De Vader en de ware oudste broer

Keller maakt ons opmerkzaam op het feit, dat de vader voor elk van beide zonen naar buiten komt en zijn liefde aan hen betuigt, om hen zo binnen te halen. De jongste zoon wordt niet overladen met verwijten, het tegendeel is het geval. Hij mag delen in een overvloed aan vaderlijke affectie. “Ook voor de boze, rancuneuze oudste zoon gaat de vader naar buiten en hij vraagt hem dringend ook naar het feest te komen. Het laat zien dat zelfs de meest gelovige en fatsoenlijke mensen deze openingszet van Gods genade nodig hebben (…). We zullen God nooit vinden tenzij hij eerst ons zoekt.”

“Jezus laat in dit verhaal geen ware oudste zoon optreden, die er alles voor overheeft om het verlorene te zoeken en te redden. Het is hartverscheurend. De jongste zoon krijgt als broer een Farizeeër. Maar wij niet. Jezus laat in dit verhaal een foute broer optreden, en stuurt zo bij ons aan op een voorstelling van, en het verlangen naar, een ware.” Onze ware oudste broer betaalde aan het kruis de schuld in onze plaats. “Er was voor de hemelse vader geen andere manier om ons binnen te halen dan op kosten van de oudste zoon.

“Hoe is de gang van zaken in ons hart te veranderen van een dynamiek van angst en woede naar een van liefde, vreugde en dankbaarheid? (…) je moet geraakt worden door een beeld van wat het heeft gekost om jou thuis te halen. We zullen altijd jongste of oudste zonen blijven zolang we niet onze nood erkennen, rust vinden in ons geloof, en in verwondering zien op het werk van onze ware oudste broer, Jezus Christus.”