Oordeel niet ….. (1)

Ik sprak recentelijk met anderen over ‘oordelen’ en ‘veroordelen’. We zeiden tegen elkaar dat het oordeel een relatie blokkeert (leidt tot onverbondenheid). Ook waren wij het er over eens dat veroordelen een soort primaire menselijke reactie is, waar we (in beginsel) allemaal last van hebben. En dat wij ‘veroordelen’ moeten nalaten. We vonden het wel lastig, omdat er in de bijbel ook voorbeelden staan van een Jezus die (ver)oordeelt. Denk maar aan de ‘tempelreiniging’ (Matteüs 21 / Marcus 11 / Lucas 19).

Dallas Willard schrijft in zijn boek ‘Gods geheime plan – De herontdekking van een leven met Jezus’ over (ver)oordelen. Hij doet dit naar aanleiding van Matteüs 7 : 1 – 5. “Oordeel niet, opdat er niet over jullie geoordeeld wordt. ……” Willard stemt er mee in, dat veroordelen een soort primaire menselijke reactie is. Hij noemt het in zijn boek een diep gewortelde menselijke gewoonte om elkaar te veroordelen en te beschuldigen. Hij roept ons op die gewoonte af te leggen, er mee te stoppen.

Maar wat betekent oordelen in de zin van veroordelen eigenlijk? Met veroordelen zeggen we dat iemand niet aanvaardbaar is. We verwerpen iemand. We zetten iemand in de hoek, op zijn plaats. Veroordeling bevat volgens Willard altijd een element van zelfrechtvaardiging, vergelijking en gaat veelal samen met boosheid en minachting. Met een veroordeling wijzen we iemand af.

Er is ook een oordelen in de betekenis van beoordelen, het maken van onderscheid tussen verschillende dingen. Met deze vorm van oordelen is niets mis. “We kunnen gewoon niet om het beoordelen van dingen heen, en Jezus zelf drukt ons in de tweede helft van Matteüs 7 juist op het hart dat we dingen moeten onderscheiden en, in die zin, moeten we ‘oordelen’.”