Gevoelscultuur: mannelijk én vrouwelijk

Philip Troost schrijft in ‘Spiritualiteit van ontvankelijkheid’ over het mannelijk én vrouwelijk zijn van elk mens. “Van élk mens geldt dat hij of zij Gods beeld vertoont door mannelijk én vrouwelijk te zijn.” De mens is als evenbeeld van God geschapen: mannelijk en vrouwelijk schiep Hij de mensen (Genesis 1 : 27). Het mannelijke en het vrouwelijke zijn volgens Troost “kwaliteiten of eigenschappen die in de mens schuilen”.

Troost stelt dat in de traditionele kerken de hang naar meer vrouwelijkheid in het geloof nog vaak als iets negatiefs wordt gezien. “(…) de toonzetting blijft toch vooral die van het wijzen op de gevaarlijke kanten van de gevoelscultuur.” Troost geeft aan dat vanuit de insteek mannelijk en vrouwelijk, in onze cultuur het mannelijke al honderden jaren achtereen domineert. Ik denk dat de kerk daardoor onmiskenbaar is beïnvloed.

“In plaats van vrouwelijke aspecten als voelen en ervaren steeds weer als een bedreiging te zien waar we behoedzaam en voorzichtig mee moeten omgaan, wil ik (AG: Troost) er voor pleiten die meer zachte en vrouwelijke aspecten juist met open armen binnen te halen en te zien als een verrijking en aanvulling die de kerk juist nodig heeft. (…) Tenminste, als we die vrouwelijkheid op een vruchtbare en gezonde manier leren verbinden met de mannelijke aspecten.”

Die verbinding tussen het vrouwelijke en mannelijke is volgens Troost belangrijk. “Want wanneer we die verbinding niet maken, zal de hang van onze cultuur naar meer vrouwelijkheid ook in de kerk een eigen leven gaan leiden. (…) Dan komen we van de regen in de drup, want of je nu door het verstand of door het gevoel wordt overheerst, in beide gevallen is het niet de heerschappij van Christus.” Beiden, gevoel én verstand in onderlinge verbondenheid moeten in dienst gesteld worden van Christus.