Onrust is nuttig en heilzaam

Ik dacht nog wat na over ‘onrust’ en herinnerde mij, dat Tomlin daar ook wat over geschreven heeft. [1]

Tomlin schrijft het volgende: “(…) de basis van christelijk leven en getuigen ligt in ontevredenheid met de bestaande situatie. Het gevoel dat ‘dit niet zo zou moeten zijn’ is het ware begin van wijsheid. Ontevredenheid over de dingen zoals ze zijn, vergezeld van de intuïtie dat het anders kan, is het startpunt voor iedereen die zich met de God van Jezus Christus wil verbinden.”

Ontevredenheid met de bestaande situatie en het gevoel hebben dat het anders kan, ligt m.i. heel dicht bij ‘onrust’. Onrust kan dus blijkbaar nuttig en heilzaam zijn, ja zelfs van wijsheid getuigen. Onrust uit de weg gaan, of bagatelliseren of in de kiem smoren is dan juist onwijs en voorkomt heilzame effecten.

Geloven heeft alles te maken met veranderen, met groeien. Met een steeds meer gaan lijken op Jezus. Daarmee is ook gezegd, dat een gezonde kerk een gemeenschap is die verandert.[2] Veranderingen kunnen nu eenmaal onrust met zich mee brengen. Als je doel is zoveel mogelijk onrust voorkomen, zal dat betekenen dat je zoveel mogelijk de zaken laat zoals ze zijn. Geen veranderingen doorvoert. Maar het gevolgd daarvan is, dat er een ongezonde kerk ontstaat. “Gezonde dingen groeien – dat is een van de basisregels van het leven in Gods wereld. En de kerk vormt op deze regel geen uitzondering.”[3] Een ander gevolg is, dat mensen die een heilzame ontevredenheid kennen, vertrekken en hun heil elders gaan zoeken. “Als we dit een halt willen toeroepen, is het van belang dat kerken de kwestie van veranderingen serieus nemen.”[4]

Laten we ons daarom ook richten op het serieus nemen van veranderingen en niet zo zeer op het voorkomen van onrust.

[1] Graham Tomlin, Een kerk die prikkelt, pagina 39 en 40.
[2] idem, pagina 118, 133
[3] idem, pagina 113
[4] idem, pagina 111