Arjan's blog

Wat moet ik nu doen als ik het niet meer volhoud in de (plaatselijke) kerk waarvan ik lid ben? Ik stond in twee blogs stil bij bovenstaande vraag. Is deze vraag nu voldoende beantwoord? Nee, ik stond eigenlijk maar heel beperkt stil bij deze vraag. Met de antwoorden die ik gaf, wilde ik vooral mezelf en anderen voorhouden niet te snel afscheid te nemen van de kerkelijke gemeenschap. Maken we de nood kenbaar? Wat doen we zelf om zaken veranderd te krijgen? Hoe trouw zijn wij naar onze broers en zussen toe? Realiseren wij ons voldoende dat die ander moet en mag leven van genade, maar dat genade ook ons bestaansrecht vormt? Het is mijn grootste wens om te zijn als Jezus. Maar dan ook in dit soort zaken. We delen samen met Christus in zijn glorie, maar ook in zijn lijden. Maar, ik voel mij ook verbonden met hen die lijden aan de kerk. Wat een strijd, moeite, verdriet kunnen mensen hebben met hoe het gaat in de kerk. Als ze worstelen met vragen zoals Leonie die ook stelt. Als het mensenwer...

Ik wil opnieuw stilstaan bij de vraag is: Wat moet ik nu doen als ik het niet meer volhoud in de (plaatselijke) kerk waarvan ik lid ben? Het viel mij bij het nadenken over Efeziërs 5 op, hoe radicaal Jezus’ liefdestrouw is. Een trouw tot in de dood. In Efeziërs 5 wordt de huwelijksrelatie tussen een man en een vrouw gespiegeld aan de relatie tussen Christus en de kerk. Trouw is een vrucht van de Geest en zou als het ware toegevoegd kunnen worden aan het rijtje zoals de Bijbel die noemt in Galaten 5 : liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. De Bijbel betrekt trouw-zijn niet alleen op het huwelijk, maar ook op andere relaties en verbanden. Zou de Heer niet ook trouw van ons vragen aan de gemeente waarvan we lid zijn? We zeggen toch dat niets bij toeval gebeurt in ons leven? We zijn toch ook niet toevallig lid van een bepaalde gemeente? Mogen we daarin niet de hand van de Heer zien? We kennen de volgende uitdrukking in onz...

In mijn vorige blog haalde ik Keller aan, die in zijn boek ‘ In alle redelijkheid ’ schrijft, dat een christen niet zonder een kerk kan. Niet zonder een deelnemen aan een gemeenschap van gelovigen. Daarmee blijft er nog wel een vraag over en wel de vraag die Leonie m.i. stelt in haar reactie op mijn blog ‘De kerk: er bestaat geen alternatief’. Die vraag is: Wat moet ik nu doen als ik het niet meer volhoud in de (plaatselijke) kerk waarvan ik lid ben? Ik schreef al, dat ik in een aantal blogs terug zou komen op deze reacties. Hier mijn eerste blog. Het valt mij op, dat er behoorlijk wat verontruste broers en zussen zijn onze gemeente. Nu wil ik zo graag dat ze hun zorgen en verontrusting onder woorden brengen, er woorden aan geven. Waarom? Om zo kenbaar te maken wat zij als probleem, als knelpunt ervaren in de gemeente. Want als ze het niet onder woorden brengen, als het gesprek niet gevoerd wordt over dit soort zaken, dan zal er zeker geen veranderingen (menselijker wijs gesproken) op...

Mijn vorige blog beëindigde ik met de vraag: Dan maar afscheid nemen van de kerk? Of geen lid worden van een kerk? Keller geeft m.i. een antwoord op deze vragen in zijn boek ‘ In alle redelijkheid ’. Hij zegt daarin o.a. het volgende. “Ik (AG: Keller) ben me ervan bewust dat de grootste problemen die mensen met het christendom hebben, veel meer te maken hebben met de kerk dan met Jezus.” Mensen hebben te veel slechte ervaringen met de kerk. “De kerk van Jezus is daarom als een oceaan. Zij is enorm en divers. Net als in de oceaan heb je warme en heldere plekken en dodelijke koude plekken. Plekken waar je makkelijk en zonder gevaar kunt zwemmen en plekken waar je onmiddellijk meegezogen wordt en verdrinkt. Ik besef hoe riskant het is tegen mijn lezers te zeggen dat ze een kerk moeten vinden. Ik til daar ook niet te licht aan en ik spoor ze aan dat met uiterste zorgvuldigheid te doen. Maar er bestaat geen alternatief. Je kunt geen christelijk leven leiden zonder een bepaald verband van c...

Ik het ND van zaterdag 9 januari staat een mooi artikel: ‘Stronk met nieuwe loten als beeld van kerk’. In dit artikel komt Jeff Fountain aan het woord. Hij zegt o.a. dit: “ Op boeken over kerkgeschiedenis zou een gezondheidswaarschuwing moeten staan: ‘Lezen kan uw geloofsleven ernstige schade toebrengen.’ Vanwege alles wat de kerk in de loop van eeuwen in Gods naam misdreven heeft. ” Een citaat wat mij tot nadenken zet en vragen oproept. Kerkgeschiedenis is niet alleen iets van vroeger. Ook vandaag schrijven de kerken geschiedenis. Zou iemand over honderd of tweehonderd jaar ditzelfde zeggen over de tijd waarin wij nu leven? ‘Het lezen van de geschiedenis van de kerken rond de eeuwwisseling kan uw geloofsleven ernstige schade toebrengen, vanwege wat ze in Gods naam misdreven hebben.’ Of denken we dan alleen aan godsdienstoorlogen en kruistochten naar het heilige land? Nee toch? Het is nog maar zo’n veertig jaar geleden dat de vorming van de Nederlands Gereformeerde Kerken (ontstaan uit...

Ik kom nog een keer terug op het artikel ‘ Stresstest voor christenen? ’ van ds. Bas Luiten. Hij schrijft in het artikel dat ons kennen tekort schiet en verwijst daarbij naar 1 Kor. 13 : 9: “ want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. ” Zo zijn er volgens Luiten allerlei vragen te bedenken, waarop het antwoord niet exact of met zekerheid te zeggen is. Luiten noemt voorbeelden als: “We vieren geen sabbat meer maar willen wel gehoorzaam zijn aan het vierde gebod, hoe zit dat dan precies ? Als we het avondmaal vieren doen we dat als huisgezin van God. Maar waar ligt precies de grens tussen wie er wel of niet bij hoort?” Met deze voorbeelden geeft Luiten een ‘knipoog’ naar de verontrusten in de GKv die vinden dat het mis dreigt te gaan met de GKv. Het zijn ook anderszins geen toevallige voorbeelden. Over de zondag als rustdag in relatie tot het vierde gebod hebben altijd al twee verschillende meningen bestaan in de kerk. Wat het avondmaal betreft hebben we als GKv heel la...

In mijn vorige blog schreef ik over het artikel ‘ Stresstest voor christenen? ’. Luiten concludeert in dit artikel: “Kennelijk is er een trend om duidelijkheid te willen. En om in die duidelijkheid vastheid te vinden.” Vervolgens komt hij tot de kern van zijn artikel: “(…) waarin zoekt een christen zijn houvast? Waarbij zoek je je veiligheid? Bij stellingen en exegese’s? Als het spannend wordt in de kerk, hoe ben je dan stressbestendig? Ga je dan allerlei ijkpunten verzinnen waarover de gedachten gelijk moeten zijn? Is dat de oplossing om als kerk te overleven in deze chaotische tijd?” Nee! “Ik lees in de Schrift, dat de Heer ons een hogere weg wijst.” Welke? “(…) het vol zijn van de Heer als herkenning en houvast is veel hoger, breder en dieper dan het elkaar vastpinnen op enkele overtuigingen.” Een kerk herken je aan het vol zijn van haar Heer! Zij is vol van zijn Geest! Dat geeft de zo gewenste duidelijkheid: een kerk herken je aan de vruchten van de Geest. Ook onze houvast en veili...

Allereerst wens ik je een gelukkig (dat heeft alles te maken met genade) jaar toe! In de Reformatie haalt Bas Luiten een preek aan van Tim Keller. In die preek merkt Keller op, dat je geruime tijd mocht verschillen wat betreft je visie op Genesis (schepping). Volgens Keller is er de laatste tien, vijftien jaar hier verandering in gekomen. Er is een onderlinge hardheid ontstaan. Er wordt gesproken over fundamentalisten en vijanden van de waarheid. “Die onderlinge hardheid wordt steeds sterker. Dit is een hardheid die indruist tegen alles wat wij eerder geleerd hebben. Als jij gelooft dat je gered bent puur en alleen uit genade, zul je genadig moeten omgaan met mensen die andere inzichten hebben dan jijzelf. Ik wil dat Redeemer (AG: de kerk van Tim Keller) een gemeenschap is waar wij in genade dit soort discussies kunnen voeren.” Deze uitspraken van Keller komen op mij weldadig (hartverwarmend, heilzaam) over: genadig (!) omgaan met mensen die andere inzichten hebben dan jijzelf. En: de...