Leven of overleven (3)

-

In hoofdstuk 6 van het boek ‘Leven of overleven’ schrijft Hans Groeneboer over ‘overlevingsmechanismen’. Zo’n mechanisme voorziet de persoon die de pijn niet onder ogen kan zien in een manier om toch te kunnen overleven (positief). “Dit overleven is echter destructief in de huidige relaties” (negatief). Hij noemt als overlevingsmechanismen: overdracht (herinneringen en ervaringen van het verleden worden geprojecteerd op het heden), vermijding, aandragen van oplossingen en ongepast zorg, afstand creëren, isolement en het verschuiven van verantwoordelijkheid (slachtofferrol). “We kunnen spreken van een grote mate van onvrijheid als mensen in dergelijke overlevings­mechanismen terechtkomen.”

“De sleutel om onrecht te stoppen in de geschiedenis van onze geslachten zal liggen in het oppakken van de verantwoordelijkheid.” Maar wie is eigenlijk verantwoordelijk? God gaf de mens het vermogen een eigen autonomie te hebben: in de mens is kracht en autoriteit aanwezig om een eigen weg te gaan. God besloot de mens de ruimte geven van het zelf keuzes maken. “Als God de keuze maakt om de mens een eigen autonomie te geven, houdt dat ook in dat Hij kiest niet in te grijpen als de mens zijn keuze maakt!”

De mens koos in het paradijs voor zichzelf. Door de zondeval is de mens vervreemd van zijn natuurlijke gave verantwoordelijkheid te dragen. De oplossing voor dit probleem vinden we bij de wortel van waar het fout gegaan is. Het handen en voeten geven aan deze oplossing is niet gemakkelijk, omdat we dan de pijn onder ogen moet zien die veroorzaakt is door dit onrecht. Maar alleen zo kunnen we beter worden. Christus en zijn Geest willen ons daarbij helpen.

De mens is geschapen om in relatie met God te leven. Door de zondeval ontstond er een grote nood in het leven van de mens. “De geestelijke mens werd een vleselijk mens.” Het bestuurscentrum van ons leven verplaatst zich door de zondeval van onze geest naar onze ziel (vlees). God voorzag echter in de mogelijkheid om de autoriteit van de ziel terug te brengen naar de geest. Geïnspireerd door de Heilige Geest kan de mens weer een geestelijk mens worden. 

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar . Br
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met mo
Meer lezen