Meningsverschillen in de kerk
Ds. Jacob Glas schrijft in de Reformatie[1] over (menings)verschillen in de kerk. Verschillen die als verdeeldheid worden ervaren. Maar zijn meningsverschillen in de kerk een symptoom van ‘verdeeldheid’? Is verdeeldheid een synoniem voor meningsverschillen? Zijn verschillen per definitie verkeerd? Bedreigen verschillen de eenheid in de kerk?
Glas zegt er dit over: “Het doet er niet toe wanneer christenen onderling van mening verschillen over allerlei zaken die het christelijk leven of het kerkelijk samenleven betreffen waarvoor God geen geboden heeft gegeven. (…) Wat er echt toe doet is of je denken en handelen gericht zijn op de Heer. Het gaat om je hart, je motivatie. Niet jouw standpunt is belangrijk, wel waarom je dat standpunt hebt.”
Dus als in een gemeentevergadering de uitslag van een stemming ongeveer evenveel voor- als tegenstemmers oplevert, is daarmee niet gezegd dat dit een teken is van verdeeldheid in de gemeente. Dat weet je pas nadat je voor- en tegenstanders hebt bevraagd over het waarom van hun stemgedrag. Alleen het feit (uitslag van de stemming) mag niet leiden tot de kwalificatie ‘verdeeldheid’. Ook het stemgedrag op zich is niet belangrijk. De motivatie achter het stemgedrag (bij zowel voor- als tegenstemmers) bepaalt of je uitgebrachte stem goed of verkeerd is. Van belang is of je je stem laat bepalen door een gericht zijn op de Heer of door je eigen voorkeuren.
Maar wanneer is er dan wel sprake van verdeeldheid? Op welk moment is de eenheid in de gemeente wel in het geding? Als wij niet (meer) Christus in het middelpunt van ons leven hebben staan. Als wij niet (meer) Jezus volgen en ons niet houden aan zijn geboden. Dan is er sprake van verdeeldheid en is de eenheid in het geding. Of dit aan de orde is, laat zich niet altijd zomaar aflezen uit gedrag van mensen. Daarvoor is een diepgaand gesprek nodig. “Mensen die met elkaar van mening verschillen, kunnen dus toch een eenheid vertonen.”
[1] De Reformatie, nummer 4 – jaargang 86 – 19 november 2010
Glas zegt er dit over: “Het doet er niet toe wanneer christenen onderling van mening verschillen over allerlei zaken die het christelijk leven of het kerkelijk samenleven betreffen waarvoor God geen geboden heeft gegeven. (…) Wat er echt toe doet is of je denken en handelen gericht zijn op de Heer. Het gaat om je hart, je motivatie. Niet jouw standpunt is belangrijk, wel waarom je dat standpunt hebt.”
Dus als in een gemeentevergadering de uitslag van een stemming ongeveer evenveel voor- als tegenstemmers oplevert, is daarmee niet gezegd dat dit een teken is van verdeeldheid in de gemeente. Dat weet je pas nadat je voor- en tegenstanders hebt bevraagd over het waarom van hun stemgedrag. Alleen het feit (uitslag van de stemming) mag niet leiden tot de kwalificatie ‘verdeeldheid’. Ook het stemgedrag op zich is niet belangrijk. De motivatie achter het stemgedrag (bij zowel voor- als tegenstemmers) bepaalt of je uitgebrachte stem goed of verkeerd is. Van belang is of je je stem laat bepalen door een gericht zijn op de Heer of door je eigen voorkeuren.
Maar wanneer is er dan wel sprake van verdeeldheid? Op welk moment is de eenheid in de gemeente wel in het geding? Als wij niet (meer) Christus in het middelpunt van ons leven hebben staan. Als wij niet (meer) Jezus volgen en ons niet houden aan zijn geboden. Dan is er sprake van verdeeldheid en is de eenheid in het geding. Of dit aan de orde is, laat zich niet altijd zomaar aflezen uit gedrag van mensen. Daarvoor is een diepgaand gesprek nodig. “Mensen die met elkaar van mening verschillen, kunnen dus toch een eenheid vertonen.”
[1] De Reformatie, nummer 4 – jaargang 86 – 19 november 2010
Reacties
Een reactie posten