Door genade genezen ogen

Met ons oog zoeken naar de genade die de Here aan anderen geschonken heeft! Daarvoor heb je een genadebril nodig. Anders gezegd: daar heb je door genade genezen ogen voor nodig. Philip Yancey schrijft in ‘Genade wat een wonder!’ daar mooie dingen over.

Hij schrijft dat diepe verschillen een soort vuurproef voor genade vormen. Yancey verwijst daarbij naar Jezus (hoe kan het ook anders) en schrijft daar het volgende over. “Als Jezus een met schuld beladen persoon liefhad en hem hielp, dan zag Hij in hem een dwalend kind van God. Hij zag in hem een menselijk wezen dat geliefd werd door zijn Vader en over wie Hij bedroefd was omdat hij de verkeerde kant opging. Hij zag hem zoals God hem oorspronkelijk bedoeld had en daarom keek Hij door de uiterlijke laag van smerigheid en vuil heen naar de werkelijke mens die daaronder schuil ging. Jezus vereenzelvigde de persoon en de zonde niet (AG: de zonde wel haten, maar de zondaar liefhebben), maar Hij zag de zonde als iets van buitenaf, iets wat niet werkelijk bij hem hoorde, iets wat hem ketende en overmeesterde en waarvan Hij hem wilde bevrijden en weer terugbrengen tot zijn werkelijke identiteit. Jezus was in staat mensen lief te hebben omdat Hij hen liefhad door die laag vuil heen.” Zullen we zijn als Jezus?

Yancey concludeert dan: “Wij allen in de kerk hebben ‘door genade genezen ogen’ nodig om het potentieel van dezelfde genade die God zo rijkelijk verleend heeft, in anderen te zien.” “Iemand liefhebben (…) betekent hem zien zoals God hem bedoeld heeft.” Zijn wij in staat zo met elkaar om te gaan? Yancey heeft gelijk: verschillen in de kerk vormen een vuurproef voor genade. Hebben wij de hoogte, breedte en diepte van genade echt begrepen? Het antwoord op die vraag zal uitkomen in ons omgaan met verschillen in de kerk (en daar buiten).