Dialoog met andersdenkenden
Ik wil graag wat citeren van Anselm Grün uit zijn boek Paulus – Ervaring als kern van het christelijk geloof. Hij schrijft daarin het volgende: “Van Paulus zouden we kunnen leren om met eerbied de mensen van andere religies tegemoet te treden en moeite te doen om hen in hun geloof en hun doen en laten werkelijk te begrijpen en hun ervaringen, die zij op hun spirituele weg opdoen, serieus te nemen.”
“Pas dan kunnen we spreken over ons eigen geloof. Dan zullen we er niet als vanzelfsprekend van uitgaan dat alleen wij gelijk hebben. We moeten juist eerder, met Paulus, kritisch blijven letten op onze eigen weg. Zo heeft Paulus immers zijn eigen weg als farizeeër, die hij aanvankelijk met het grootste enthousiasme was ingeslagen, steeds kritischer bekeken en ingezien hoeveel projectie van menselijke behoeften wel in die weg staken.”
“De dialoog met andere religies dwingt ons om het eigen geloof te louteren en het wezen van ons geloof te ontdekken. We zullen ons geloof dan niet betweterig verkondigen. Dan zullen we ons als christen niet boven de anderen verheffen en ons niet gedragen als mensen die precies weten wat goed is voor de ander.”
Grün schrijft dit over mensen die andere religies aanhangen. Ik denk dat al deze woorden ook toegepast kunnen worden op andersdenkenden in dezelfde kerkelijke gemeente. Als deze woorden al gelden voor mensen van andere religies, dan zijn ze toch zeker van toepassing op broers en zussen uit dezelfde gemeente? Wat blijkt het vaak moeilijk te zijn om “moeite te doen om hen in hun geloof en hun doen en laten werkelijk te begrijpen (…).” Wat blijkt het vaak moeilijk te zijn om eerst heel goed te luisteren en niet gelijk massief je eigen geloofswaarheden in stelling te brengen. Soms lijkt het erop, dat het niet nodig gevonden wordt om “het eigen geloof te louteren en het wezen van ons geloof te ontdekken”. Omdat alles al ontdekt lijkt te zijn. Is er wel voldoende een “kritisch blijven letten op onze eigen weg”?
Dit is voorlopig mijn laatste blog. Ik hoop D.V. vanaf 1 september de pen weer op te pakken. Tot dan.
“Pas dan kunnen we spreken over ons eigen geloof. Dan zullen we er niet als vanzelfsprekend van uitgaan dat alleen wij gelijk hebben. We moeten juist eerder, met Paulus, kritisch blijven letten op onze eigen weg. Zo heeft Paulus immers zijn eigen weg als farizeeër, die hij aanvankelijk met het grootste enthousiasme was ingeslagen, steeds kritischer bekeken en ingezien hoeveel projectie van menselijke behoeften wel in die weg staken.”
“De dialoog met andere religies dwingt ons om het eigen geloof te louteren en het wezen van ons geloof te ontdekken. We zullen ons geloof dan niet betweterig verkondigen. Dan zullen we ons als christen niet boven de anderen verheffen en ons niet gedragen als mensen die precies weten wat goed is voor de ander.”
Grün schrijft dit over mensen die andere religies aanhangen. Ik denk dat al deze woorden ook toegepast kunnen worden op andersdenkenden in dezelfde kerkelijke gemeente. Als deze woorden al gelden voor mensen van andere religies, dan zijn ze toch zeker van toepassing op broers en zussen uit dezelfde gemeente? Wat blijkt het vaak moeilijk te zijn om “moeite te doen om hen in hun geloof en hun doen en laten werkelijk te begrijpen (…).” Wat blijkt het vaak moeilijk te zijn om eerst heel goed te luisteren en niet gelijk massief je eigen geloofswaarheden in stelling te brengen. Soms lijkt het erop, dat het niet nodig gevonden wordt om “het eigen geloof te louteren en het wezen van ons geloof te ontdekken”. Omdat alles al ontdekt lijkt te zijn. Is er wel voldoende een “kritisch blijven letten op onze eigen weg”?
Dit is voorlopig mijn laatste blog. Ik hoop D.V. vanaf 1 september de pen weer op te pakken. Tot dan.
Reacties
Een reactie posten