Lenny Kuhr als plaatje bij een praatje
In het Nederlands Dagblad van 7 mei staat een interview met zangeres Lenny Kuhr. Het interview trok mijn aandacht omdat het een mooi ‘plaatje’ is bij het ‘praatje’ (de boeken) van Jan Bommerez en David Benner . In het bewuste interview lees ik dit: “ Op haar 43e kan ze namelijk, door een neurologische aandoening, van de ene op de andere dag niet meer praten. ‘Zingen lukte al helemaal niet meer.’ De identiteit van de zangeres viel daarmee weg, want wie is Lenny Kuhr zonder haar stem? Voor Kuhr begint een proces om daarachter te komen. ‘Dat heeft mijn leven veranderd. In de stilte en leegte kwam ik erachter wie ik nou echt ben, ook zonder die stem.’ De onrust over wie ze ‘ten diepste’ was, maakte plaats voor een ‘golf aan liefde’. ‘Dat kon ik alleen maar als goddelijk ervaren’, licht ze toe. ‘Daarna kon ik echt een eenheid voelen in mezelf en alles om mij heen. In deze tijd gun ik het iedereen om dat te voelen.’ ” Kuhr werd als het ware tegen de muur gezet en geconfront
