Arjan's blog

In deze blog zal ik nader ingaan op de recensie en de briefwisseling zoals die ontstond naar aanleiding van de recensie van dr. G.A. van den Brink over het boek Gereformeerde hermeneutiek vandaag . Een briefwisseling tussen Van de Brink en dr. J.M. Burger (één van de schrijvers van genoemd boek). De briefwisseling is evenals de recensie gepubliceerd in het RD: Brief 1 : Zonder de Geest begrijpen wij de Bijbel niet – Burger Brief 2 : Zonder de Geest gehoorzamen wij de Bijbel niet – Van den Brink Brief 3 : Hermeneutiek die niet bij God begint, lijdt Schipbreuk – Burger Brief 4 : Hermeneutiek moet de veilige vaarroute blijven volgen – Van den Brink Wat vind ik nu zelf van deze recensie en briefwisseling? In mijn vorige blog heb ik daar al iets over gezegd. Hier haal ik opnieuw terug wat ik al eerder schreef: ik ben een leek (een niet-theoloog). Toch heb ik het boek Gereformeerde hermeneutiek vandaag gelezen en dat is mij niet meegevallen. Dat is niet zo verwonderlijk, o

In mijn vorige blog schreef ik over de recensie van Van den Brink over het boek Gereformeerde hermeneutiek vandaag . Arnold Huijgen heeft ook een recensie geschreven over genoemd boek en die kreeg de titel Gereformeerde hermeneutiek voorbij de Reformatie? mee. Het is een recensie in de vorm van een bijdrage aan een studiedag naar aanleiding van de publicatie van het boek (op 29 september 2017). Ik vat zijn bijdrage hieronder niet samen zoals ik dat bij Van den Brink deed, maar nodig je uit deze zelf te lezen. Ik heb de twee recensies naast elkaar gelegd en onderling vergeleken. Wat valt mij dan op? Terwijl Van den Brink eigenlijk weinig tot niets positiefs schrijft over het boek, slaat Huijgen een andere toon aan: Hij proeft bij de TU Kampen een oprecht verlangen om het voorbij alle historische ballast over Jezus Christus zelf te hebben. ‘In dat verlangen vinden we elkaar, zonder meer.’ ‘Ik vind het belangrijk om voorop te stellen dat we samen voor dezelfde uitdagingen st

Wat moet ik als leek (niet theoloog) nu met een onderwerp als hermeneutiek ? Inderdaad weinig tot niets. Ik parkeerde het onderwerp dan ook als niet zo relevant voor mijn geloof en verdiepte mij er dus niet in. Ik had het boek Gereformeerde hermeneutiek vandaag ooit wel aangeschaft maar ongelezen weggezet in de boekenkast. Een aantal maanden geleden echter wees iemand mij op een recensie en een daaropvolgende briefwisseling over hermeneutiek in het Reformatorisch Dagblad (=RD). Die verwijzing deed hij om mij onder de aandacht te brengen hoe verkeerd de nieuwe hermeneutiek zou zijn. Dat maakte mij nieuwsgierig. Zoals Huijgen het onder woorden bracht (in zijn interview met Adries Knevel ): ‘ Als je nou nieuwsgierig bent en iemand zegt iets waarvan je denkt: hoe kun je dat nu ooit zeggen, dan kun je zeggen die ander heeft geen verstand of hij ziet het helemaal verkeerd, maar je kunt je er ook in verdiepen .’ Ik heb de recensie en de briefwisseling opgezocht en gelezen. En nog eens

Huijgen schrijft in zijn boek Lezen en laten lezen – Gelovig omgaan met de Bijbel over ‘hart’ en ‘ziel’. Waar staan deze begrippen eigenlijk voor? Huijgen schrijft er in genoemd boek dit over: “(…) de dieper liggende eenheid van het leven, die voorafgaat aan het onderscheid tussen verstand, wil en gevoel. Die diepste eenheid van het leven ligt volgens de Bijbel in het hart (p.14).” “Beide begrippen kunnen worden gebruikt voor het geheel van de mens in zijn concrete existentie (p. 87).” “Bijbels gesproken is het hart het centrum van je leven, waar de grote beslissingen vallen. In het hedendaagse spraakgebruik heeft het hart vaak te maken met je gevoel. (…) Het bijbelse begrip ‘hart’ gaat echter niet zozeer om de oppervlakkige intuïtie, als wel om het diepe centrum van het leven (p.102).” “De eenheid van de menselijke persoon ligt (…) in de ziel (p.132).”  “(…), het hart integreert verstand, wil en gevoel (p.138).” “Dat hart is receptief van aard. Kennen is dus niet p

 Zoals gezegd heb ik mij de laatste tijd vooral beziggehouden met prof. Dr. Arnold Huijgen. Ik kwam hem op het spoor via een recensie van zijn boek Lezen en laten lezen – Gelovig omgaan met de Bijbel . Vervolgens heb ik zijn boek gekocht, gelezen en bestudeerd. Huijgen is ook actief op het internet: ik heb inmiddels veel blogs van hem gelezen. Recent (25 november jl.) zag ik een interview tussen Adries Knevel en Arnold Huijgen op de tv. In deze blog ga ik in op genoemd interview. Ik geef een deel van het interview hieronder (bijna woordelijk) weer: Nadat Huijgen (naar aanleiding van zijn boek) heeft uitgelegd dat Bijbellezen een zaak is van het hart, vraagt Knevel aan Huijgen: betekent zo’n manier van Bijbellezen dan niet dat je op grond van de bijbel nauwelijks meer standpunten kunt innemen? Huijgen reageert als volgt: Jawel, maar dan wordt het toch anders. Op het moment dat je er met die geestelijke houding (AG: die manier van Bijbellezen) in zit, dan ontmoet je die

Ik heb mij de laatste tijd vooral beziggehouden met prof. Dr. Arnold Huijgen. Ik kwam hem op het spoor via een recensie over zijn boek Lezen en laten lezen – Gelovig omgaan met de Bijbel . Vervolgens heb ik zijn boek gekocht, gelezen en bestudeerd. Huijgen is ook actief op het internet: ik heb inmiddels diverse blogs van hem gelezen. Recent (25 november jl.) zag ik een interview tussen Adries Knevel en Arnold Huijgen op de tv. Niet ratio of emotie maar het hart De recensie viel mij op, omdat iemand mij had voorgehouden: je kunt het Woord van God (de Bijbel dus) alleen kennen door of via de ratio. Ratio werd daarbij gezet tegenover (tegenstelling) emotie en gevoel. Huijgen pleit in zijn boek voor een andere zienswijze: “’Afstemming’ gaat niet om een gevoelsmatige lezing tegenover een verstandelijke lezing, maar juist om de dieper liggende eenheid van het leven, die voorafgaat aan het onderscheid tussen verstand, wil en gevoel. Die diepste eenheid van het leven ligt volgens de