Verandering van structuur of van het hart?

-
Ik las dit: “Ik moet denken aan het boek Le petit prince. Schrijver Antoine de Saint-Exupéry betoogt daarin dat als je een schip wilt bouwen, geen mensen bij elkaar moet brengen om hout aan te slepen, werktekeningen te maken en taken te verdelen. Leer ze te verlangen naar de zee, dan komt het schip vanzelf. Dat is onze opdracht als kerk: verlangen oproepen om in de nabijheid van de Here God te zijn.” [1]

Jos Douma schrijft op zijn weblog over ‘spirituele gemeenteopbouw’. Het zegt daar o.a. dit: “Dan wordt duidelijk dat het uiteindelijk niet gaat om visievorming en nieuwe structuren, maar om verandering van mensen. Maar hoe veranderen mensen? Hoe kunnen mensen groeien in Christus? Hoe wordt de gemeente echt een vindplaats van liefde en spiritualiteit? Hoe kan een predikant inhoud geven aan een prediking die transformerende kracht heeft?”

Beide citaten zeggen m.i. hetzelfde: het gaat niet zozeer om nieuwe, veranderde structuren (hout, werktekeningen, taken verdelen), maar om een verlangen, om verandering, groei van mensen. Veranderen van structuren kan wel een randvoorwaarde zijn, maar deze verandering leidt niet (automatisch) tot veranderende mensen. Dat roept dan de vraag op die Jos ook stelt: hoe veranderen mensen dan wel? Veranderingen ontstaan door een spiritueel leven met Christus.

Om die laatste zin nog wat duidelijker te maken, volgen hier twee definities of verklaringen van het begrip christelijke spiritualiteit:
· Christelijke spiritualiteit oriënteert zich op de geest van Jezus Christus. Ze grijpt in de ontplooiing van het geestelijk leven steeds weer terug op de woorden en daden van Jezus, op zijn leer en op zijn verlossend en bevrijdend handelen. [2]
· Met spiritualiteit bedoel ik de wederzijdse betrekking tussen God en ons, waarbinnen we door de heilige Geest gaandeweg steeds meer worden omgevormd tot mensen die het beeld van Christus vertonen, zodat onze verbondenheid met God ook aan de buitenkant zichtbaar wordt in de praktijk van ons leven. [3]

[1] Artikel uit het ND van 10 april: Kerkleiders moeten vrij kunnen praten.
[2] Anselm Grün – De bronnen van spiritualiteit, pagina 8 – 10
[3] Philip Troost – Christus ontvangen – gereformeerd en charismatisch: leren van elkaar, pagina 10, 11

Reacties

Een reactie posten

Veel gelezen berichten

Vergeving is goed, maar verzoening is beter

-
Afbeelding
Cloud / Townsend maken in hun boek ‘Grenzen’ een onderscheid tussen vergeving en verzoening. Vergeving heeft te maken met een schuld uit het verleden. ‘Vergeving is iets dat we doen met ons hart; we zetten de ander vrij van een schuld die hij naar ons toe heeft. Degene die mij iets schuldig is, hoeft mij niet om vergeving te vragen. Het is een werk van genade in mijn hart.’ Voor vergeving is slechts één partij nodig: ikzelf. Met vergeving bereik je niet altijd verzoening. Voor verzoening heb je twee mensen nodig (slachtoffer én dader). Je kunt verzoening aanbieden, maar het hangt er wel vanaf of de ander (dader) zijn houding erkent, berouw toont. Verzoening heeft met de toekomst te maken. Als iemand berouwt getoond heeft en vertrouwen bewezen is, dan kan iemand weer worden ‘binnengelaten’. ‘Vergeving verschaft mij grenzen omdat ik de scherpe angel van de persoon die mij zo heeft gekwetst verwijder. Als ik niet-vergevingsgezind ben, ben ik nog steeds gebonden aan een verni
Meer lezen

Bevrijd van jezelf

-
Afbeelding
Er is in Nederland opnieuw een boek van Tim Keller verschenen: ‘Bevrijd van je zelf’ met als ondertitel ‘De weg naar echte christelijke blijdschap’. Weliswaar een klein boekje (42 pagina’s), maar wel met een ‘grootse’ inhoud. Het boekje geeft een uitwerking van 1 Korintiers3  : 21 – 4 :7 . Volgens Keller wordt in dit tekstgedeelte een benadering van ons zelfbeeld, van ons eigen ik en van de manier waarop we naar onszelf kijken gegeven, die absoluut anders is dan zowel de traditionele als de (post)moderne benadering. In hoofdstuk 1 schetst Keller de natuurlijke toestand van het menselijke ego. Het menselijke ego is leeg : normaal gesproken bouwt het menselijke ego op iets buiten God. Het ego doet pijn , doet zeer. Het ego trekt voortdurend de aandacht. Het zorgt er voortdurend voor dat we nadenken over ons uiterlijk en de manier waarop we behandeld worden. Het ego is druk met vooral de volgende twee dingen: vergelijken en opscheppen. En als laatste is het ego ook breekbaar . Br
Meer lezen

De GKv moet verder met één predikant minder

-
In het ND van 19 november (‘ Predikant uit ambt na moeite met leer ’) las ik, dat Ton de Ruiter op eigen verzoek is ontheven uit zijn ambt van predikant. Eigenlijk las ik eerst de weblog van Jos Douma. Jos maakt op zijn blog melding van het genoemde artikel uit het ND. Het gaat mij hier om de weblog van woensdag 19 november van Jos. Op de blog schrijft hij in verband met het ontheffingsverzoek m.i. belangrijke zaken. Ik stel voor: lees de blog van Jos eens door. Om hier al iets van de blog van Jos te noemen: Jos memoreert de volhardende aandacht die Ton de Ruiter vestigde op de lauwheid in de kerken, de geesteloosheid die vaak heerst, de geest van gearriveerdheid die rondwaart, de gebrekkige uitstraling van plaatselijke kerken van Jezus. “En daarin hoor ik een profetisch geluid waar wij niet aan voorbij mogen gaan. Hoe zit het met onze gehoorzaamheid aan het gebod van Christus dat ons door Paulus wordt aangereikt in Romeinen 12 vers 11 ?”. Mooi, dat Jos zo de avond begonnen is: met mo
Meer lezen