Marcion en Montanus

-

Woensdagavond was er een thema-avond in de kerk. Dit seizoen is in onze gemeente als thema gekozen voor ‘Wonderen van vroeger’. In dat kader werden Marcion en Montanus behandeld: twee dwaalleraars uit de tweede eeuw na Christus.

Ik en ook anderen in de gemeente hebben zo onze twijfels bij de keuze voor dit thema. Er zijn toch wel relevantere en actuelere thema’s te bedenken dan de ‘Wonderen van vroeger’? Daarbij realiseer ik mij, dat als je de (kerk)geschiedenis niet kent, je het risico loopt die geschiedenis opnieuw te doen, te herhalen. Toch denk ik, dat je met de vragen en antwoorden van toen niet de complete antwoorden hebt op de vragen van nu. Moeten we niet terug naar de fundamentele vragen zoals ‘Wie is Christus voor mij, voor jou voor ons? Wat betekent het om kerk te zijn in Zeewolde in 2008? Welke boodschap hebben wij voor en dragen wij (al dan niet) uit naar de wereld om ons heen? Zouden we onszelf als gemeente niet moeten onderzoek hoe wij er voor staan? Om vast te stellen waarin we tekortschieten, waarin we eenzijdig zijn geweest, om ons vervolgens te verootmoedigen voor God?

Hoe het ook is, het was een mooie avond. Daar hebben de sprekers (Pier Poortinga en Arjen Modderman, schrijvers van het boek ‘Antwoord uit het verleden’) zeker aan bijgedragen. Ik vond het opvallend, dat Pier zei, dat je wel een beoordeling en uitspraken kan doen over feiten uit de kerkgeschiedenis, maar dat je daarmee moet oppassen bij het beoordelen van huidige situaties in kerkelijk Nederland. Over de taxatie van de kerkgeschiedenis zijn we het vaak wel eens, maar de meningen lopen (min of meer) sterk uiteen bij taxaties van de huidige situatie. Trek niet te gemakkelijk lijnen door vanuit de kerkgeschiedenis naar de tijd van vandaag. Verwijt anderen niet te snel en gemakkelijk dat zij een andere God dienen dan wij. Misschien is er sprake van een beperkt of eenzijdig Godsbeeld, maar dat kan zich net zo goed voordoen bij iemand in onze gemeente. Ik denk, dat het beoordelen van anderen in kerkelijk Nederland altijd gecombineerd zal moeten worden met zelfonderzoek, zelfreflectie.

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar . Br
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met mo
Meer lezen