De laat ze & laat me-theorie (2)

-

Wat vind ik van het boek The Let Them Theory? Waar het boek inhoudelijk over gaat, vind je terug in mijn blog De laat ze & laat me-theorie (1). In deze blog vertel ik wat mijn indruk is van het boek.

Mel Robbins, de schrijfster van het boek, weet op een heel duidelijke en laagdrempelige manier een belangrijk punt te maken: stop met je pogingen controle te krijgen over zaken waarover je geen controle kunt of mag krijgen. Focus je op jezelf, op je eigen verantwoordelijkheid. Je hebt geen controle over anderen (autonomie), maar wel controle over hoe je op anderen reageert (verantwoordelijkheid). 

Het is een belangrijke theorie omdat bij het niet toepassen daarvan je onnodig energie verbruikt en er gemakkelijk conflicten kunnen ontstaan. Het gaat over loslaten, accepteren, omarmen. Mensen hebben recht op hun eigen mening, gevoel, overtuiging e.d. Die heb je te respecteren. Het boek vraagt onze aandacht hiervoor en dat is zeker positief te noemen! 

In het boek lees ik: “Tijdens het schrijven van dit boek heb ik gesproken met tal van ’s werelds toonaangevende deskundigen op het gebied van psychologie, neurowetenschap, gedragswetenschap, relaties, stress en geluk. Je zult hen in dit boek tegenkomen en hun onderzoek zal je helpen de theorie toe te passen in allerlei situaties in je leven.” Ik heb dit ook als meerwaarde ervaren bij het lezen van het boek; allerlei aanvullende en ondersteunende informatie bij de laat ze & laat me-theorie. 

Het boek is wel een Amerikaans boek. Een boek met wat ik Amerikaanse overdrijvingen noem: het regelmatig gebruik van bijvoeglijke naamwoorden als enorm, grote, grootste, erg, geweldig, meest, beste, veel, slechtste, etc. 

Toen Robbins verder nadacht over de 5-seconderegel kwam de vraag naar het waarom boven drijven. “Waarom moet ik mezelf constant dwingen stappen te zetten?” Ik heb diezelfde vraag ook bij de laat ze & laat me-theorie. Waarom heb je ‘laat ze – laat me’ nodig om je energie niet weg te laten lekken, conflicten te vermijden, de onderlinge communicatie te verbeteren e.d.? Welk (psychosociaal) ‘probleem’ zit daar achter? Wat maakt het dat je het lastig vindt (in psychosociaal opzicht) autonoom te zijn en je verantwoordelijkheid op te pakken? Waarom vind je het moeilijk je emotioneel onafhankelijk op te stellen? 

Het boek is het zeker waard om te lezen! 

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni...
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar ...
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met mo...
Meer lezen