De geestelijke en menselijke kant van de kerk

Ook bij David Heek kom je in zijn blog ‘Interview 2’ twee kanten van eenzelfde mediale (de kerk) tegen. Op de vraag ‘Houd je eigenlijk wel van de kerk?’ antwoord David: “‘Absoluut, maar dan bedoel ik de geestelijke kant: het lichaam van Christus. Maar die andere, menselijke kant, dat systeem, die vaak opgelegde manier van doen, die haat ik! Daar ben ik uiterst kritisch op, juist omdat het het lichaam van Christus is.”

De kerk heeft een geestelijke kant en een menselijke kant. Die geestelijke kant vormt principieel gezien geen tegenstelling met de menselijke kant. Over die menselijke kant mag en moet je wel kritisch zijn, omdat het risico bestaat dat de gerichtheid op Christus ontbreekt. Maar laten we oppassen om de geestelijke kant en de menselijke kant (standaard) als tegenpolen van elkaar te zien. In de (zondige) praktijk kunnen die twee kanten wel zomaar tegenpolen van elkaar worden. En ja, in de kerk komt het helaas voor dat de geestelijke kant en de menselijke kant een tegenstelling vormen. Wij niet de Heer van de kerk dienen, maar (namaak)goden. Dat David (e.a.) daar aandacht voor vraagt, is niets mis mee. Integendeel.

Gerichtheid op Christus. Bij Jezus Christus was er een volmaakte harmonie tussen Geest en mens. In zijn mens-zijn was hij altijd voor de volle 100% gericht op zijn Vader. Hoe meer wij (en de kerk) ons richten op Jezus, des te meer wij (en de kerk) ook gaan lijken op Jezus. Hoe meer wij op Jezus lijken, zoals kinderen op hun ouders lijken, des te meer wij ook in ons mens-zijn gericht zijn op Christus. Des te meer er in de kerk geen tegenstelling is tussen de geestelijke en menselijk kant.

Laten we in de kerk ons vooral richten op een groeien in gerichtheid op Christus. Verandering van vormen en structuren zijn hierbij (slechts) randvoorwaarden. Alleen aandacht besteden aan het veranderen van deze randvoorwaarden is nutteloos.