De relatie kerk – levensvernieuwing (2)
In mijn vorige blog schreef ik over de relatie tussen het leeglopen van kerken en het niet komen tot een werkelijke vernieuwing van het leven. Dit leeglopen kan te maken hebben met zowel het vertrek van kerkgangers als ook met te weinig of geen aanwas van nieuwe kerkleden. Ook voor deze laatste categorie gaat de hiervoor genoemde relatie tussen leegloop en tekort aan vernieuwing op. Anders gezegd: een tekort aan vernieuwing doet bestaande kerkgangers afhaken én zorgt ervoor, dat er geen nieuwe leden bijkomen.
Ook hierover zegt Graham Tomlin wetenswaardige zaken.[1] “Als een christen leert zijn leven onder de regering van Jezus Christus te leiden, als hij leert zijn perspectief van geld, seks, macht, tijd en eeuwigheid te verleggen, dan zal hij een persoon worden die vragen oproept bij zijn 21e-eeuwse niet-christelijke buren. Een gemeenschap die sterk door diepe en toegewijde sympathie wordt gekenmerkt, door liefde, meeleven en nederigheid, is zeer aantrekkelijk. Ook dit roept vragen op, die leiden tot een gelegenheid om te verklaren waarom het zo gaat. Hoe dan ook, het idee is dat degene buiten de kerk gedrag moeten zien dat opvallend en onverwacht is.”
Ook is er nog een ander verband: “Kerken waar de leden geen geleidelijke verandering verwachten die tot een meer volwassen leven leidt (AG: geestelijke vernieuwing van het leven) en tot geïntegreerde, authentieke levens, evangeliseren niet, hoezeer de top dat ook opdraagt. Als kerkleden weinig in de kerk vinden wat hun leven van maandag tot zaterdag vervult, dan is het niet aannemelijk dat ze anderen meebrengen om daaraan deel te nemen.” Dus de kerkganger spant zich niet in om nieuwe kerkleden te werven.
Op die manier is er sprake van een drievoudig effect als er geen werkelijke (geestelijke) vernieuwing van het leven is: bestaande kerkgangers haken af, er komen geen nieuwe kerkgangers bij en van de kerkgangers die blijven, gaat geen wervingskracht uit naar nieuwe kerkgangers. Hoe belangrijk is het om als kerkganger en als kerk langzaamaan door Gods Heilige Geest weer heel te worden, op Jezus te gaan lijken.
[1] Een kerk die prikkelt – Graham Tomlin
Ook hierover zegt Graham Tomlin wetenswaardige zaken.[1] “Als een christen leert zijn leven onder de regering van Jezus Christus te leiden, als hij leert zijn perspectief van geld, seks, macht, tijd en eeuwigheid te verleggen, dan zal hij een persoon worden die vragen oproept bij zijn 21e-eeuwse niet-christelijke buren. Een gemeenschap die sterk door diepe en toegewijde sympathie wordt gekenmerkt, door liefde, meeleven en nederigheid, is zeer aantrekkelijk. Ook dit roept vragen op, die leiden tot een gelegenheid om te verklaren waarom het zo gaat. Hoe dan ook, het idee is dat degene buiten de kerk gedrag moeten zien dat opvallend en onverwacht is.”
Ook is er nog een ander verband: “Kerken waar de leden geen geleidelijke verandering verwachten die tot een meer volwassen leven leidt (AG: geestelijke vernieuwing van het leven) en tot geïntegreerde, authentieke levens, evangeliseren niet, hoezeer de top dat ook opdraagt. Als kerkleden weinig in de kerk vinden wat hun leven van maandag tot zaterdag vervult, dan is het niet aannemelijk dat ze anderen meebrengen om daaraan deel te nemen.” Dus de kerkganger spant zich niet in om nieuwe kerkleden te werven.
Op die manier is er sprake van een drievoudig effect als er geen werkelijke (geestelijke) vernieuwing van het leven is: bestaande kerkgangers haken af, er komen geen nieuwe kerkgangers bij en van de kerkgangers die blijven, gaat geen wervingskracht uit naar nieuwe kerkgangers. Hoe belangrijk is het om als kerkganger en als kerk langzaamaan door Gods Heilige Geest weer heel te worden, op Jezus te gaan lijken.
[1] Een kerk die prikkelt – Graham Tomlin
Ik ben het hier zooo mee eens, ook je vorige verhaal. Stromen van levend water: dat zie je toch van buiten? Zoutend zout: dat moet toch dorstig maken!!
BeantwoordenVerwijderenLeonie