Arjan's blog

Ik sprak laatst een zuster van onze kerkelijke gemeente. We informeerden bij elkaar naar ons geestelijk welzijn. Het gemeentelid gaf aan zich steeds meer een randkerkelijke te voelen. Dat verbaasde mij omdat zij trouw de kerkdiensten bezoekt, tot voor kort actief deelnam aan commissie(s), aanwezig is op gemeentevergaderingen, de kerk lief heeft, etc. Hoe kan zij zich dan randkerkelijk voelen? Maar wat is een randkerkelijke eigenlijk? Dat is iemand die zich aan de rand of de marge van de kerk ophoudt, de kerkdiensten en vergaderingen niet of nauwelijks bezoekt, niet deelneemt aan kerkelijke activiteiten, etc. Ik denk dat de zuster vooral dit bedoelde: dat ze zich steeds meer terugtrekt naar de rand van de kerk. Weg uit het centrum van de kerk. Maar waarom? Het predicaat ‘randkerkelijke’ past helemaal niet bij haar. Zij, ik en anderen zijn randkerkelijke tegen wil en dank. Nu is daar terecht tegen in te brengen, dat het je terugtrekken naar de rand van de kerk een keuze is. Je wil sp

Ik schreef al eerder over het verschil tussen de zondaar en zonde . Over onze positie en ons gedrag. Cloud schrijft in ‘4 stappen naar een sterke identiteit’ daar ook mooie woorden over. “Het echte punt is de zonde, niet de zondaar. We moeten niet in een draaimolen van gevoelens zitten alsof we goed zijn als we goede dingen doen en slecht als we slechte dingen doen. We staan in een constantie positie van geliefd-zijn. Veel christenen blijven in de draaimolen zitten. Ze denken dat ze van een positie van vergeving naar een positie van schuld gaan, en dan weer terug naar vergeving, enzovoort. Ze voelen zich nooit veilig aanvaard.” Als kind van God (positie, identiteit) weten we ons aanvaard, geliefd. En als kind van God zien we goede én slechte dingen in ons leven. Door die slechte dingen wordt onze positie van geliefd kind gelukkig niet anders. Die positie hebben wij niet aan onszelf te danken. We zijn door Christus aanvaard als Gods kinderen. Dat is genade.

Henry Cloud schrijft in zijn boek ‘4 stappen naar een sterke identiteit’ over goed en kwaad, over het ideale ik en de werkelijke ik. Hij schrijft dat het heel belangrijk is om te kunnen gaan met het tegelijkertijd aanwezig zijn van goed en kwaad (slechtheid), omdat wijzelf, de wereld, de kerk, andere mensen precies hetzelfde zijn: goed en slecht. Cloud schrijft: “Hij (AG: God) zegt dat we ongelooflijk mooi zijn en ook uiterst zondig.” Deze zin komen we ook in iets andere vorm tegen bij Keller: “Je bent zondiger en gebrekkiger dan je ooit kunt geloven én meer geaccepteerd en bemint dan je ooit hebt durven hopen.” Hoe gaan we hier nu mee om? Het lijkt zo’n tegenstelling. Volgens Cloud is aanvaarding het antwoord op het dilemma van ideaal tegenover echt (werkelijk). Aanvaarding is genade. “Als we op het punt komen van ‘geen veroordeling’ van het werkelijke ik zoals het is, kunnen we belijden wat fout is en in relatie staan zoals we zijn, zonder druk om ideaal te moeten zijn. Het ideale

Theologie, vorming, gemeenschap, missie. “De kerk waar ik bij wil horen, een echte kerk, zal een geestelijke theologie onderwijzen die een honger naar geestelijke vorming opwekt, die de behoefte aan een geestelijke gemeenschap naar boven haalt, die dan haar middelen mobiliseert voor een geestelijke missie." De ideale kerk – Waar onvolmaakte mensen God ontmoeten van Larry Crabb

Jos Douma schreef een vijftal blogs over ‘ Hoe word ik vriendelijker? ’. Het is vooral zijn inleiding die mij tot nadenken aanzet. “ Naar een preek luisteren die gaat over vriendelijkheid heeft nog niet direct als effect dat je ook vriendelijker wordt. ” Het horen van een preek over de ´vrucht van de Geest´ betekent niet per definitie dat er vervolgens daadwerkelijk ´een leerproces c.q. veranderingsproces´ op gang komt bij de luisteraars. Dat lijkt een open deur. Je hoeft de Bijbel maar open te slaan om allerlei voorbeelden te vinden. Jezus preekte wat af, maar bij (een deel van) de luisteraars kwam er geen veranderingsproces op gang. Ook de gelijkenis van de zaaier ( Matteüs 13 ) gaat over hoorders (luisteraars) die wel onder het gehoor zitten, maar niet veranderen. Blijkbaar kan een predikant zich het vuur uit zijn sloffen preken terwijl het geen of weinig effect heeft. Er is meer nodig dan alleen een voluit Bijbelse preek. Voor mij is dat al een belangrijke constatering. Temeer

Henry Cloud schrijft in zijn boek ‘ 4 stappen naar een sterke identiteit ’ drie ingrediënten voor groei. Groei in de zin van veranderen naar het beeld van God. In het steeds meer lijken op Jezus. De drie ingrediënten zijn: Genade , waarheid en tijd . Genade is het eerste ingrediënt dat nodig is om te groeien naar het beeld van God. ‘Genade is de onverdiende goedheid van God voor mensen.’ ‘Anders gezegd, genade is onvoorwaardelijke liefde en aanvaarding.’ Vanwege God genade voor ons, is er een relatie mogelijk tussen Hem en ons. ‘Het is de soort relatie die de mensheid had met God in het paradijs.’ Liefde, die relatie tussen God en ons is niet grenzeloos. De in zondegevallen mens heeft een richting, structuur nodig. Mensen hebben waarheid nodig. Liefde zonder richting, zonder grenzen, zonder waarheid leidt tot losbandigheid. Waarheid is het tweede ingrediënt dat nodig is om te groeien naar het beeld van God. Cloud noemt in dit verband de wet als voorbeeld. ‘De wet is een blauwdru

Ik las het boek ‘ 4 stappen naar een sterke identiteit ’ (oorspronkelijke titel: Changes That Heal) van Henry Cloud. Cloud betoogt in zijn boek dat er geen verschil bestaat tussen emotionele en geestelijke problemen. Problemen die in de praktijk vaak het stempel ‘emotioneel probleem’ meekrijgen zoals depressie, angst, paniek, schuldgevoel of verslaving, zijn volgens Cloud ook geestelijke problemen. Deze problemen ontstaan vanuit ons onvermogen om het beeld van God te weerspiegelen. “Omdat Adam en Eva in het paradijs in zonde vielen, hebben we ons ‘beeld zijn’ van God in de belangrijke gebieden van onze persoonlijkheid niet ontwikkeld. We functioneren niet zoals we geschapen zijn.” De oplossingen liggen volgens Cloud in bepaalde ontwikkelingstaken. “Dit zijn taken die je hoogstwaarschijnlijk niet hebt afgerond toen je opgroeide. Werken aan deze taken brengt de verandering die geneest (AG: ‘changes that heal’). Deze taken houden in dat je volwassen wordt en groeit in het ‘lijken op’ de