Lenny Kuhr als plaatje bij een praatje

In het Nederlands Dagblad van 7 mei staat een interview met zangeres Lenny Kuhr. Het interview trok mijn aandacht omdat het een mooi ‘plaatje’ is bij het ‘praatje’ (de boeken) van Jan Bommerez en David Benner. 

In het bewuste interview lees ik dit: “Op haar 43e kan ze namelijk, door een neurologische aandoening, van de ene op de andere dag niet meer praten. ‘Zingen lukte al helemaal niet meer.’ 

De identiteit van de zangeres viel daarmee weg, want wie is Lenny Kuhr zonder haar stem? Voor Kuhr begint een proces om daarachter te komen. ‘Dat heeft mijn leven veranderd. In de stilte en leegte kwam ik erachter wie ik nou echt ben, ook zonder die stem.’ 

De onrust over wie ze ‘ten diepste’ was, maakte plaats voor een ‘golf aan liefde’. ‘Dat kon ik alleen maar als goddelijk ervaren’, licht ze toe. ‘Daarna kon ik echt een eenheid voelen in mezelf en alles om mij heen. In deze tijd gun ik het iedereen om dat te voelen.’” 

Kuhr werd als het ware tegen de muur gezet en geconfronteerd met de vraag: wie ben ik nou echt? Wie is mijn echte Ik? Benner schrijft dat ‘de kern van het onechte ik bestaat uit het geloof dat mijn waarde afhangt van wat ik bezit, wat ik presteer en wat anderen van mij denken’. Kuhr’s onechte Ik bestond uit het zijn van zangeres (‘wat ik presteer’). Maar je bent niet je wat je presteer. Je bent niet je persoonlijkheid of je onechte Ik. 

Lenny Kuhr ervoer “onrust over wie ze ‘ten diepste’ was.” Volgens Bommerez wordt transformatie bijna altijd voorafgegaan door chaos. En: “’De basis van het transformatieproces is ten volle beseffen hoe beperkt je huidige staat is.’” Kuhr besefte de beperktheid van haar zijnsstaat: ze kon niet meer praten en zingen en de bodem viel weg onder haar bestaan, haar Zijn. Wie ben ik eigenlijk echt? 

Ze legt vervolgens een weg af (‘een proces’), een reis naar haar innerlijk en ontmoet daar haar echte Ik en God. Het gevolg daarvan is ‘een golf aan liefde’. ‘Daarna kon ik echt een eenheid (AG: eenheid als tegenovergestelde van fragmentatie – Bommerez) voelen in mezelf en alles om mij heen.’ 

Eenheid kan niet worden gezien met de ogen, maar wel worden gevoeld met het hart (Bommerez). Liefde en eenheid zijn de vruchten, het resultaat van deze ontmoeting. Ze transformeerde zo van haar persoonlijkheid naar een hogere staat van zijn. Een staat waarin haar hart de leiding krijgt. Ze transformeerde van een rups in een vlinder. 

Kuhr is dankbaar dat ze in deze ‘historische tijd’ haar liedjes op het podium kan brengen. ‘Ik wil daar harmonie brengen en mensen tot in het diepste raken.’ ‘Harmonie’ is een vrucht van heelheid, leven vanuit je hart, je echte Ik. De eenheid die ze voelde, dat gevoel gunt ze iedereen. Ze gunt mensen harmonie en wil ‘mensen tot in het diepste raken’. Ze gaat voor hartscontact. Ze wil geven. 

Wat een mooi ‘plaatje’!