Arjan's blog

Zoals al eerder schreef, las ik laatst het boek Niet zonder hoop van Tomáš Halík . Daarmee heb ik alle tot nu toe in het Nederlands vertaalde boeken (6 boeken) van Halík gelezen. Met dank aan mijn broer die mij op dat spoor zette door het boek Geduld met God  cadeau te geven. Ik vroeg mij na het lezen van Niet zonder hoop af: wat boeit mij nu zo aan de boeken van Tomáš Halík? Halík is zeker geen gemakkelijke schrijver. Ik moet zijn boeken meerdere keren lezen, bijna bestuderen, wil ik enigszins begrijpen wat hij schrijft. Alsof het geheimenis van zijn boeken bij een oppervlakkige, eerste lezing verborgen blijft en zich alleen kenbaar maakt bij een nadere bestudering van de boeken. Dat is denk ik één van de redenen waarom ik de boeken van Halík zo uitdagend, boeiend en inspirerend vind. Een andere reden is dat o.a. Halík mij het belang heeft laten inzien van de paradox . Daar schreef ik al eerder allerlei blogs over. Daarmee heeft hij een speciaal plaatsje veroverd in mijn

Ik las het boek Niet zonder hoop – religieuze crisis als kans van Tomáš Halík. In hoofdstuk V – Crisis als bakermat van de hoop schrijft Halík over zijn ‘eigen pijnlijke ervaringen’. Die beschrijving viel mij op, omdat ik mijzelf er (deels) in herken. Hij schrijft daar o.a. dit over: ‘Voor mij was de grootste beproeving van mijn geloof misschien wel een zekere mate van teleurstelling in de kerk (…).’ Halík noemt het zelf ‘(…) misschien wel de grootste crisis van mijn leven’. ‘(…) omdat de kerk een grote rol speelde in mijn geloofswereld, schudde deze hele wereld een zekere tijd op zijn grondvesten.’ Wat vormde dan die teleurstelling? ‘Het ergste van alles was echter de wetenschap dat er deze keer geen menselijke wilde dieren tegenover mij stonden, zoals in het geval van de communistische functionarissen, maar dat er onder hen ongetwijfeld ook gelovige, vrome, “in de schrift onderlegde” mensen waren die goedwillend handelden, maar voor wie deze hele katholieke uitrusting d