Kerk: geef mensen wat ze willen

In mijn blog ‘Kerk: pas je aan of confronteer’ ging het om de vraagstelling: moeten we in de kerk de mens naar de mond praten of de confrontatie aangaan? Tomlin staat in zijn boek ‘Geestelijk fit’ bij eenzelfde soort vraag stil: “Moet de kerk de mensen dus geven wat ze willen, of hen laten willen wat ze (AG: de kerk) te geven heeft?”

Tomlin behandelt deze vraag vanuit een bepalend kenmerk van de cultuur waarin de kerk vandaag leeft: het consumentisme. “Is het mogelijk dat kerk trouw blijft aan zichzelf en iets aanbiedt wat waardevol is voor de consumenten van de hedendaagse westerse samenlevingen?” Of anders gezegd: kan de kerk tegemoetkomen aan de behoeftes en verlangens van mensen en trouw blijven aan zichzelf?

Tomlin legt uit dat “hoewel er gevaren schuilen in een consumentistische mindset, er ten diepste geen tegenstelling bestaat tussen tegemoetkomen aan behoeftes en de waarheid van het evangelie.” “De truc is te onderscheiden tussen ontregelde, zondige verlangens en geschapen, door God gegeven verlangens. Niet het verlang op zichzelf is zondig, maar de gedachte dat onze diepste menselijke verlangens ergens anders vervuld kunnen worden dan in God.”

“Daarom is een van de belangrijkste taken voor de kerk van vandaag (…) vast te stellen welke vorm het basale menselijke verlangen naar God aanneemt, met name in de hedendaagse cultuur. Tegelijk moet de kerk erover nadenken hoe ze die verlangens kan aanspreken, hoe ze mensen kan helpen om de levende God te vinden. Alleen Hij kan bevredigen, genezen en verlossen.” Alleen God kan onze behoeftes en verlangens ten diepste vervullen. “Als plaatselijke kerken mensen gaan helpen om de kwaliteiten te ontwikkelen die de natuur van God weerspiegelen en om een goed leven te leiden, dan hebben ze niet alleen iets te bieden waarvan de consumptiemaatschappij weet dat ze dit nodig heeft om te overleven. Deze kerken zullen ook trouw zijn aan hun aard.”