Arjan's blog

Lammert Kamphuis schreef het boek Verslaafd aan ons eigen gelijk – pleidooi voor perspectivistische lenigheid .   In het begin van het boek (hoofdstuk 2) haalt hij onderzoek aan waaruit blijkt dat in onze maatschappij er “inhoudelijk over de hele linie geen sprake is van polarisatie”, maar affectief of gevoelsmatig gezien wel. En als we gevoelsmatig verder bij elkaar vandaan raken, is er ook al sprake van polarisatie. “We lijden aan een ernstige vorm van ‘allodoxafobie’: de angst voor mensen met andere opvattingen.”   Kamphuis stelt in hoofdstuk 3 de vraag: “ Waar komt dit nieuwe dogmatisme vandaan? “ “Onzekerheid en verlies van controle doen een mens snakken naar vastigheid. Krampachtig vasthouden aan je eigen gelijk is een copingmechanisme in vloeibare tijden.” We kunnen kennelijk niet zonder vastigheid. Het vasthouden aan ons eigen gelijk gaat ons verrassend makkelijk af. “Hoe komt dat eigenlijk?”   Het antwoord op die vraag geeft de schrijver in hoofdstuk 4. Volgens hem is

Ik las in het ND van 11 november 2023 een interview met Samuel Wells. Het interview kreeg de titel Deze Londense dominee wil iets tegenover het seculiere verhaal zetten. ‘All you need is love is onzin’ mee . In dit interview komen drie kritiekpunten langs "die vaak tegen het christelijk geloof worden ingebracht”. Het interview vond plaats naar aanleiding van het door Wells recent uitgebrachte boek Kleiner geloof, grotere God . Hierin bespreekt Wells een top tien van bezwaren tegen het christelijk geloof.   Drie van de tien bezwaren komen terug in het interview. Één van die drie is “de christelijke waarheidsclaim”. Ik lees daarover o.a. dit: “Of hindoes naar de hemel gaan, is een domme vraag; daar gaan wij niet over. (…) En dat Hij ook buiten de kerk kan werken, ook in een land waar vrijwel alleen hindoes wonen en in het leven van een hindoe? Natuurlijk kan Hij dat. Je zou tekortdoen aan Gods soevereiniteit als je op die vraag nee zou zeggen.”   Dit interview deed mij denken

Ik schreef al eerder dat twee onderwerpen uit het boek Vrede op aarde van Stefan Paas bij mij in het bijzonder bleven haken. Zoals gezegd vonden ze een haakje dat gevormd is vanuit mijn belevenissen en ervaringen van de aflopen jaren. In deze blog het tweede onderwerp. Het onderwerp lichtte bij mij op na het lezen van hoofdstuk 4: Uit de diepte: Heil en de zoektocht naar recht .   In dit hoofdstuk beschrijft Paas een “historische casestudy” namelijk die van een “’slavensamenleving’: het Amerikaanse Zuiden in de periode tussen de Revolutie (1776) en de Burgeroorlog (1861-1865).” Paas stelt daarbij de vraag: “Hoe konden vrome christenen andere, minstens even vrome christenen in slavernij houden, hen vernederen, wreed mishandelen, hun gezinnen uit elkaar rukken – en oprecht menen daarmee het werk van God te doen?”   Naast verdedigers van de slavernij en abolitionisten (die pleiten voor afschaffing van de slavernij) waren er “ook veel piëtisten die slavernij in de praktijk afwezen, v

Ik schreef hiervoor een blog over het boek Vrede op aarde van Stefan Paas. Twee onderwerpen uit het boek bleven bij mij haken. Ze vonden een haakje dat gevormd is vanuit mijn belevenissen en ervaringen van de aflopen jaren. In deze blog schrijf ik over één van die twee onderwerpen. Het onderwerp kwam ik op het spoor in hoofdstuk 3: De buik en het hoofd: Heil en ons lichaam .   In genoemd hoofdstuk schrijft Paas over “hoe ons denken en spreken over heil opkomt uit een lichaam waarin veel meer omgaat dan denken en spreken alleen”. Hij schrijft over een “koude oorlog tussen verstand en gevoel”. Deze “heeft in het protestantisme geleid tot een nogal tweeslachtige omgang met gevoelens: gevoelens zijn onmisbaar, maar tegelijk zijn ze ook gevaarlijk”. “De tweeslachtigheid van deze traditie zit hem hierin dat gevoelens wel degelijk nodig zijn, ondanks hun onbetrouwbaarheid.” “Geloven is immers relationeel, zagen we in hoofdstuk 1; het is de ervaring van een liefdevolle band met God.” “Gelo

Ik las het boek Vrede op aarde van Stefan Paas. Het boek kreeg de ondertitel Over heil en redding in deze tijd mee. Hieronder vind je een globale samenvatting van dit boek. Ik gebruik voor deze samenvatting vooral ‘bouwstenen’ die Paas zelf aanreikt in zijn boek. Woord vooraf In het woord vooraf geeft Paas aan dat het boek gaat over “‘heil en redding in deze tijd’”. “Het is een kritisch onderzoek van de manier waarop het westerse christendom heeft gesproken over het goede nieuws van God. Tegelijk is het een poging om dit goede nieuws opnieuw te verbinden met de grote vragen van onze samenleving – vragen over rechtvaardigheid, duurzaamheid en verbinding tussen mensen.” Ook schrijft hij daar dat het boek geschreven is “’van onderop’, dat wil zeggen: vanuit mijn eigen biografie en vanuit de bevindelijke geloofstraditie waarin ik ben gevormd”. “Dit is een persoonlijk boek, niet geschreven vanuit een kant-en-klare-oplossing, maar zoekend naar een verhaal waarmee ik zelf kan leven.”   T