Een hiernamaals? Ja.

Ik schreef in mijn vorige blog over het hiernamaals. Aan het eind van die blog vroeg ik mij af: Is er nog een andere versie van het verhaal: opgaan, blinken en verzinken en na de dood is het over en uit?  Volgens Keller wel; hij schrijft daarover in zijn boek Bij je volle verstand – Een uitnodiging voor sceptici. Daarover meer in deze blog. 

Geloof
Zoals gezegd in mijn vorige blog: Of je nu wel of niet gelooft in een hiernamaals, bij beide varianten is er sprake van geloof. Geloof in de betekenis van, dat beide varianten niet (wetenschappelijk) bewezen kunnen worden. Je kunt dus geloven dat er een hiernamaals is, maar zeker weten doe je niet! Je kunt het niet bewijzen.

Angst voor de dood
Een meerderheid van de mensen is bang voor de dood. Waarom eigenlijk? Als de dood gewoon bij het leven behoort, waarom zou je er dan bang voor zijn? Keller geeft daarop een aantal antwoorden. Een reden om bang te zijn over de dood is dat het (liefdes)relaties opbreekt. Relaties geven betekenis aan het leven en echte liefde wil blijvend zijn; “vanwege de liefde willen we niet gescheiden worden van onze geliefden”.

Een ander reden is dat je bang bent niet voor het feit dat met de dood alles ophoudt, maar dat dat niet zo is. “Het is niet het feit dat we doodgaan op zich, maar de knagende onzekerheid wat er daarna komt die ons wel moet verontrusten.” Je kunt er niet zeker van zijn dat na je dood alles afgelopen is.

“’De dood voelt niet natuurlijk, hoezeer het in biologisch opzicht ook noodzakelijk is. Dat gevoel kan niet doodgemaakt worden door verstandelijke overwegingen over natuurlijke cycli.’” Doodgaan gaat in tegen “de natuurlijke menselijke intuïtie dat de dood helemaal niet natuurlijk is”.

In het christelijk geloof geldt dat de dood geen deel uit maakt van Gods oorspronkelijk ontwerp. En dus is de dood onnatuurlijk, hoort deze niet bij het leven. Een christen behoeft geen angst voor de dood te hebben, vanwege de christelijke hoop.

Hoop
Zoals gezegd is er een relatie tussen hoop en dood. “Als we geen zelf zijn na de dood, dan zijn we alles kwijtgeraakt, omdat liefde is waar we in het leven het meeste naar verlangen.” Het christendom gelooft en belooft “dat je door Christus ’voor altijd een Zelf’ kunt zijn”. Christelijke hoop is persoonlijk. Gericht op je Zelf. Die Zelf eindigt niet bij de dood, maar leeft door in het hiernamaals.

“Geen enkele andere religie (AG: dan het christendom) beweert dat je je hoop kunt vestigen op de verlossing van deze wereld, naast die van onze ziel en ons lichaam.” Het hiernamaals wordt een hiernamaals op een vernieuwde wereld. “Christenen kijken uit naar het herstel van het leven waar we naar verlangden maar dat we nooit gekregen hebben.” Jezus Christus heeft “als het ware een opening gemaakt in de blokkade tussen ideaal en werkelijkheid”. Ideaal en werkelijkheid komen zo bij elkaar. Christelijke hoop  is concreet.

Keller schrijft dat het publiek voor “wat we ‘fantasy’-literatuur noemen” heel wat omvangrijker is dan dat voor realistische fictie. Waarom? “Ook al weten we dat de vertellingen fictief zijn, ons verlangen naar die dingen is zo groot dat we een unieke bevrediging ervaren als we onszelf in de verhalen onderdompelen, vooral als ze mooi verteld zijn.’ Dingen als: het onderzoek van “’de diepten van ruimte en tijd’”, ontsnappen aan de dood, in verbinding “te leven met andere niet-menselijke levende dingen, om contact te zoeken met de vogels, dieren en bomen”, het verwezenlijken van “onze artistieke en creatieve dromen”, “liefhebben zonder afscheid te hoeven nemen”, de “overwinning van het goede op het kwade”. We worden in 'fantasy'-literatuur (of films e.d.) “in emotioneel opzicht tijdelijk uitgetild boven de ‘realiteit van het bestaan’ waarin onze diepste verlangens wreed in de kiem gesmoord worden”. Het christendom gelooft “dat al die dingen werkelijk op termijn in onze tijd en ruimte vervuld zullen worden’. Christelijke hoop is onvoorstelbaar geweldig.

Voor een christen is deze hoop zeker. Deze geloofszekerheid is o.a. gebaseerd op het “overweldigend historisch bewijs” van de opstanding van Christus.

Bovennatuurlijke
In het christendom is een belangrijke plaats ingeruimd voor het bovennatuurlijke en daarom is er sprake van christelijke hoop zoals hierboven beschreven. Hoop op een hiernamaals. Hoop op een volmaakte wereld. Een wereld “zoals die zou moeten zijn en waarvoor we geschapen zijn”.

Tenslotte
Wat een andere versie van het verhaal: opgaan, blinken en verzinken en na de dood is het over en uit. In deze versie is het na de dood niet over en uit. Er is een hiernamaals! Wat moeten we nu met deze twee verschillende versie? Beide verhalen zijn niet te bewijzen, gebaseerd op 'geloof'. Wat nu? Daarover een volgende keer.