig over jezelf blijven denken.’ Wat een mooie tweet is dit! Waarom? Omdat er zoveel, zoveel, zo heel veel mensen zijn die klein en minderwaardig over zichzelf blijven denken. Van zo’n manier van denken over zichzelf niet los kunnen komen. Wat is het verdrietig als mensen zo over zichzelf (blijven) denken. Juan Carlos Ortiz besteedt in zijn boek ‘Leven met Jezus van dag tot dag’ ook aandacht aan dit thema. Hij schrijft over de vraag: Waarom accepteert, aanvaardt God je? ‘Accepteert God ons omdat we zo aardig zijn, omdat we een goed karakter hebben, omdat we zo spontaan zijn? Accepteert Hij ons omdat we geloven dat we de juiste leer hebben? Accepteert Hij ons omdat we allerlei goede werken doen? Nee, Hij accepteert ons op grond van het bloed van Christus.’ Ortiz stelt de vraag: Waarom heeft God je lief? ‘Omdat Hij ons gemaakt heeft en wij zijn ...

Wilkerson doet in zijn boek ‘Laat je niet ontmoedigen!’ een oproept aan christenen om je schuld af te leggen. Ook christenen zondigen en kunnen daarna gebukt gaan onder de ondraaglijke last van schuld. Het afleggen van deze schuld is belangrijk, omdat schuld volgens Wilkerson een kwaadaardige ziekte is die de geestelijke vitaliteit van een christen verteert. ‘Beperk nooit Gods vergeving. Zijn vergeving en geduld zijn eindeloos.’ Leg daarom je schuld af. God ziet geen enkele zonde door de vingers, maar dit is geen argument om jezelf (of andere) te veroordelen. Christus is niet gekomen om zondaars te veroordelen, maar om hen in liefde te redden. Zie je falen (zonde) onder ogen en zet de volgende stap met Hem. ‘Het principe van heiligheid is erg eenvoudig: blijf dicht bij Jezus! Blijf Hem in het gelaat zien, zodat je op Hem gaat lijken.’ En wat ‘als je niet meer weet wat je moet doen?’ ‘Geweldig! Nu ben je op het punt aangekomen dat je het op Gods manier kunt doen.’ ‘God neemt...

  Soms zijn er perioden in je leven waarin je je geestelijk vreselijk dor voelt alsof er een grote afstand bestaat tussen jou en God. God lijkt heel ver weg, maar is heel dichtbij. Hij zal je uit deze dorre en droge periode leiden. Wilkerson roept ons op het gebedsleven in deze dorre periode niet te verwaarlozen. ‘We moeten elke dag van ons leven ons hart voor Hem uitstorten.’ Wij mogen delen in de overwinning van Christus. ‘Maar overwinning komt niet altijd zonder lijden en pijn.’’God stelt jou voor een keus. Als God ons uit iedere strijd op bovennatuurlijke wijze optilde, zonder pijn of lijden, zou er geen loutering als door vuur heen meer overblijven. God zou zijn wil dan aan ons opleggen. Het is vaak de wil van God dat we door dorheid en zelfs door pijn heengaan (…).’ Hoe kunnen we de zonde overwinnen? Hoe kan je de overwinning over zonde behouden? Belangrijke vragen ook omdat zonde weerstand vermindert en strijders tot ‘zwakkelingen’ maakt. ‘Ik weet dat Hij me de overw...

Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni...

In het ND van 3 maart 2012 staat een interview met Wilkin van de Kamp: ‘ Wilkin van de Kamp denkt niet langer exclusief ’. In dit interview zegt hij o.a. dit: “Er bestaat ook emotionele gebondenheid. Als we een ander die ons pijn heeft gedaan niet vergeven, ben ik met mijn emoties aan die persoon gebonden.” Dr. Henry Cloud en Dr. John Townsend schrijven over hetzelfde onderwerp in hun boek ‘Grenzen’. Zij onderschrijven en beschrijven wat Wilkin hierboven zegt. Volgens Cloud / Townsend maakt niets grenzen zo duidelijk als vergeving. ‘Vergeving houdt in dat je de ander loslaat, of dat je de schuld kwijtscheldt die hij naar jou toe heeft.’ Als je niet vergeeft, ‘knoopt’ je als het ware de overtreder aan jou vast en dat ruïneert jouw grenzen. In plaats van de dader op afstand te zetten, blijft hij in je hoofd ‘rondspoken’. Je blijft emotioneel aan deze persoon gebonden. Vergeving houdt in: loslaten. Het kan heel moeilijk zijn om iets los te laten wat je nooit hebt gehad. Loslat...

De GKv uit Zeewolde stelde (via de kerkelijke weg) de volgende vraag aan de Generale Synode Harderwijk 2011: is een overdoop (herhaalde doop) een grond voor een feitelijke onttrekking ? Anders gezegd: is het feit van de herhaalde doop een reden, een argument om iemand als ‘onttrokken aan de gemeente’ te beschouwen? De Synode gaf o.a. als antwoord dat als een gemeentelid zich opnieuw laat dopen en deze doop heeft voor het gemeentelid niet de betekenis van onttrekking en overgang naar een andere gemeente (maar bijvoorbeeld die van bevestiging van geloofsvernieuwing), dan blijft het gemeentelid lid van de gemeente. Dus de constatering van een onttrekking kan alleen volgen uit een bewuste overgang naar een andere gemeente. Het feit van de herhaalde doop is geen grond om een onttrekking te constateren. Dat roept bij mij de vraag op: stel dat een kerkelijke gemeente nu (voordat het synodebesluit genomen was) zo’n feitelijke onttrekking heeft toegepast. En deze gemeente ratificeert...

Het onderwerp ‘onrecht’ houdt mij de laatste tijd bezig. Hans Groeneboer helpt mij in zijn boek ‘Op de schouders van ouders – in vrijheid verbonden’ om structuur aan te brengen in mijn gedachten over dit onderwerp. Hans schrijft, dat recht/onrecht alles te maken heeft met schuld. Onrecht of onrechtvaardigheid leidt tot schuld. Schuld kan alleen worden vastgesteld als recht kan worden bepaald. Er zijn verschillende soorten recht/onrecht en schuld. Zo kan er sprake zijn van een juridische schuld. Je overtreedt in dat geval de wet of de regels van Nederland. En als onduidelijk is of je deze daadwerkelijk overtreden hebt, kan de rechter een uitspraak doen. Je kunt ook spreken van kerkelijk onrecht. Dit doet zich voor als je kerkelijke regels (o.a. de kerkorde) hebt overtreden. Er is ook geestelijk onrecht en geestelijke schuld. ‘Het is de schuld die we op het geestelijke terrein hebben ten opzichte van God en elkaar.’ Onze schuld ten opzichte van God kan alleen door Jezus ...

Wat kunnen mensen liefdeloos, zondig met elkaar omgaan. Wat kunnen we worstelen met het doorgeven van Gods genade aan anderen. Hoe moeilijk is het om vergeving te schenken aan degene die ons kwaad heeft aangedaan. Zeker als dat christenen zijn. Afgelopen zondag zongen wij opwekking 629 . Een lied waarin die worsteling mooi onder woorden is gebracht. Hoe kan ik verder leven, hoe moet ik verder gaan. Kan ik ooit vergeven, wat mij is aangedaan. De woorden in mijn ziel, de haat en bitterheid, lijken niet te helen niet door woorden, niet door tijd. Refrein: Maar als er vergeving is, kan er genezing zijn, van de pijn en het verdriet diep van binnen. Als er vergeving is,kan er genezing zijn, en de weg van herstel kan beginnen. O God, ik heb U nodig, Ik kan het zelf niet. Ik lijk haast te verstikken, in angst en in verdriet. Hoe kan ik ooit vergeven, zoals U mij vergeeft, dwars door alles heen wat mij beschadigd heeft. Geef mij de kracht van Uw liefde om verder te gaan, ...

Ik schreef al eerder over het verschil tussen de zondaar en zonde . Over onze positie en ons gedrag. Cloud schrijft in ‘4 stappen naar een sterke identiteit’ daar ook mooie woorden over. “Het echte punt is de zonde, niet de zondaar. We moeten niet in een draaimolen van gevoelens zitten alsof we goed zijn als we goede dingen doen en slecht als we slechte dingen doen. We staan in een constantie positie van geliefd-zijn. Veel christenen blijven in de draaimolen zitten. Ze denken dat ze van een positie van vergeving naar een positie van schuld gaan, en dan weer terug naar vergeving, enzovoort. Ze voelen zich nooit veilig aanvaard.” Als kind van God (positie, identiteit) weten we ons aanvaard, geliefd. En als kind van God zien we goede én slechte dingen in ons leven. Door die slechte dingen wordt onze positie van geliefd kind gelukkig niet anders. Die positie hebben wij niet aan onszelf te danken. We zijn door Christus aanvaard als Gods kinderen. Dat is genade.

Henry Cloud schrijft in zijn boek ‘4 stappen naar een sterke identiteit’ over goed en kwaad, over het ideale ik en de werkelijke ik. Hij schrijft dat het heel belangrijk is om te kunnen gaan met het tegelijkertijd aanwezig zijn van goed en kwaad (slechtheid), omdat wijzelf, de wereld, de kerk, andere mensen precies hetzelfde zijn: goed en slecht. Cloud schrijft: “Hij (AG: God) zegt dat we ongelooflijk mooi zijn en ook uiterst zondig.” Deze zin komen we ook in iets andere vorm tegen bij Keller: “Je bent zondiger en gebrekkiger dan je ooit kunt geloven én meer geaccepteerd en bemint dan je ooit hebt durven hopen.” Hoe gaan we hier nu mee om? Het lijkt zo’n tegenstelling. Volgens Cloud is aanvaarding het antwoord op het dilemma van ideaal tegenover echt (werkelijk). Aanvaarding is genade. “Als we op het punt komen van ‘geen veroordeling’ van het werkelijke ik zoals het is, kunnen we belijden wat fout is en in relatie staan zoals we zijn, zonder druk om ideaal te moeten zijn. Het ideale ...

Henry Cloud schrijft in zijn boek ‘ 4 stappen naar een sterke identiteit ’ drie ingrediënten voor groei. Groei in de zin van veranderen naar het beeld van God. In het steeds meer lijken op Jezus. De drie ingrediënten zijn: Genade , waarheid en tijd . Genade is het eerste ingrediënt dat nodig is om te groeien naar het beeld van God. ‘Genade is de onverdiende goedheid van God voor mensen.’ ‘Anders gezegd, genade is onvoorwaardelijke liefde en aanvaarding.’ Vanwege God genade voor ons, is er een relatie mogelijk tussen Hem en ons. ‘Het is de soort relatie die de mensheid had met God in het paradijs.’ Liefde, die relatie tussen God en ons is niet grenzeloos. De in zondegevallen mens heeft een richting, structuur nodig. Mensen hebben waarheid nodig. Liefde zonder richting, zonder grenzen, zonder waarheid leidt tot losbandigheid. Waarheid is het tweede ingrediënt dat nodig is om te groeien naar het beeld van God. Cloud noemt in dit verband de wet als voorbeeld. ‘De wet is een blau...