Onderlinge omgang

Bas Luiten schrijft over gemeenschap in de zin van verbondenheid.[1] Verbondenheid met mensen is lastiger dan met God. “Want God is goed, maar mensen kunnen zo beperkt zijn en zich vreemd gedragen. Soms hebben ze ook bizarre standpunten. Dan krijg je als vanzelf de neiging, je ‘ik’ terug te trekken uit ‘wij’.” Is dat herkenbaar? Ik vind van wel, allereerst bij mijzelf.

“Soms heb ik het idee dat hier iets helemaal door elkaar loopt. Mensen die eerbiedig met God omgaan (…) kunnen naar medegelovigen precies het omgekeerde doen. Zij bekijken en beoordelen hen vanuit zichzelf en vanuit hun eigen gevoel voor stijl, muziek, traditie, enz., en weten dan al gauw respectloze dingen over hen te zeggen.”

“Zo werkt het dus niet. Binnen het grote ‘wij’ behoudt ieder zijn eigen ‘ik’, van God ontvangen. Het is niet de bedoeling dat dat vervaagt, juist niet. Dus kun je zelf nooit de maatstaf voor een ander zijn. Hoe dan wel?”

Leer elkaar kennen in de Heer! Onze gemeenschap met elkaar is in Hem en niet anders. Dus is het zaak dat je de moeite neemt elkaar zo te leren kennen, dat je de Heer in elkaar herkent.” Als je dat niet doet (bewust of onbewust) dan weiger je de Heer te zien en te aanvaarden zoals Hij door zijn Geest woont in het hart van die broeder of zuster. “De Heer vraagt geloof óók in de onderlinge omgang.”

[1] De Reformatie, jg 84 – nr 39 – 4 juli 2009, Gemeenschap.

Reacties

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

Bevrijd van jezelf

De GKv moet verder met één predikant minder