De andere kant van teleurstellingen

Teleurstellingen horen dus bij het leven. Maar zijn teleurstellingen alleen maar vervelend en frustrerend te noemen of is er ook nog een andere kant aan teleurstellingen?

“De weg die volgens Crabb het meest het wezen van geestelijke groei benadert, gaat uit van het principe: Pas wanneer we in onze levensomstandigheden en relaties (vooral in de laatste) pijnlijk zijn teleurgesteld, zal er een diep verlangen ontstaan om Christus te zoeken. Met andere woorden we leren maar zelden om in afhankelijkheid van God te leven, zolang het ons goed gaat.” Blijkbaar zijn teleurstellingen nodig om ons weer bij Christus te brengen.

Teleurstellingen kunnen er voor zorgen, dat je met lege handen bij Christus komt om ze daar te laten vullen. We hebben de neiging om die handen te laten vullen door mensen in plaats van door Christus. Is dat niet een belangrijke oorzaak van onze teleurstellingen? Vooral diepe teleurstellingen duwen je als het ware naar Christus. Alleen met Hem is een relatie mogelijk zonder teleurstellingen. Teleurstellingen kunnen je doen ontdekken dat alleen Christus je diepste verlangen naar verbondenheid kan vervullen. We zijn geneigd om die verbondenheid te laten vervullen door mensen. Maar juist in onze relaties lopen we de meeste pijn, teleurstellingen op. Misschien zoeken we iets bij mensen, dat alleen God kan geven. Teleurstellingen kunnen ons dat inzicht geven. Kunnen ons bij God brengen.

Reacties

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

Bevrijd van jezelf

De GKv moet verder met één predikant minder