Conflicten: bedreiging of kans?
Ik heb het boek ‘Geestelijk fit – het belang van christelijke karaktervorming’ van Graham Tomlin bijna uit. Ik kreeg het boek begin 2009. Ik heb het toen gelezen, maar de inhoud landde niet echt bij mij. Ik pakte het boek nu weer naar aanleiding van de blogs ‘Spirituele vorming (2)’ en ‘Spirituele vorming (3)’ van Jos Douma. Jos laat zich heel positief uit over dit boek. Graham Tomlin is ook de schrijver van het boek ‘Een kerk die prikkelt – Uitdaging om provocerend gemeente te zijn’. Dat vind ik een zeer verhelderend en leerzaam boek. Ik heb er in diverse blogs aandacht aan besteed.
Nu bij het opnieuw lezen van ‘Geestelijk fit’ ontdek ik pas hoeveel bijzondere zaken Tomlin aansnijdt in zijn boek. Zaken die mij aan het denken zetten. Ik pak er nu een element uit. In hoofdstuk 8 beschrijft Tomlin een aanzet tot een nieuwe vormgeving van de kerk. Voor die beschrijving gebruikt hij een vijftal hoofdelementen waarvan de eerste ‘vorming’ is.
“Vorming tot gelijkenis van Christus is centraal in de missie van de kerk, en een van de belangrijkste manieren waarop God dat transformatiewerk in ons verricht, is door iets wat weinigen onder ons graag willen: lijden. (…) Te vaak verwachten we dat de kerk een plek is van harmonie, vrede en samenwerking, en zijn we verrast wanneer dit niet zo blijkt te zijn.” Conflicten, ruzies en misverstanden “zijn geen abrupte onderbrekingen in een overigens vredig en kalm leven. Het zijn kansen voor Gods creatieve transformerende genade, die ons vernieuwt naar Christus’ beeld. Het is de werkelijkheid van de kerk zoals ze is, een verbijsterende mengelmoes van heerlijke genade en lelijke conflicten – de arena waarin God geestelijke gezondheid tot stand brengt. Door zo’n kerk, niet door de ideale kerk van onze verbeelding, wil God werken.”
Graham trekt vervolgens deze conclusie: “Alleen een positieve aanvaarding van de ervaring van lijden en het bestaan van conflicten stelt ons in staat om christelijke deugd te leren.” Dat betekent natuurlijk niet dat wij de conflicten moeten opzoeken. Maar God gebruikt het lijden als instrument om ons naar zijn beeld te vernieuwen.
“Vorming tot gelijkenis van Christus is centraal in de missie van de kerk, en een van de belangrijkste manieren waarop God dat transformatiewerk in ons verricht, is door iets wat weinigen onder ons graag willen: lijden. (…) Te vaak verwachten we dat de kerk een plek is van harmonie, vrede en samenwerking, en zijn we verrast wanneer dit niet zo blijkt te zijn.” Conflicten, ruzies en misverstanden “zijn geen abrupte onderbrekingen in een overigens vredig en kalm leven. Het zijn kansen voor Gods creatieve transformerende genade, die ons vernieuwt naar Christus’ beeld. Het is de werkelijkheid van de kerk zoals ze is, een verbijsterende mengelmoes van heerlijke genade en lelijke conflicten – de arena waarin God geestelijke gezondheid tot stand brengt. Door zo’n kerk, niet door de ideale kerk van onze verbeelding, wil God werken.”
Graham trekt vervolgens deze conclusie: “Alleen een positieve aanvaarding van de ervaring van lijden en het bestaan van conflicten stelt ons in staat om christelijke deugd te leren.” Dat betekent natuurlijk niet dat wij de conflicten moeten opzoeken. Maar God gebruikt het lijden als instrument om ons naar zijn beeld te vernieuwen.
Romeinen: over lijden en ellende als instrument
BeantwoordenVerwijderenLeven in vrede met God
5
1 Wij zijn dus als rechtvaardigen aangenomen op grond van ons geloof en leven in vrede met God, door onze Heer Jezus Christus. 2 Dankzij hem hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is, en in de hoop te mogen delen in zijn luister prijzen we ons gelukkig. 3 En dat niet alleen, we prijzen ons zelfs gelukkig onder alle ellende, omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, 4 volharding tot betrouwbaarheid, en betrouwbaarheid tot hoop. 5 Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is.