Hart en ziel

Huijgen schrijft in zijn boek Lezen en laten lezen – Gelovig omgaan met de Bijbel over ‘hart’ en ‘ziel’. Waar staan deze begrippen eigenlijk voor?

Huijgen schrijft er in genoemd boek dit over:

“(…) de dieper liggende eenheid van het leven, die voorafgaat aan het onderscheid tussen verstand, wil en gevoel. Die diepste eenheid van het leven ligt volgens de Bijbel in het hart (p.14).”

“Beide begrippen kunnen worden gebruikt voor het geheel van de mens in zijn concrete existentie (p. 87).” “Bijbels gesproken is het hart het centrum van je leven, waar de grote beslissingen vallen. In het hedendaagse spraakgebruik heeft het hart vaak te maken met je gevoel. (…) Het bijbelse begrip ‘hart’ gaat echter niet zozeer om de oppervlakkige intuïtie, als wel om het diepe centrum van het leven (p.102).”

“De eenheid van de menselijke persoon ligt (…) in de ziel (p.132).” 

“(…), het hart integreert verstand, wil en gevoel (p.138).” “Dat hart is receptief van aard. Kennen is dus niet primair creatief, maar receptief, geen constructie maar acceptatie (p.138).”

Ook Philip Troost schenkt in zijn boek Energie van de Geest aandacht aan de ziel of je hart. Ik schreef daar de blog Je leeft in (zijns-)lagen over. 

Luigi Gioia besteed in zijn boek Aangeraakt door God – leven in gebed aandacht aan ons hart. “Ons hart is (…) ons allerdiepste wezen, de kern van onze identiteit, de kluis waar onze grootste schat is opgeborgen, en tegelijkertijd het meest afgelegen, ontoegankelijke, onpeilbare deel van ons. Proberen tot ons eigen hart door te dringen, dat is de vitale onderneming van ons bestaan (p.98).”