Een hiernamaals? Nee.

Ik zag laatst een interview met een BN-er. In dit interview kwam o.a. het overlijden van zijn partner aan de orde. Het ontroerde hem zichtbaar. De BN-er gaf te kennen dat hij niet geloofde in een hiernamaals. Is er een hiernamaals? Of is alles over en voorbij als je overlijdt? Hoort de dood onvermijdelijk bij het leven en is het iets waar je niet bang voor behoeft te zijn? 

Er zijn mensen die het met de BN-er eens zullen zijn: er is geen hiernamaals. Ze zullen (wellicht) zeggen dat de dood onvermijdelijk bij het leven hoort. Het is zoals het is en daarom ben ik er niet bang voor. Klaar! Ik probeer hieronder antwoorden te vinden vooral vanuit het boek van Tim Keller - Bij je volle verstand – Een uitnodiging voor sceptici.

Geloof
De hierboven genoemde BN-er geeft er op een juiste manier woorden aan: hij geloofde niet in een hiernamaals. Geloof in de betekenis van niet bewezen kunnen worden. Je kunt wel geloven dat er geen hiernamaals is, maar zeker weten doe je het niet!

Angst voor de dood
In het hedendaagse (seculiere) verhaal van het leven heeft de dood geen plek of betekenis gekregen. De dood stopt het verhaal. Het is over en uit. Volgens Keller stellen veel hedendaagse denkers dat de dood niets iets is “om bang voor te zijn en dat je het inderdaad kunt zien als onderdeel van het levensverhaal van de wereld”. In het ND van 2 september zegt Vincent Bijlo het zo: “De dood is een logisch gevolg van het leven. (…) Ik heb geen idee wat er na de dood is, voor mijn geboorte was er bij mijn weten ook niets, er zal een herschikking van moleculen zijn en we zullen wel weer opnieuw in een cyclus terechtkomen.”

Hoop
Keller legt een relatie tussen hoop en de dood. “We zijn toekomstgerichte wezens, en dus moeten we onszelf opvatten als deelnemers aan een verhaal dat ‘ergens heenleidt’. We kunnen niet leven zonder op zijn minst een impliciete set overtuigingen dat ons leven een bepaalde opbouw kent en bedoeling heeft, een bepaalde verwachting, waar onze handelingen aan bijdragen.” Er moet hoop zijn, hoop doet leven. Er is in de moderne (seculiere) tijd een optimistisch vooruitgangsgeloof ontstaan. Daarbij moet de  economische motor wel volop blijven draaien: het uitgangspunt is economische groei en materiële welvaart zonder einde. Daarmee is er hoop tot aan de dood en daarna is het over en uit. De hoop is gericht op het natuurlijke leven.

Bovennatuurlijke
Keller schrijft dat wie een wereldbeeld aanhangt waarin geen ruimte is voor het bovennatuurlijke er ook geen hoop is op iets wat deze wereld en het leven overstijgt (voorbij de dood). Als het leven alleen een natuurlijke dimensie heeft (en de bovennatuurlijke dimensie niet wordt herkent en/of erkent), moet je wel uitkomen bij de uitspraak: ik geloof niet in een hiernamaals. Als je niet gelooft in het bovennatuurlijke (in welke vorm dan ook), dan zal je hoop zich ook beperken tot deze natuurlijke wereld en zal er geen sprake zijn van een hiernamaals in jouw gedachten/ overtuigingen.

Tenslotte
Is er nog een andere versie van het verhaal: opgaan, blinken en verzinken en na de dood is het over en uit? In deze versie van het verhaal is het na dood inderdaad over en uit. Er is geen hiernamaals. In mijn volgende blog schrijf ik over een andere versie van het verhaal.